Tag: {[1]}

https://youtu.be/-jKj_sigJL4

Θα μπορούσα νάμουνα στο χωριό να διαλογιζόμουνα ρε…

Το πρωθυπουργικό σπαστό ταξίδι Ικαριά-Κύπρος-Ισραήλ που το γενικό κοινό παρακολούθησε μάλλον έκπληκτο, έληξε μάλλον το βράδι με την σκυτάλη στον Παπαχελά, άνθρωπο ειδικών αποστολών που πήρε μια συνέντευξη “κάθαρσης” από τον κύριο Κυριάκο. Η Ικαριά συζητήθηκε στη Βουλή, όπου η Κεραμέως έπαιξε σικελική άμυνα, ένας βιαστικός αμυντικός του γραφείου Τύπου της ΝΔ ανακάλυψε πως ο δυστυχής Τσίπρας τρωγόπινε σε μαγαζί στην Πάτρα μπροστά σε ένα σουβέρ, και το Στέητ Ντιπάρτμεντ έβγαλε δήλωση υπέρ της διζωνικής στην Κύπρο, απαντώντας σε έναν Ακάρ και σε έναν Ερτοάν, ενώ το στερνοπάιδι των προορισμών, το Ισραήλ επέδειξε ένα γιατροσόφι εισπνεόμενο από τον Νετανιάχου. Είτε λοιπόν συμβαίνουν Μαιγκρέδικες ιστορίες που αγνοούμε, ή ο πρωθυπουργός δεν ασκεί, αλλά πάσχει από τοξική υπερέκθεση φοβούμενος μη τον ανατρέψουν, πράγμα άτοπο.

• 12 Φεβρουαρίου 1960: Άρχισαν στη Βόννη οι διαπραγματεύσεις για τις γερμανικές αποζημιώσεις των Ελλήνων θυμάτων του ναζισμού.
• 19 Μαρτίου 1960: Υπογράφεται στη Βόννη η συμφωνία για την καταβολή 115.000.000 μάρκων προς την Ελλάδα, ως αποζημίωση για τα θύματα της γερμανικής κατοχής.
• 21 Μαρτίου 1960: Έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων για τη σύνδεση της Ελλάδας με την Ε.Ο.Κ., μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ίδια περίοδο, Φεβρουάριο, η έκτη τάξη του τρίτου Δημοτικού σχολείου Γιαννιτσών, ξεκίνησε πρόβες για το θεατρικό έργο η καταστροφή της Ναούσης, που παρουσιάστηκε, παραμονές 25ης Μαρτίου στο κινηματοθέατρο Ρεξ.

Θυμάμαι την πλοκή: ο Ζαφειράκης, ο Καρατάσος και ο Γάτσος, προύχοντες και οπλαρχηγοί, ξεκινούν την επανάσταση στη Μακεδονία. Τους υποστηρίζουν οι γυναίκες τους. Στο τέλος νικάει ο αιμοβόρος πασάς Αμπού Λοπούτ.

Ζαφειράκης ήταν ο Μπίλης Μιχαλόπουλος και γεροΚαρατάσος, ο Γιώργος Αθανασόπουλος. Για τον Γάτσο, θα σας γελάσω. Ζαφειράκαινα ήταν η Βούλα Παπαδοπούλου, Καρατάσαινα και Γάτσαινα μάλλον η Δέσποινα Γκρόζου και η Δέσποινα Τσομπάνη. Πλήθος άλλων ρόλων και κομπάρσων. Τον ρόλο του «κακού» μου τον είχαν εμπιστευθεί. Ήμουν ο Αμπού Λοπούτ, το σίχαμα. Το έργο είχε ανταπόκριση και επιτυχία.

Ως κακός πασάς, καθόμουνα με ρόμπα και σαλβάρι και ένα τουρμπάνι σε ένα ντιβάνι και άκουγα τις απολογίες των δυναμικών συζύγων των πρωταιτίων που είχαν σκοτωθεί ή δραπετεύσει στη νότια Ελλάδα. Στις πατριωτικές τους κορόνες τις αποκαλούσα άπιστες και σκύλες, απαντούσα με μακροσκελείς διαταγές ανείπωτων βασανιστηρίων, του στύλ «πάρτε την και τρυπήστε την με καφτερές βελόνες» ή «θάψτε την ως το κεφάλι στο χώμα και το κεφάλι κόψτε το» – έχω την εντύπωση πως ήμουν ακόμη πιο σαδιστής. Δεχόμουνα ένα υβρεολόγιο, με έλεγαν μουρτάτη και τύραννο και παλιότουρκο, και αναχωρούσαν προς την μοίρα τους, ενώ άλλες γυναίκες χόρευαν και έπεφταν στην Αραπίτσα, ενώ ακόμη και οι δήμιοι έλυωναν από κρυφό πόνο, αφού το θεατρικό ήταν παιδικό, επομένως δεν υπήρχαν σεξουαλικές ποινές και βιασμοί.

Τα παρασκήνια στο θέατρο ήταν επίσης ζωντανά και ζωηρά, με επεισόδια που λίγοι καταλάβαιναν. Οι λιγότερο ταλαντούχοι στο πάλκο είχαν πολλές υποχρεώσεις. Να βαράνε με τις σόλες καψούλες στα σανίδια, μιμούμενοι τους ήχους της μάχης. Συμμαθήτριες και συμμαθητές, έφερναν τα props στις μπούκες και βοηθούσαν είτε ως υποβολείς, είτε στα ντυσίματα.

Επίσης φλερτάραμε, λέγαμε άσεμνα αστεία, ξεκαρδιζόμασταν με καθυστερημένες ατάκες και μουτζώναμε τους ξεχασιάρηδες. Η όλη ατμόσφαιρα, παρά τα δάκρυα του κοινού και την επι σκηνής βία, ήταν χαρωπή και αξέχαστη.

Την ημέρα που η Ελλάς είχε εξασφαλισμένα τα γερμανικά λεφτά και είχε ανταλλάξει τον Μέρτεν έναντι των αποζημιώσεων (κανένας δεν τα θυμάται αυτά;) την δέχτηκαν στην ΕΟΚ. Ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Στο σχολειό μας, η ζωή επέστρεψε στα καθημερινά. Ετοιμασίες για την παρέλαση και Έκθεση με θέμα ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου.

Είπα να νεωτερίσω. Και πήρα το ζήτημα κυριολεκτικά. Όχι τα καθιερωμένα για το μήνυμα της Επανάστασης, Αγία Λαύρα και ο Γέρος του Μοριά. Έγραψα καμιά δεκαριά σελίδες όπου διεκτραγωδούσα το τουρλουμπούκι της θεατρικής παράστασης που δώσαμε, συγκρίνοντάς την με γενναίες πράξεις των προγόνων μας, το χέρι του Τουρκοφάγου πρησμένο από τη σφαγή στα Δερβενάκια, την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και την κατακρήμνιση του Ανδρούτσου, έλεγχο της Διχόνοιας και καταγγελία των ψαλλιδόκωλων και προσωπική επίθεση στον Μαυρογορδάτο, σε συνδυασμό με σκηνές από τα παρασκήνια, από τους διαλόγους που είχα στο θεατρικό. Η έκθεση περιείχε και τη μαθητική σπαρίλα περιμένοντας την παρέλαση στην άσφαλτο, τον λάθος βηματισμό μερικών και την πιθανή αφηρημάδα του παραστάτη που χάλαγε την γραμμή.

Ο στόχος ήταν προφανής: μπροστά στην δόξα των προγόνων, το παρόν μας ήταν άθλιο και εμείς, ρεμπέτ ασκέρι. Ηθολογικό περιεχόμενο, συντηρητικών καταβολών, εμείς, οι ανάξιοι του Αγώνα, τέτοια.

Μετά το γιορτάσι, ήρθε η ώρα να διαβαστούν οι καλές εκθέσεις, να περιφρονηθούν οι κακές. Ο δάσκαλος κάλεσε τα κορίτσια που έγραψαν τις καλύτερες εκθέσεις. Στο τέλος, με κάλεσε να σταθώ όρθιος μπροστά στον πίνακα.

Άνοιξε το τετράδιο των εκθέσεών μου και είδα πως είχε γράψει μιά ολόκληρη σελίδα με κόκκινη μελάνη στη θέση της βαθμολογίας. Μετά, χάραξε ένα Χ σε καθεμιά από τις δέκα σελίδες, λέγοντάς μου “αργότερα θα καταλάβεις την σημασία της διαγραφής αυτής”.

Ερμήνευσα την στάση του εθνικοτοπικώς: ήταν Καλαβρυτινός και ενοχλήθηκε φρικτά. Ανκαι αργότερα, τον άκουσα να μιλά για το ζήτημα στον πατέρα μου. Ήταν χαμογελαστός, και με το αφτί παντόφλα, άρπαξα στον αέρα τις λέξεις ο μπαγάσας, πρόσεξέ τον θα σου βγεί κομμουνιστής, μη τον μαλώνεις, αλλά θα σου βγεί το όνομα. Μας προέκυψε φίδι στον κόρφο μας.

Ο πατέρας μου, άρρωστος από γαστρορραγία, όταν μείναμε μόνοι, μου ζήτησε τις χιαστί διαγραμμένες σελίδες και τις διάβασε προσεκτικά. Μετά με κοίταξε με πονεμένο βλέμμα. Δεν σχολίασε τίποτε.

Χρόνια πολλά μετά, τριανταπέντε χρόνια και βάλε, ο δάσκαλος ζήτησε να με δει που δούλευα σε ένα παραδοσιακό κτήριο της πόλης. Έρριξε μια ματιά στο περιβάλλον και μου είπε: εδώ που κάθεσαι, καθόταν ένας φίλος μου, ταγματάρχης της Γκεστάπο. Ευγενής και μουσοτραφής. Αξέχαστες μέρες της κατοχής!

«Ο ήλιος του εμβολίου θα φωτίζει πια την επόμενη μέρα» αναφώνησε ο λογοτεχνίζων ηγήτωρ, μιμούμενος τον άλλο δημιουργό, τον Σμαραγδή: «Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός / στς Αμερικής τ’ αλώνι / κι έλαμψες και ήρθες νικητής / και σ’ αγαπάμε όλοι».

Ματαίως πίστευε ο Λοΐζος πως «θα τον τρελάνουμε τον ήλιο», μ΄ ένα νταούλι κι έναν ζουρνά, παρά την παρατήρηση του Λευτέρη Π. Πως τα «πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό» παρακαλώντας τους χαροκαμένους. Αυτή η φλογώδης και πομπώδης Αριστερά δεν κατάλαβε ακόμη πως ανεφάνη Μίθρας εις το στερέωμα και τα Μέσα Παραγωγής βρίσκονται στα χέρια του πανδαμάτορος λαού.

Η Επιτροπή συνεδρίασε και ο επίδοξος διάδοχος του Κυριακού εξ Αγκώνος (όστις  πρωθυπουργεύει χαιρετών δι΄αγκώνος προτεταμένου)  Άδωνις ο Υπερούσιος αμύντωρ της Αγοράς, της φραπεδιάς και της ελευθερίας του μετεωρίζειν και μετεωρίζεσθαι άντεξε την περασμένη εβδομάδα μαχόμενος ως Λέων υπέρ της Ελευθερίας της Τσάρκας.

Πλην κάτι λέσια της δήθεν επιστήμης, μέτρησαν ιικά φορτία και τα βρήκαν να αναδεύουν, άρα ο Άγιος Βαλεντίνος θα γέμιζε dead flowers, οι Απόκρηες θα ετελούντο «μακριά, σ έν΄άλλον κόσμο», στη Σαρακοστή κάτι θα προφήτευε ο τραγουδιστής του Έρωτα και της Ζωής Τριαντάφυλλος Χατζηνικολάου, του ερυθρού Τάγματος των Σαραβάηρβων του Αγίου Δομηνίκου, ενώ στο Πάσχα, θα ακούγονταν το «Δεύτε λάβετε φως μη σας κάψει ο Θεός» όπως ερμηνεύει το Θεσμοφόριον η φιλτάτη Θυγάτηρ μου.

Τι κι αν ο καθηγητής Σαρηγιάννης επιμένει για κάτι όπως η υποχρεωτική αύξηση της τηλεεργασίας στο 70% και να κλείσουν ό,τι κλείνεται;

Τώρα θα αρχίσει πάλι το ρέμπελο διότι έχομεν τράχηλον που διψά να κοπεί. Και μνήμη ουκ έστιν έτι. Ποιος θυμάται την αρχοντομαλακία τέλους Σεπτεμβρίου που γιομίζαμε το Θέατρο Γης και του Αγίου Δημητρίου θυσιάζονταν Ιεράρχες συνωστιζόμενοι στη Χάρη του; Πόση απάτη και γελοίες δικαιολογίες για να δουν το φως της Γνώσεως τα παιδάκια μας και πόση περιφρόνηση στην βελτίωση των συνθηκών περί τα Χριστούγεννα, ώστε να ανοίξουν κιάλλα μαγαζά, ενώ οι διαδηλώσεις ήταν, ως γνωστόν, καμωμένες από αερικά;

Ξυπνάτε! Εμβόλια δεν έρχονται, λοξές φάλαγγες τροποποιημένων ιών φάνηκαν στη Χαιρώνεια και εμείς δεν πρόκειται να απαμακρύνουμε τον Θεοχάρη το σπίρτο, επειδή η Τούι τονε θέλει.

Τέλος πάντων καλά Βρουμάλια και βλέπουμε το άγριο μάτι της Περσεφόνης.

Ανήμερα μιας «ημέρας Ελληνικής γλώσσας» ένα βιντεάκι συμπαθές, με ποικιλία αλλοεθνών που ψελλίζουν εν ευτυχία ελληνικά, ώσπου τσουπ! ο πρωθυπουργός μας στο φινάλε. Δεν προλαβαίνω να συνέλθω και ο Νετανιάχου μιλά μπροστά του για ένα μαγικό εισπνεόμενο που «θεράπευσε» 29 στους 30 πειραματοζωισμένους. Οπότε εκείνος είπε πως θα βάλει τον Τσιόδρα, πρωθυπουργικό σπετσιέρη του Οίκου Του, να μιλήσει με τον Ιουδαίο εφευρέτη. Δεν είναι (ακόμη) προσωπολατρεία, αλλά έναν ψιλονεπωτισμό, τον διακρίνω. Μου θυμίζει αδιόρατα τον Κερένσκην. Ακόμη απορώ που τον άντεξα σε τρεις άσχετες μεταξύ των εμφανίσεις, Φεβρουαρίου 9η. Κι επιπλέον, έκαμε και διάγγελμα για το κλείσιμο της Αττικής σε κουτί σαν αυτά που έκλεινε γλυκίσματα το Πλαιζίρ.

But of all God’s miracles large and small
The most miraculous one of all
Is the one I thought could never be –
God has given you to me…

Σε κοινή συνέντευξη τύπου Νετανιάχου – Μητσοτάκη με αφορμή την επίσκεψη του δικού μας Πρωθυπουργού στο Ισραήλ, ο Νετανιάχου μίλησε για θαυματουργό, σύμφωνα με τα λόγια του, φάρμακο κατά του κορωνοϊού κρατώντας μάλιστα στα χέρια του φιαλίδιο με δείγμα. Ο Πρωθυπουργός συμφώνησε ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας να επικοινωνήσει με ισραηλινό καθηγητή, ομόλογό του υποθέτω, ώστε να υπάρξει συνεργασία και να σχεδιαστούν τα επόμενα βήματα.

Τί είδος ακριβώς συνεργασία, πέρα από εσπευσμένη, δεν μπορώ να φανταστώ, όταν σύμφωνα με τον ισραηλινό Πρωθυπουργό το φάρμακο έχει δοκιμαστεί μέχρι στιγμής σε 32 άτομα.

Ούτε πολυάριθμες αναγκαίες δοκιμές έχουν προηγηθεί, ούτε δημοσιεύσεις σε έγκριτες τεχνικές περιοδικές εκδόσεις, ούτε συζητήσεις των αποτελεσμάτων για ώρες μεταξύ εμπειρογνωμόνων πίσω από κλειστές πόρτες.

Αντίθετα με βάση 32 δοκιμές το “θαυματουργό” φάρμακο παρουσιάστηκε στην κοινή συνέντευξη τύπου των δυο Πρωθυπουργών κι έπαιξε πρώτο σε βραδινά δελτία ειδήσεων στην Ελλάδα.

Straight to the top.

Μας έλειψε ο Τραμπ με τα σχόλιά του για τη θεραπευτική χλωρίνη που τόσο χλεύαζε ο ΣΚΑΙ.

Το πλέον ενοχλητικό είναι που έφερε ο Νετανιάχου το φιαλίδιο με το δείγμα να το δείξει στις κάμερες.