Ο λαός τραγούδι θέλει

Υποτίθεται ότι ο Μητσοτάκης και η Γεννηματά αποφασίζοντας να πάνε κόντρα στη συμφωνία για το Μακεδονικό, δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να ακολουθήσουν το ρεύμα της κοινωνίας και προσπάθησαν με αυτό τον τρόπο να μην υποστούν ΝΔ και ΚΙΝΑΛ (ή ΔΗΣΥ ή Ελιά ή ΠΑΣΟΚ ή όπως το λένε αυτό το δίμηνο) μεγάλο πολιτικό κόστος, μετακυλύοντάς το όλο στην κυβέρνηση και αποτρέποντας την ενίσχυση παλιότερων και τη δημιουργία νέων ακροδεξιότερων κομμάτων.

Πόσο αληθές είναι όμως ότι αν υπάρχει μια έντονη πεποίθηση για ένα ζήτημα στην κοινωνία, η μόνη επιλογή των κομμάτων είναι να προσπαθήσουν να κουμπώσουν σε αυτήν την πεποίθηση; Πόσο αληθές είναι ότι η πεποίθηση της κοινωνίας είναι μπετόν και όχι μέγεθος ρευστό, συζητήσιμο, δυνάμενο να διαμορφωθεί και να αλλάξει; Πολιτική είναι μόνο να ακολουθείς το ρεύμα και όχι να το συνδιαμορφώνεις; Και αυτή η πεποίθηση της κοινωνίας σχηματίζεται σε κενό πολιτικού αέρα; Αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συζητούσαν τα της συμφωνίας όντας τουλάχιστον συνεπείς με όσα είχαν οι ίδιοι συμφωνήσει και χαράξει ως εθνική διαπραγματευτική γραμμή, αυτό δεν θα είχε επίπτωση στο ρεύμα της κοινωνίας; Η τωρινή τους στάση δεν στρέφει το ρεύμα προς τα εθνικιστικότερα, τα στρουθοκαμηλικότερα, τα ακροδεξιότερα; Πλάκα κάνουμε;

Ναι, ο κόσμος έχει πάψει να καπελώνεται όπως παλιά, ναι, πανευρωπαϊκά και παγκόσμια έχουμε εκλογικές εκπλήξεις και αναταράξεις και αντισυστημικά ή φερόμενα ως αντισυστημικά αποτελέσματα. Αλλά ας δούμε κι ένα παράδειγμα που δεν ανάγεται ακριβώς στο μακρινό παρελθόν. Κι ας είναι ένα παράδειγμα που πονάει. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε κυρίαρχα την αντιμνημονιακή πλευρά, ό,τι κι αν έλεγαν οι απέναντι επί χρόνια από το πρωί ως το βράδυ στα κανάλια περί ΤΙΝΑ, οι πολίτες είχαν να ακούσουν και να στηριχτούν πολιτικά σε μια άλλη αντίληψη. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δοκίμασε να πάει κόντρα και τελικά συνθηκολόγησε και τελικά προσχώρησε λιγότερο ή περισσότερο φωναχτά, με μεγαλύτερη ή μικρότερη συστολή στην TINA, τότε τι ακριβώς έκαναν οι πολίτες; Πήγαν στη ΛΑΕ; Βρήκαν άλλο αντιμνημονιακό αποκούμπι; Προσχώρησαν και συνθηκολόγησαν μαζί του. Όσο για ρεύμα; 62% με κλειστές τράπεζες. Κάπως με ρεύμα μοιάζει αυτό. Αλλά πολιτική είναι η διαρκής συνομιλία της κοινωνίας με τα κόμματα. Και η κοινωνία βάζει κάτω τα δεδομένα και τα αξιολογεί. Και κρίνει.

Στο Μακεδονικό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να πουν στην κοινωνία, ναι, πάμε όλοι μαζί πιο πέρα, πιο βαθιά το κεφάλι στην άμμο, πιο τουρλωμένος ο κώλος της εθνικής στρουθοκαμήλου, πιο τυφλά και γυμνά από επιχειρήματα, πιο ξεκομμένα από την πραγματικότητα, πιο χαμηλά, πιο κραυγαλέα, πιο μισαλλόδοξα. Δεν ενσωμάτωσαν κανένα ρεύμα. Το συνδιαμόρφωσαν χαρωπά σπρώχνοντας το προς τα ακόμη πιο δεξιά, μπας και ρίξουν τον αντίπαλό τους από την εξουσία μια ώρα αρχύτερα.