Tag: {[1]}

  • Σχόλιο ερωτόληπτου

    Ποτέ μου δεν πίστεψα πως οι τέως «εκείνοι» τους, ήταν επιπόλαια γραικωμένοι βαρβαρίτσοι που επιχειρούσαν ανόσιες παρεμβάσεις στον ανεπίληπτο, έως τότε βίο τους. Γι’ αυτό και οι ζήλειες μου ήταν προσποιητές ή απουσίαζαν τελείως.

    Τους είχα απλώς φανταστεί στο ημίφως και δεν έρριχνα προβολέα στα μάτια τους.

    Οι εκείνες τύχαινε και φλέγονταν ωσαύτως μαζί τους, αλλά πάντα στους χωρισμούς αποκτούσαν κατάλογο αρσενικών αστοχιών μετρημένον σε ρυθμό βρύσης που στάζει. Κι έτσι ήταν έτοιμες για μια νέα σχέση.

    Ποτέ μου δεν δάρθηκα με αντεραστή. Δεν ήταν εξόχως αριστοτελική η εποχή που έζησα.Κι αν λάτρευα τον ψιλοκομμένον τουζλαμά με μπόλικο σκορδοστούμπι, ευχαρίστως τον λησμονούσα, καθώς καμιά τους δεν τον άντεχε. Και με ανέχονταν, όσο κάπνιζαν. Ήταν ασφαλές κριτήριο.

     

  • Σε είδα #1

    Τον είδα να σέρνει το καροτσάκι με τρεις σακούλες πλαστικές μέσα. Η μία πράσινη αφυδατωμένη είχε μέσα μήλα, από εκείνα με τις κίτρινες ρωγμές. Η άλλη μπλε ολόσωμη είχε ντομάτες, από εκείνες τις δύσμορφες, τις μεταχειρισμένες σαν στήθη μάνας. Η τρίτη, λευκή και φθαρμένη, είχε μέσα μία εφημερίδα και ένα κεσεδάκι γιαούρτι. Ωχ, μονάχος. Μόνος εδώ και καιρό με το σιδερωμένο τζιν, όμως, και την καζάκα την γκρι. Μόνος με το καρότσι…

    80, 90…  πόσα λεπτά μόνος.

    Είχα πει στον παππού μου: «Οι άντρες πρέπει να πεθαίνουν πρώτοι, γιατί ποιος θα πηγαίνει μετά στην λαϊκή;»

  • H μάχη

    Τον λαό των Αρρυββαίων τον ενοχλούσαν οι γείτονες, οι Ρομασίκ που ήταν γνωστοί πέραν του ποταμού ως Σαλκομπίτ.

     

    Αν και από επιγαμίες και κοινή αγάπη προς τον χυλό από αχλαδοκούμαρα, τους κατείχε πολιτιστική ντεγιάνα (συμπάθεια, κλίση προς αδιανόητες σαρκικές ενώσεις) υπήρχαν χούγια, συνήθειες, διαφορές στον τρόπο λουσίματος και άλλα μυσαρά, που ανάγκασαν τους ηγεμόνες των να αποφασίσουν πόλεμο (ντοργιάκ ελεμέ)

     

    Μόνον που ήτο πρόωρες οι εποχές εκείνες, προ της θέσμισης Αρχών Διακυβέρνησης (Νομοθέτ τελωνί δασμάρεν) και εκυβερνώντο απο Μάγους. Αυτοί, ήξεραν το μέλλον του Κόσμου και της Ζωής, όσο κανένας. Παραπάνω κι από τους θρυλικούς Γίγαντες (Ντολάπ) που υπήρχαν σε αμφοτέρων τις μυθολογίες και κανένας δεν είχε ποτέ του ανταμώσει.

     

    Αποφάσισαν, αρματώθηκαν και βγήκαν στο μεϊντάνι, και κοίταζαν ο ένας τον άλλον. Κατά το έθος,οι δύο αντίπαλοι Μάγοι προηγήθηκαν για να συζητήσουν τον τρόπο διεξαγωγής του πολεμου. Ηταν η προαιώνια τελετή Χασάπ σφάξ, ερμηνευόμενη στο δικό μας ιδίωμα ως Καβγά μπουζούκ (ενόργανος σύρραξις)

     

    Λέγει ο Μάγος των Αρρυββαίων «βέλη μόνον ως βροχή, όχι ατομισμός στην βλητική τέχνη»

    «Ντακόρ» (οκέι) συμφωνεί ο Μάγος των Ρομασίκ.

     

    «Και τους ενδεχομένως τραυματίας, ανεξαρτήτως παρατάξεως, να περιθάλπουν αι Ριγηλαί Μπουτούδες Μαθήτριαι αμφοτέρων των λαών (ντοβρούκ νταρντάν μιούτουαλ σεξόνες) με λίπος και παρατεταμένα φιλήματα»

     

    «Και αυτό δεκτό» (ακσέπτεν) απαντά ο Ρομασίκης.

     

    Πριν γυρίσουν στις στρατιές των, κοντοστάθηκαν.

     

    «Ξεχάσαμε τα συνεργεία» θυμάται ο Ρομάς.

     

    «Ενα μυαλό έχουμε, τι να σου κάνει!» συμφωνεί  ο Αρρυββαίος.

     

    «Μάλλον τα γνωστά. Τρικάμερο στις όχθες, κοντινά στο χέρι, όχι έξτρα φωτισμοί, ήχο περαστό  στο στούντιο» θυμίζει ο Σαλκομπιτάς,ο και Ρομασίκ, αναθυμούμενος τον προηγούμενο πόλεμο.

     

    «Ογιά»συναινεί ο Αρρύμπ, προσθέτοντας «ελπίζω ,με τον ίδιο παραγωγό. Μιραμάξ τεκνίκ»

     

    «Αλλά να προσέξουν πες τους»( Άχτουνγκ ας λος ντετάιγ) «Την τελευταία φορά το φροντιστήριο ήταν χάλια. Μέχρι ρολόι εδειξε η κάμερα σε έναν μπερσέκο, και η ταινία πάτωσε»

     

    «Θα τους το πώ»

     

    «Καλο βόλι» λέει και αποχωρεί ο ένας Μάγος.

     

    «Τρεμπιέν» λέει και αποχωρεί ο έτερος Μάγος.

  • Οι ουρανοί είναι δικοί μας

    […]

    Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
    σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
    και σας μιλώ γι’ αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
    που να μην το συνηθίσατε
    προσκυνώ

  •  

    ΝΟΫΕ ΓΙΟΓΚΟΥΡΤΕΝ

    Νέες επενδύσεις; βεβαίως. Πλήθυναν τα γιαουρτάκια σε πλαστικό κουπάκι, με καπάκι και ενδιαμέσως αεροστεγή ζελατίνα. Αλλά μερικά πρέπει να τα μαχαιρώσεις για να ανοιχτούν. Ή να αποκτήσεις αιμοσταγή ούλα. Οι νέες γραμμές παραγωγής θέλουν ρεγουλάρισμα. Προφανώς. Μηχανικό προσλάβατε, ή βολεύεστε με εργοστασιακό σέρβις;

  • «Ο Πρωθυπουργός επικοινώνησε άμεσα με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Τόσκα, ενημερώθηκε και ζήτησε την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης και τη σύλληψη των δραστών της αποτρόπαιας δολοφονίας». Με τόσα άμεσα, το λες και άμεση δημοκρατία. Αλλά δεν το λες είδηση. Λες και αν δεν το έκανε, η αστυνομία θα άφηνε την υπόθεση να διαλευκανθεί μετά την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης ή τη φάση νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ.

  • Διαθήκη

    Καλά περάσατε ως τα τώρα.

     

    Μη καρφώνεστε,σας παρακαλώ.  Η κουκούλα δεν φοριέται για την παγωνιά και ασφαλώς, δεν την φοράνε μόνον μπάχαλοι και ρουβίτσες(λάθος: ρουβίκωνες). Χρόνια τις βλέπαμε στους σινεμάδες στις ληστείες αλλά και στους ρουφιάνους της Γκεστάπο. Έτσι και έβρισκαν κουκούλα στην τσάντα σας με τα αξεσουάρ, σας πήγαιναν τουλάχιστον για εξακρίβωση.Μπάτσοι, αμαθείς και ντουγάνια-τόσο ήξεραν, τόσο έπρατταν.

     

    Αλλά εσείς, έχει πάνω από δυο χρονάκια, νομίσατε πως μπήκατε σε νέα φάση αγώνων. Επειδή σας έπιαναν και σας αφήνανε. Επειδή χαλάρωσαν το σύστημα και σας παραχώρησαν χώρους να έχετε χρησικτησία. Επειδή πλήρωναν ένα φεγγάρι ψιλοκυβερνητικούς για να συνεννογιέστε. Γι αυτό και πολιτικώς, λουφάζατε. Και νομίσατε πως σας κάνουν χώρο να εκφραστείτε.

     

    Ζώα! Χασάπηδες εύπιστοι κάθε ορμητικής καρδιάς! Δεν καταλαβαίνατε, βλαμμένοι, πως σας την είχανε στημένη. Γλείψιμο αφειδώς στις περιοχές σας, εκπαιδευτική χαλάρωση, συνταξιούχοι φοιτητές ξανά μανά, καταγγελίες των «νοικοκυραίων». Κι ανάμεσά σας, γερογκουρού της πλάκας, να σας πηδάνε τις κοπέλες, μήπως και διαπράξουν ευαγγελισμό.

     

    Και έξαφνα, το όραμα μιας τσότσιαλ ντεμόκρασι. Πούτσες μπλέ, καρντάσια και πασιονάριες. Τσίπρας στο F16 (χλομός από φόβο, γελώντας οπως τότε με τους σκούλιγκανς) σημαίνει «το κάνω καλύτερα το φανταρίσιο απ΄ό,τι ο Καμένος». Χαλαρώσατε από την ρητορική ενός ανήμπορου Κυριάκου. Ο Ποτάμης κόβει φλέβες για να συγκυβερνήσει, και με τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, αν εκείνος ο χριστιανός ζούσε ακόμη. Το δήθεν Κέντρο οργανώνεται για τα μάτια με μια δήθεν Φώφη.Ο Λεβέντης το παίζει όπως τότε με τους φραπέδες και λέει να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.

     

    Παρατήσανε τους πρόσφυγγες στο χάλι τους και ανοίγουν ξενώνες να γηροκομήσουν όλο το ελληνικό Δημόσιο και τους φρέσικους συμβασιούχους. Φέηκ κομμουνισταράδες (φέξε μου και γλύστρησα) ως πρωθυπουργικοί γραμματικοί. Νεοκαλαμαράδες. Η τσότσιαλ ντεμόκρασι θέλει θυσίες. Βλέπε τον Πουτσοδαίμονα της Κατελάνας.

     

    Το ΔΝΤ δεν θέλει και πολλά πλέον. Οι Ευρωπαίοι δανειστές ηρέμησαν αφού τα πεκούνια τους τα παίρνουν. «Καλά τα πάνε οι Έλληνοι» μουρμουράνε στις συσκέψεις. «Μα έχουν τόσα προαπαιτούμενα που δεν υλοποιούνε!». «Κακό της κεφαλής τους! Εμείς μια υπηρεσία θέλαμε: να δουλεύει ο μηχανισμός κατασχέσεων, κι αυτός τα πηγαίνει μια χαρά! Αν προχωρούσαν και στα χρήσιμα γι αυτούς, τότε θα τους αλλάζαμε»

     

    Πηγαίνει ο τύπος στην Αμέρικα.Για να είναι σίγουροι πως δεν θα λακκίσει όπως ο Όφατζης ο πάππος του Γεωργάκη, του έχουν στείλει όλα τα συμβόλαια να τα υπογράψει πριν φτάσει. «Τα πάτε καλά, σας αγαπώ» θα ειπεί  ο Πρόεδρας. Και θα έρθουν εξοπλισμοί, συμπαραστάσεις και λοιπά. Ακόμη και τα μεμέτια το πήρανε χαμπάρι: «θα΄ρθει καιρός και θα τα ξαναβρούμε με τις Αμερικάνοι» δήλωσαν εψές.

     

    Θα σας αδειάσουνε, σπάζοντας το τσόφλι σας. Γιαβάς γιαβάς. Κάθε ποινικό αδίκημα, κάθε μπαταριά του υποκόσμου, θα σας την φορτώσουν. Με κουκούλα ή χωρίς. Μήτε μπουζού, μήτε βραχιολάκια. Με την αστική ανάπτυκσις. Στα Εξάρχεια προβλέπεται μετρό. Αρα οργάνωση, πάρκινγκ και μαγαζά.Τους πιό ζωηρούς, θα τους βάλουνε σε περιφέρειες και υπερεσίες, κι από κλητήρες θα γενείτε σύμβουλοι ανάπτικσις, όχι ανάπτυξης. Και το  2030, θα νοσταλγείτε «τότε που ζούσατε». Παλιό το κόλπο. Απο «χρήσιμοι ηλίθιοι», «άχρηστοι εξυπνάκηδες».

     

    Τώρα, τη μπερδεύετε γλυκά την ατίμητη ρακή με το γλυκάνισο. Την  βότκα απο σάπια πατάτα με το Oban.Kι αν δε σας χρεώνουν εκτελεστές, γομάρια και πληρωμένους νταήδες στην τελική απόφαση της έφεσης, φροντίζουν, ό,τι κι αν συμβεί στην Καψόχωρα, να δείξουν φευγαλέα μια σέλφη με τις μουράκλες σας. Διότι ,γανωμένοι στις λειψές ορμόνες σας, δεν καταλάβατε την παραλυτική επίπτωση των συνειρμών.Είστε παιδιά του πανικού, έρμαια της Φυλής των ζόμπι μυαλωμένων. Ζαβά παιδιά της Αφροδίτης που κατουράνε τον Κανόνα του Πάχελμπελ.

  • όλοι κάτοικοι εξαρχείων είμαστε –
    απλώς οι περισσότεροι δεν το ξέρουμε [ακόμα]

  • Ιστορία μου, αμαρτία μου, ειρωνεία μου

    Άκουγα χτες ή προχτές τον καλλιτέχνη Γιώργο Τράγκα σε μια ομοφοβική παραληρηματική περφόρμανς, με τη βαθυστόχαστη επωδό «Έτσι όπως πάμε, σε λίγο καιρό οι γκέι δεν θα βρίσκουν παιδιά για να υιοθετήσουν», και συνειδητοποίησα ότι το μουσικό χαλί του ήταν Pet Shop Boys. Κι αναρωτήθηκα αν τον τρολάρει ο ηχολήπτης του, ο μουσικός επιμελητής ή ο Θεός ο ίδιος.

    Για να επιβεβαιωθούν τα λόγια του αρχαίου σοφού κυβερνήτη Buck Murdock (William Shatner): «I guess irony can be pretty ironic sometimes».