Tag: {[1]}

Ποιοι διοικούνε την Αυτοδιοίκηση, την Ενέργεια και τα πεύκα, να φεύγουν ο καθείς στο σπιτάκι του; Αχ, ξέχασα, δεν πρέπει να με νοιάζει. Δεν φταίνε οι άνθρωποι… Υπομονή – όλα θα στρώσουν. Δεν θα στρώσει τίποτε. Περιμένουν να περάσουν οι πρώτες εντυπώσεις και μετά βλέπουμε.

Eν μέρει για να αντικαταστήσω την πλήξη με την τρυφερότητα, εν μέρει διότι ελάχιστα θυμάμαι από την στοιχειώδη Παιδεία που έλαβα, παρακολούθησα μάθημα τηλεεκπαίδευσης της Γ΄ Δημοτικού, με θέμα τον πολλαπλασιασμό.

Έως του νύν, θυμόμουν από το 1957, πώς μας δίδαξε η κυρία Βασιλεία την Προπαίδεια (όπου όσο αύξαιναν οι αριθμοί μπέρδευες το «εφτά εννιά» με το «οκτώ εννιά»), και την Ελληνική Μυθολογία, ήτοι μέρος της Ιλιάδας. Η σύγχρονη κυρία έκαμε μπροστά μου την πράξη 26 από 48 ή κάπου εκεί. Ανεβοκατέβαζε μονάδες και δεκάδες, πρότεινε τον εγκιβωτισμό των αριθμών σε ένα τετράγωνο κουτί, «κρατούσε» μια δεκάδα για μετά οπότε αναβίωσε η σαμανική έκφραση «ένα το κρατούμενο» και η τελετή τελείωσε με εμένα να χάσκω ως ανεπίδεκτος πάσης μαθήσεως.

Ένα διατηρήθηκε: ο ρόλος της «Κυρίας» ως θεάς της Μάθησης. Ο φιλικός τρόπος ενός διδάσκαλου στα μαθήματα της Πρώτης Δημοτικού, αύξησα την εσωτερική πεποίθηση πως ήμανε τελειωμένος μπουμπούνας.

Ευτυχώς θυμόμουνα τον Μπόμπι Ντάριν: multiplication, that’s the name of the game, αλλά το τραγούδι χωρούσε μετά βίας στον γούγλη, διότι ήτο το σύστημα πήχτρα στα κατατοπιστικά βρεφικά τραγουδάκια επί του θέματος.

O Oδυσσέας φεύγοντας απο το λιμάνι της Κίρκης, πήρε δελτίο καιρού από την «Τειρεσίας predictions SA» και έμαθε ότι η επιδημία των τρελών αγελάδων δεν είχε υποχωρήσει στα Sunny islands της Apollo resorts, οπότε δεν έπρεπε να αγγίξει αυτός ή το πλήρωμά του παρά μονον φυτική τροφή.

Το δρομολόγιό του ήταν έτσι σχεδιασμένο, ώστε θα περνούσε δίπλα από το Σειρηνόκαστρο. Ήταν ο πιο διάσημος τόπος απόλαυσης στην αρχαιότητα, ξακουστός παντού, ώσπου άνοιξαν κάτι παράγκες με ερμαφρόδιτους ζητιάνους στην άλλη άκρη της Γής, κι εκεί πήγαιναν οι έκδοτοι των Ηδονών. Άνδρες, γυναίκες, άνδροι, γυναικίτες, μάνες θηλάζουσες τα τέκνα των ώσπου να βγάλουν γένια (οι μάνες), κυράδες γαμουθεντοβιόλες και τρίφυλλα, ακόμη και πεντάφυλλα όντα και κάτοχοι των τεσσάρων πυλώνων της Καύλας, ήτοι οι σερνικοβότανοι, οι απέριττοι δραχμολαπαβίτσες, οι εμμονικές προσφυγοριγηλές, και ο πολύπειρος ορειβάτης που ήταν σπίρτο στα γεννητικά και στούρνος στα επίλοιπα. Αλλά αυτήν την ραψωδία, ο Όμηρος της έβγαλε από το έργο του και ήβαλε την Σκύλλα και την Χάρυβδη, διότι οι αναγνώστες διαβάζοντάς την, έπεφτε ο ερεθισμός της επαναστατημένης σάρκας και ξενυχτούσαν αναιτίως αυτοαναφορικά σεξιστές, ώσπου τους έπεφταν τα πουλιά στην τάλασσα και ήρχονταν μετά τα γκουβέρνα και ανέβαζαν το ΦΠΑ μήπως σηκωθούν και εκείνα.

Στο Σειρηνόκαστρο ήταν παράγκες με ταμπέλες «ο μαύρος Κύκνος» που πρόσφερε λιαστό κρασί, ή «η Αμμοβόλος Στρουθοκάμηλος» που είχε μπίρες ζυμωμένες με αφιόνι. Ο Οδυσσέας μέτρησε το πουγκί του, όταν είδε τον τιμοκατάλογο που ήταν χαραγμένος σε βράχο και έκρινε πως δεν μπορούσε να βινήσει και να βινηθεί όλο του το τσούρμο. Το βράδι που τράβηξαν την βενζινάκατο στην άμμο, μέθυσε τους ναύτες του και κολύμπησε ως το Σειρηνόκαστρο. Πήγε σε όλες τις παράγκες και δοκίμασε πάσαν σάρκα, λιπωμένην και στεγνοκαθαρισμένην, έλουσε και λούστηκε με κάθε ηδονικό άτομο και μετά του τραγούδησαν οι μορφωμένες ένα άσμα χορευτικό, που πολλούς αιώνες αργότερα το έκαναν διάσημο η Σόουλα και η Δίσκω. Αγόρασε κερί αποχαιρέτησε την μανδάμ Πολιτική, την κοκκώνα Εξαπάτηση και την διάσημη πολύτρητον Εξουσία και έφτασε αξημέρωτα στην παραλία και καμώθηκε ότι κοιμάται με τους συντρόφους του.

To πρωί μοίρασε ωτασπίδες στο πλήρωμα και έπαιξε τον σεμνό. «Να με δέσετε στο κατάρτι, διότι θέλω να παραμείνω βασιλεύς και καπετάνιος σας» τους είπε. Έτσι κι έγινε. Πλην πάνω στην κωπηλασία έγιναν δύο τινά. Πρώτον, οι Σειρήνες τραγούδησαν άλλο κομμάτι που έσπαζε τις συχνότητες και το άκουγαν οι ναύτες από τον ουρανίσκο και δεύτερον, οι κοντά στον Οδυσσέα έξι κωπηλάτες πρόσεξαν ότι το αιδοίο του ήταν ταλαιπωρημένο και αχαμνό και ήταν έτοιμοι να καταγγείλουν την αμαρτία του στην διευρυμένη Επιτροπή του Κόμματος, αλλά ο Οδυσσεύς φρόντισε να περάσουν ξυστά από την Σκύλλα και την Χάρυβδη και τα τέρατα πήραν τους έξι κωπηλάτες από το πλεούμενο και τους ήφαγαν.

Η περίπτωση του Σικελικού αυτού Εσπερινού είχε τόσο σεκς ή σχιεκς (sex) ώστε οι ιερείς της Δωδωναίας φηγού και η πανέμορφη Ειρεσιώνη Γκαβλίνοβα που φύλαγε τις ιερές πύλες και εκράτει την αμπάρα του Αχέροντος, ελογόκριναν το αυθεντικό κείμενο παρουσιάζοντας την περιπετειώδη εκδοχή, αφαιρώντας στήθη και νεφρολειχίες, τετράβυζα και δεινές αναζητήσεις λαγόνων που απαντούσαν συχνά σε είκοσι τουλάχιστον δακτυλικά εξάμετρα, αφήνοντας στην αρχαιότητα της εποχής του σιδήρου την αίσθηση της απλής κεκαυλωσύνης, περίπου οικογενειακής ενώ ήτον κολασμένη και σαλιασμένη ωσάν μοσχί που έβραζε στο λιοπύρι, έξω από το καλάθι της ψαρόβαρκας.

Θέλω τέσσερα ονόματα και προσώρας διαθέτω ένα. Θέλω τους πολιτικούς υπεύθυνους της ΔΕΔΔΗΕ, της Αυτοδιοίκησης, του Δασαρχείου. Να τους τραβήξει η πρωθυπουργάρα μια ξεγυρισμένη απόλυση. Το τέταρτο όνομα που φωτίζει ως λαμπρός Αστήρ το στερέωμα της χώρας του Τίποτε, ευτυχώς υπάρχει: είναι ο τσουναμάρχης της χώρας ονόματι Συνολάκης. Μονάχος δήλωσε ανήσυχος, μονάχος έφτιαξε το μαγαζί, πόντος ανόδου νερού δεν του ξεφεύγει. Τέτοιους θέλουμε.

O Μαυρίκιος όταν έγινε αυτοκράτορας, έκανε ανακωχή με τους Πέρσες και έρριξε το βάρος του πολέμου ενάντια στους Άβαρες, καταφέρνοντας να ανεβάσει προσωρινά τα σύνορα στον Δούναβη. Άφησε τον πατριάρχη του να πάρει το επίθετο Οικουμενικός και ο Πάπας του εναντιώθηκε.

Μείωσε τη μισθοδοσία του στρατού και τον άφησε να ξεχειμωνιάσει σε εχθρικό έδαφος, για να γλυτώσει έξοδα.

Αλλά ο κόσμος τρελάθηκε όταν αρνήθηκε να εξαγοράσει τους αιχμαλώτους πολέμου που κρατούσε ο Χαγάνος και έτσι σφάχτηκαν δώδεκα χιλιάδες.

Οι Δήμοι στην Πόλη βρήκαν έναν που του έμοιαζε, τον έντυσαν στα μαύρα και του φόρεσαν στεφάνι από σκόρδα, τον ανέβασαν σε γάιδαρο και τον περιέφεραν, άδοντες το σουξέ.

Εύρηκεν την δαμαλίδα απαλήν και ως καινόν αλεκτόριν ταύτη πεπήδηκεν και εποίησεν παιδία ως τα ξυλοκούκουδα και ουδείς τολμά λαλήσαι, αλλά όλους εφίμωσεν. Άγιε μου άγιε, φοβερέ και δυνατέ, δος αυτώ κατά κρανίου ίνα μη υπεραίρηται και γω σοι τον βούν τον μέγαν προσαγάγω εις ευχήν.

Ο στρατός επαναστάτησε και με επικεφαλής τον εκατόνταρχο Φωκά, έπιασαν τον Μαυρίκιο και τον έσφαξαν, αφού είδε να πελεκάνε τα παιδιά του. Ο Φωκάς αποκατέστησε τη σχέση με τον Πάπα και άσκησε δεινή τρομοκρατία στο καθεστώς, αλλά οι Δήμοι πάλι την τέχνη τους.

Πάλιν τον καύκον έπιες, πάλι τον νούν απώλεσας

Εντέλει ο διοικητής της Αφρικής έστειλε τον υιό του Ηράκλειο με στόλο, καθαίρεσε τον Φωκά και τον συνέλαβε.

«Ούτως, άθλιε την πολιτείας διώκησας;» έψεξε τον τέως.

«Συ κάλλιον έχεις διοικήσαι;» του απάντησε εκείνος, οπότε τον αποκεφάλισε ο ίδιος και έδωσε το σαρκίο του στον όχλο.

Ο Ηράκλειος νίκησε τους Πέρσες οριστικά, και στο τέλος της ζωής του είδε την ακμή των Αράβων και την επιστροφή του Χαγάνου των Αβάρων στο Ιλλυρικό.

Άλλη φορά θα σας πω πως σκότωσαν τον Ανδρόνικο Κομνηνό, μη σας πέσουν βαριά τα μαντάτα.

Αν επιθυμείτε τα ίδια σε καλή ποίηση, να διαβάσετε το «επι ασπαλάθων», το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη.

Ό,τι φοβάμαι, έχει ξαναγίνει και μάλιστα σε υπερπαραγωγή. Ό,τι κι αν ελπίζω, δεν το βλέπω στη γυάλα της μάγισσας.