Ναι υπάρχουν πολλοί. Παρά πολλοί που νιώθουν ευτυχία με τις απαγορεύσεις. Όλες οι φοβίες και τ’ απωθημένα τους δικαιώνονται.
Αφού σου λέει εγώ δεν βγαίνω και βλέπω μόνο τηλεόραση, ας μην βγει κανένας. Αφού δεν έχω φίλους ας μην έχει κανένας. Αφού δεν ζω, ας μην ζήσει κανείς. Μπράβο, επιτέλους αυτός είναι πρωθυπουργός.
Αυτοί όλοι μοιάζουν μ’ έναν τύπο που έχει μικρό τσουτσούνι, και παρακαλά να έχει συνέχεια παγετό, ώστε να είναι μικρό και των υπολοίπων.
Ναι υπάρχουν πολλοί. Παρά πολλοί που νιώθουν ευτυχία με τις απαγορεύσεις. Όλες οι φοβίες και τ’ απωθημένα τους δικαιώνονται.
Αφού σου λέει εγώ δεν βγαίνω και βλέπω μόνο τηλεόραση, ας μην βγει κανένας. Αφού δεν έχω φίλους ας μην έχει κανένας. Αφού δεν ζω, ας μην ζήσει κανείς. Μπράβο, επιτέλους αυτός είναι πρωθυπουργός.
Αυτοί όλοι μοιάζουν μ’ έναν τύπο που έχει μικρό τσουτσούνι, και παρακαλά να έχει συνέχεια παγετό, ώστε να είναι μικρό και των υπολοίπων.
Ναι υπάρχουν πολλοί. Παρά πολλοί που νιώθουν ευτυχία με τις απαγορεύσεις. Όλες οι φοβίες και τ’ απωθημένα τους δικαιώνονται.
Αφού σου λέει εγώ δεν βγαίνω και βλέπω μόνο τηλεόραση, ας μην βγει κανένας. Αφού δεν έχω φίλους ας μην έχει κανένας. Αφού δεν ζω, ας μην ζήσει κανείς. Μπράβο, επιτέλους αυτός είναι πρωθυπουργός.
Αυτοί όλοι μοιάζουν μ’ έναν τύπο που έχει μικρό τσουτσούνι, και παρακαλά να έχει συνέχεια παγετό, ώστε να είναι μικρό και των υπολοίπων.
Αρχίσαμε με τις επόμενες δύο εβδομάδες που θα είναι κρίσιμες. Έχουμε προχωρήσει στους επόμενους δύο μήνες που θα είναι κρίσιμοι. Ετοιμαστείτε για τα επόμενα δύο κρίσιμα χρόνια.
Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά το ξαναγράφω: να προσέχετε την ρωγμή ανάμεσα στο υπάρχον και στο ποθούμενο. Είναι πολύ αποτελεσματική μέθοδος να εκλεγείτε, αλλά αλοί και τρισαλοί αν δοκιμάσετε να κυβερνήσετε με τις ιδέες που κουβανεί η γκλάβα του καθενός. Δάνειο παίρνεις, πρωθυπουργέ, και το κατανοώ. Αλλά τι το ήθελες το «πιέζουμε για τα εμβόλια» μπροστά στην Πρόεδρο; Μόνον μικρεμπόρους και μεταπράτες στις λαϊκές αγορές μπορείς να φοβίσεις, κι αυτό, ώσπου να αρχίσουν οι εξαπατήσεις τους. Μη σου τύχει ελληνικός λαός που πήρε χαμπάρι πως τον σώζουν οι παρατυπίες.
Οι δεκάδες πανελληνίως άγνωστοι που μοιράζονται γραφεία της Εξουσίας, δίπλα σε Υπηρεσίες του Δημοσίου τιγκαρισμένες σε στελέχη, ΜΚΟ που ξεσάλωσαν χωρίς χαλινάρι και εντολές (όπως συναθροίσεις των 100 ατόμων) που χωράνε άμεση απόλυση, δίχως δικαστήρια, με καφεδάκι στο πόδι, με σχολεία υπό την μπότα μιας κυρίας υπό θεοτική και οραματική καταληψία, με ολοένα αυξανόμενη απειθαρχία και μια αντιπολίτευση που κάνει καθημερινό τρισάγιο καθώς λαβαίνει νέα από τις ενέργειές σας, αυτοί οι άγνωστοι άνθρωποι της προσκύνησης, των εμμονικών ιδεών και των δηλώσεων που σας κάνουν να μαζεύετε τις πομπές τους, είναι σκουριασμένα γρανάζια που δεν πρόκειται ποτέ να κινήσουνε τροχούς.
Όσο για τις εξαγγελίες και τις διαδικασίες που διαφημίζετε σχεδόν κάθε πρωί, το γενικό κοινό δεν ξέρει τι να πρωτοπιστέψει και αρχίζει να σας θεωρεί απλές, εξελικτικές γλωσσοκοπάνες. Πρώτη σας υπόσχεση ήταν ένα ουρανοκατέβατο νούμερο, το 1018, που εγκαταλείψατε αυθωρεί και τώρα μπερδέψατε τα νοσοκομεία με άλλες υποσχέσεις που ΔΕΝ θα τηρήσετε εκ των πραγμάτων.
Και καθώς στο οικόπεδό σας, φιλοξενήσατε δυο φυλές ηγεμονίσκων, τους Καραμάν και τους Σαμάρ, τοποθετώντας στη μονιά τους χαρακτηριστικά σκιάχτρα, ο πρώτος δεν θα φέρει λεωφορεία, την ρίζα κάθε ξεχειλώματος της πανδημίας και ο νους του σε έναν δίπατο περιφερειακό που οι Θεσσαλονικείς άρχισαν επιτέλους να ειρωνεύονται. Ενώ ο άλλος, έκρινε πως αρκετά παίξατε τσιγκολελέτα και προτείνει μπίκο, πινακωτή και κρυφτό.
Αν το σύστημα μέσα σε δέκα χρόνια, δοκίμασε και δοκιμάστηκε με δεινό τρόπο, να καταλάβετε πως αρχίζει να σαλεύει και αν δεν σας ξήλωσε είναι επειδή ακόμη τσοντάρετε στη φτώχεια τους και να περιμένετε την Αστυνομία σας να ρετάρει, καθώς η μηχανή είναι βιαστική στη φρίκη και στην καταφρόνια, στον θάνατο και στη ζωή.
Μαθαίνω πως εισροφώντας μάντιδα δάφνη κάποιας Πυθίας, σκοπεύετε εκλογές του φθινοπώρου. Ο Σύριζα σιγκοντάρει επειδή νομίζει πως με Τσίπρα θα μεγαλουργήσει, ενώ την έκατσε την βάρκα σαν τον Ατζεσιβάνο. Εκ των πραγμάτων μια μορφή Κέντρου θα δυναμώσει, ανκαι ανέτοιμο, και η Οικογένεια θα κληθεί να παίξει τον «Γατόπαρδο».
Φαντάζομαι πως πολλοί Έλληνες εκδηλώθηκαν με ένα λυτρωτικό «ουφ» μαθαίνοντας πως Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πλέον ο Biden. Είχαν και κάποια ενισχυτικά στοιχεία: Μπαϊντενόπουλος, ως αστικό ανέκδοτο, ισχυρές ενώσεις Αποδήμων και Ομογενών στο πλευρό του, δικαιολογούν μια ανακούφιση. Θα δικαιωθούν άραγε;
Είναι απλό. Εάν πιστεύουν ότι στην πρώτη ματσαραγκονιά του Ερτοάν θα πλακώσουν πεζοναύτες από τη Σμύρνη στα Φράατα, κακώς το πιστεύουν. Ακόμη και σε ενδεχόμενη σύρραξη Ελλάδας-Τουρκίας, ευχαρίστως θα πασχίσουν να βάλουν τέλος σε εχθροπραξίες. Αλλά έως εκεί.
Η Τουρκία για τον Μπάιντεν είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ, και μάλιστα, στην στρατηγική σκέψη μεταπολεμικά, Ελλάς-Τουρκία, συμπολεμιστές στην Κορέα, θεωρούνταν ένα δίδυμο-φραγμός στους μπολσεβίκους (όταν υπήρχαν), μόνο που η Τουρκία, πολύ μεγαλύτερη και ισλαμική, ήθελε, κατά την στέρεη άποψή τους, έναν ειδικό χειρισμό. Μια Ελλάδα για παράδειγμα, που ως μέλος του ΝΑΤΟ θα είχε σύνορα στο Αιγαίο στην ΝΑ Ευρώπη, θα ήταν μάλλον εφιάλτης για τους Αμερικανούς. Από την άλλη, με το Κουρδικό και σε μικρότερη κλίμακα με το Αρμενικό, μπορεί να μη οδηγούσε σε ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση, αλλά μια διπλωματική απροθυμία η Τουρκία την κέρδισε.
Στον παρόντα αιώνα, η τάση της Τουρκικής Δημοκρατίας προς μια προεικόνα Χαλιφάτου, η έκδηλη αντιπάθεια της προς το Ισραήλ και τα Λιβυκά της σχέδια που συναντούν το σάστισμα της μισής μεσογειακής Ευρώπης, δεν συμβάλει σε ενιαία πολιτική με τους παραδοσιακούς συμμάχους της. Ωστόσο χώρες δυτικού τύπου, όπως η Ισπανία, η Γερμανία και εν μέρει η Ιταλία (άσε την Μάλτα), ανεξάρτητα από το πώς χειρίζονται τη εξωτερική τους πολιτική, δεν έχουν καμία διάθεση να πάρουν μέτρα επειδή ο Τούρκος ατακτεί. Έχουν άλλες πεποιθήσεις ή στρατηγικές για να ανακόψουν τον ανατολικό προμαχώνα του ΝΑΤΟ και ιδρώνουν αν η Γαλάζια Πατρίδα (και όχι η Κόκκινη Μηλιά) συνταχθούν με μια Ρωσική εργολαβία (φλέρτ) δώθε της Κασπίας, των κεντρικών Βαλκανίων και της Συρίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο φιλέλλην Μπάιντεν ομοθύμως θα υποστηρίξει μια φιλοδυτική Τουρκία χωρίς εισαγωγικά και αστερίσκους, οπότε θα κρατήσει στους εξοπλισμούς το παλαιό 7:10 και άλλα ευεργετήματα, ό,τι κι αν λέει η Ελλάς, αντιδρώντας έντονα με τους ρώσικους S-400 (και βέβαια οι εν Ελλάδι S-300 θα μεταπωληθούν). Επίσης, η βαλκανική πολιτική του Πάιατ δεν είναι προσωπική του στρατηγική: Αλβανία και Βουλγαρία είναι στο ΝΑΤΟ. Βόρεια Μακεδονία και Κόσοβο παίρνουν σειρά και μένει μια Σερβία που θα υποφέρει αν δεν «συνέλθει». Τα αμερικανόφιλα Βαλκάνια, εάν και όταν σχηματιστούν (επειδή υπάρχει και η τάση για γερμανόφιλα Βαλκάνια), θα αποτελέσουν την τελική έκβαση στην Ελληνοτουρκική αντιπαλότητα. Η ανατολική Μεσόγειος, με την Κύπρο και τις σπαζαρχίδικες ΑΟΖ είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο και μακάρι η Κύπρος να έβρισκε τρόπο να κόψει την όρεξη για δύο κράτη στο νησί και η λύση είναι μονόδρομος: ένταξη στην Δύση χωρίς διαλείμματα και αναστροφές, ενιαίο κράτος, ανεξάρτητο και όχι αβύθιστο αεροπλανοφόρο μεταξύ Τουρκίας και Ελλαδας. Αν θέλει η νήσος ενιαία δομή και εξέλιξη, θα πρέπει να εποπτεύει την ανατολική Μεσόγειο ως κράχτης και έμβλημα του Δυτικού κόσμου και ας «κείται μακράν» που έλεγε ο Εθνάρχης.
Σε καθε περίπτωση ο Μπάιντεν θα φερθεί στην Ελλάδα όπως ο Ρούσβελτ στις Βαλτικές χώρες: άψογη στάση στον διπλωματικό χώρο, αλλά αργή στροφή στον φιλοαμερικανισμό. Και το πολύ που περιμένω από τους Αμερικανούς είναι βάσεις, πολλές βάσεις, πάντα βάσεις.
Να φτιάξουν ένα κίνημα not me οι ηθικές γυναίκες της ελληνικής δεξιάς για να ξεχωρίζουν τον εαυτό τους: πείραξαν εσάς καριολάκια που τους κουνηθήκατε, εμάς που ήμασταν εντάξει δεν μας πείραξε κανείς, άντε που ζητάτε και τα ρέστα τώρα.
Η Ελλάς είναι αλλού απασχολημένη: ο Τριαντάφυλλος καρφώνει συμπαίκτη διότι κατείχε ορυκτέλαιο στο Σαρβάηβορ, ο Μητσοτάκης, ως μοδέρνος ηγέτης φορτίζει το αμάξι με Watt & Volt, οι Τούρκοι θέλουν νησέλια, επειδή έχουμε πολλά, τρέχουν και δε φτάνουν για να μπουκωθούν κολχικίνη και τσουπ, αξημέρωτα, ο Τσελέντης δείχνει σε ρεπόρτερ κατι μόνιτορ καταγραφής σεισμών (και τσουνάμι) ώστε ο ξύπνος του νεοέλληνα να είναι κυματιστός και ριγηλός. Κι επειδή ο Τσελέντης, πέρα από σεισμούς, φοβάται την Λήθη, ρίχνει μια σπόντα «τώρα εξετάζουμε κάτι ρήγματα που ατακτούν, αλλά δε σας λέμε ποια είναι». Δεν θα υποχωρήσει ο αρρωστημένος αυτισμός του επειδή πεθαίνουν από άλλην αιτία οι συνέλληνες.
Ακόμα τούτη η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες-
Τουτο το καλοκαίρι (γεια σου Δαμιανέ με το λαούτο σου)
Θα μας φέρει μιαν επιταγή
(Τα ποιήματα της Ρωμανίας, 1971-1973)
Ανακαλύπτουν στη λογοτεχνία ένα σκραμπλ και χαίρονται όταν νομίζουν πως οι λέξεις μοιάζουν με καβουρδισμένα αμύγδαλα. Αλλά τη σύγχυση των φρενών, εύκολα τη μπερδεύεις με φρένα αυτοκινήτου που στέγνωσαν από υγρά.
Ένα χαμογελαστό τέρας βλέπω να κυριαρχεί στην δήθεν ζωή που είναι ένας κρυμμένος θάνατος. Περνάμε μια πανδημία, ξέρουμε στο βάθος ότι ο κόσμος μας, αυτός που ασκηθήκαμε να τον μαθαίνουμε, άρχισε να φωτίζεται από άλλον απλανή αστέρα, ένα υπερθερμασμένο μαύρο κομμάτι του ουρανού χωρίς παρελθόν, κι εμείς, μοιραίοι και άβουλοι, δε λέμε να καταλάβουμε πως η ανθρώπινη τραγωδία θα συνεχιστεί, ηλιθίως ακούραστη και φλύαρη, μόλις μια πλανητική κολχικίνη και μια ουράνια σβήστρα διαπεράσουν την φρεναπάτη του Λόγου και φανεί σε όλους μια σκληρή, θριαμβεύουσα και στεγνή, ελεύθερη συνειρμών συνείδηση.
Ακόμη κι αν ζήσουμε, όσοι ζήσουμε, στην διάθεση του τέρατος, δεν θα καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε την αίσθηση της «επόμενης μέρας»: στον Αθηναϊκό λοιμό και στον Μαύρο Θάνατο, οι επιζήσαντες καμώθηκαν πως η ζωή συνεχίζεται, δηλαδή χώθηκαν σε μια απολύτως ανακριβή αίσθηση.
Δρέψατε πάλιν, ερασταί, του κολχικού τους μίσχους, εις του Μαρτίου τους πυκνούς ταφώνες κι οβελίσκους
Δεν είναι ανεμώνη το κολχικό, αλλά μπορεί να προέρχεται από ανεμογκάστρι της δριμείας χώρας Κολχίδος, αλλά ούτως ή άλλων θα βγαίνουμε στα παρχάρια και στα τσεχνέμια να το μαζεύουμε, τάχα ψάχνοντας κρόκους, ενώ μασώντας μια χούφτα ανθάκια από πλαγιά του Γυναικόκαστρου και τείχη του Παλατιανού, θα φεύγουμε από τη ζωή διατηρώντας το δικαίωμα να μη οδηγηθούμε σε μιαν άλλη, φορτική.
