Myth of Athens

Comments

3 responses to “Myth of Athens”

1. 

   July 20, 2018

   panathinaeos

   Η μεγάλη πόλη για να είναι πόλη ανθρώπων και όχι απλά συγκρότημα αποθήκευσης και διανυκτέρευσης πρέπει να έχει κυψέλες, γειτονιές, όπου οι άνθρωποι γνωρίζονται, μιλάνε, φροντίζουν τους αναξιοπαθούντες. Χρειάζονται χώροι και περιβάλλον για να διαμορφωθούν και να συντηρηθούν ΣΧΕΣΕΙΣ. Μίλαγα με φίλους που ζούνε σε μια από τις περιοχές του πολεοδομικού συγκροτήματος που θα τις έλεγες γειτονιές, και μου λέγανε ότι τα παιδιά τους δεν παίζουνε χωρίς επιτήρηση. Επειδή η γειτονιά δεν είναι πια γειτονιά, επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται πια μεταξύ τους, επειδή είναι ξένοι ανάμεσα σε ξένους.
   Κι έτσι στους άστεγους προστίθενται οι “άνευ σχέσεων”, οι “ξένοι”, και γινόμαστε όλοι ξένοι, δηλαδή αυτό που περιγράφεις Βέρα.
   Οι μαρξιστές είχαν ορίσει την αποξένωση με βάση την σχέση των εργατών με τα μέσα παραγωγής και τα παράγωγα τους. Νομίζω ότι είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο, ειδικά σε κοινωνικούς σχηματισμούς όπως της Ελλάδας που πόρρω απέχει από την παραγωγική διαδικασία, είναι πολύ περισσότερο κάτι σαν το βασίλειο των μεταπρατών, των μεσαζόντων, των προσφερόντων υπηρεσίες αναψυχής και εστίασης.
   Η αποξένωση της Αθήνας και του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος είναι η αποξένωση της αποδόμησης και ανασυγκρότησης πάνω στη βάση των ονείρων των μεσοαστών που άφησαν τα σπίτι και τις γειτονιές τους για να πάνε να ζήσουν σε καταπατημένες περιοχές, εκεί που δεν υπάρχει γειτονιά, που όλα είναι αποτέλεσμα της κτηματαγοράς.
   Καταστράφηκε η Κυψέλη και δομήθηκαν τα Μελίσσια. Να μια αιτία.

   Reply
2. 

   July 20, 2018

   ΤΝΤ

   Δεν είμαι έτοιμος να απαντήσω-όχι τώρα τουλάχιστον. Χωρίς ίχνος διαφωνίας, θα μου επιτρέψετε να κρατήσω το κείμενο σας στο αρχείο μου. Για κάποιους λόγους που έχουν σχέση με τη θλίψη, που μου προκαλεί αυτή η πόλη. Δεν ήταν ποτέ μία ευρωπαϊκή πόλη (με φώτα, καθαρά μνημεία κλπ.), αλλά ήταν κάπως καλύτερη. Τα ακουστικά στα δημόσια μέσα δεν σε σώζουν. Βλέπεις τις εικόνες και αρκεί να διαλύσει κάθε επιθυμία προκειμένου να ακούσεις μουσική-και όχι κάθε τύπου μουσική. Η πόλη είναι βουβή, νεκρή, σιωπηλή. Και όπως πολύ σωστά επισημάνατε κάποιοι χορεύουν ανέμελοι επάνω στο πτώμα της. Θα μπορούσα να προσθέσω “θα έρθει η ώρα τους”, αλλά αυτό δεν 1)αλλάζει την κατάσταση-νοοτροπία τους. 2) Κυψέλη-ας το αφήσουμε καλύτερα. 3) Πριν από λίγες ημέρες είχα γράψει (όταν με ρώτησαν γιατί δεν πηγαίνω στο κέντρο της Αθήνας), ότι αυτή πόλη δεν έχει χαρακτήρα. Δεν έχει ένα πάρκο, όπου θα πάει η μητέρα μου να διαβάσει ένα βιβλίο. Κοινώς κατοικείται (σε εσωτερικούς χώρους) από πελάτες. Και όχι πολίτες. Είναι μάλλον ανώφελο να συνεχίσω. Μάλλον με καλύπτει το “Ghost Town” των Specials. Σας ευχαριστώ για μία ακόμα ανάλυση. Οσο πικρή και να είναι. Η αλήθεια πονάει άλλωστε (κλισέ).

   Reply
3. 

   July 20, 2018

   Darko

   Ελάχιστη συνεισφορά

   Κοιταχτήκαμε για λίγο ίσα στα μάτια. Μάλλον με την ίδια απορία: σε ποιον κόσμο άραγε ανήκαμε; Κατάλαβα στο φτερό ότι εγώ ανησυχούσα περισσότερο…

   Περασμένη Τετάρτη μεσημέρι στη Βενιζέλου στη Νέα Σμύρνη, στο ύψος της Ευαγγελικής, εκεί όπου σταματά φορτωμένο από Καλλιθέα το «117». Αποφάσισε μες στην προσωρινή αμηχανία να σπάσει πρώτος τη σιωπή.

   «Τετάρτη δεν είναι σήμερα;» μ΄ αρωτά. Αιφνιδιάστηκα στην αρχή και πήγα να φύγω. Δεν περίμενα ότι αυτό το ράκος έχει μιλιά. Κοντοστέκομαι και του λέω με ανασφαλή αναίδεια – ποιος, εγώ που ζω ξυπνώντας απ΄ τ΄ αχάραγα για μια κωλοδουλειά για 400 ευρώ «μαύρα» συν το επίδομα ανεργίας και δεν θα΄ πρεπε λέω κανονικά να φοβάμαι- «Τετάρτη είναι. Αλλά, έχει σημασία;».

   «Ναι» μου απαντά χωρίς κανένα στη φωνή του χρώμα. «Αυτός εδώ ΔΕΝ θα ανοίξει το απόγευμα». Στεκόμασταν έξω από μια βιοτεχνία ρούχων. Ούτε που μου΄ χε περάσει απ΄ το μυαλό αυτή η οικονομία.

   Ε, ναι δεν θ΄ ανοίξει του λέω πιο μαλακά τώρα και σαν να με κέντησε μια παληά βελόνα πήγα να περάσω στην όχθη του. Άδικος κόπος. Εκείνη την ώρα αυτός, λογάριαζε ήδη που θα απλώσει τα στρωσίδια του κι αδιαφορούσε παντελώς για να μην πω είχε γραμμένη στ΄ αρχίδια του την κάλπικη και βραδυπορημένη μου συμπόνοια και όλη τη συμπόνοια αυτού του γαμημένου κόσμου.

   Reply