Το φιλοθεάμον κοινό αδημονεί για τη συνέχεια των προσχωρήσεων και τη συνύπαρξη των ποικίλων στελεχών σε αυτό το κίνημα, του οποίου ο επικεφαλής είναι φορολογικός κάτοικος εξωτερικού αλλά φοράει μαϊμού μπλουζάκια από τα πανέρια και κρυβόταν για να αποφύγει το αυτόφωρο, και το σήμα του κινήματος με τους δύο δρομείς είναι αντιγραφή και προσαρμογή από clip art που διατίθεται στο διαδίκτυο.
Δωρεάν, φυσικά.
70% του πληθυσμού θα καλυφθεί εμβολιαστικώς ώς τον Νοέμβριο. Αλήθεια, παραίτησαν το ανάγωγο θρασίμι που εκτίμησε ότι θα εμβολιάζονται 2 εκατομμύρια Έλληνες τον μήνα;
Διαβάζοντας την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού αισθάνθηκα απελπισία. Γιατί ο λόγος της θα ταίριαζε σε φανατισμένη, τυφλή αντιπαράθεση σε αμφιθέατρα, σε παθιασμένο κομματικό γραφιά, και όχι στο όργανο που την εξέδωσε. Και είναι τραγικό να μην αντιλαμβάνεσαι το βάρος της ζητήματος, αλλά να βρίσκεις ―άλλη μια― «ευκαιρία» να ξιφουλκήσεις κατά του κομματικού αντιπάλου.
Ας διαβάσει καθένας και η καθεμιά και ας κρίνει. Παραθέτω πρώτα την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού:
«Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαδήλωναν σήμερα υπέρ του καταδικασμένου για 11 δολοφονίες Δ. Κουφοντίνα, υπό το σύνθημα «όταν οι αντάρτες θα μπαίνουν στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα». Ένας από τους πρώτους νόμους της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να δώσει ειδικά προνόμια στον Δ. Κουφοντίνα.
Και σήμερα έρχεται ο κ.Τσίπρας και αντί να ζητήσει από τον καταδικασμένο να διακόψει την απεργία πείνας, καλεί την κυβέρνηση να κάνει δεκτό το αίτημά του να επιλέξει εκείνος την φυλακή στην οποία θα εκτίσει την ποινή του.
Σε ένα Κράτος Δικαίου, ο νόμος ισχύει για όλους, ακόμη και για εκείνους που τους περιφρονούν, δεν δείχνουν ίχνος μεταμέλειας και προσβάλουν τη μνήμη των θυμάτων τους, κάνοντας επιδεικτικά βόλτες στα σημεία που τα δολοφόνησαν.
Δεν είναι δυνατόν, όμως, ο Δ. Κουφοντίνας να επιλέξει εκείνος τη φυλακή κράτησής του υπό την απειλή της αυτοχειρίας. Θα μπορούσε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για τη μεταγωγή του, αλλά δεν το κάνει και εκβιάζει.
Με σεβασμό στο Κράτος Δικαίου και στις ανθρωπιστικές αξίες, παρέχεται στον κατάδικο κάθε δυνατή ιατρική φροντίδα.
Προνομιακή μεταχείριση όμως και παραβίαση της έννομης τάξης δεν είναι δυνατόν να ζητείται και μάλιστα από τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης».
Παραθέτω, επίσης, την ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα, στην οποία απαντάει η ανακοίνωση του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού:
«Η ζωή του καταδικασμένου για τρομοκρατία Δημήτρη Κουφοντίνα, σύμφωνα με τους γιατρούς, κρέμεται από μία κλωστή. Απευθύνω, αυτήν την ύστατη ώρα, έκκληση στην κυβέρνηση να αλλάξει τη στάση της, για να μην κοπεί.
Η ανθρώπινη ζωή σε ένα κράτος δικαίου αποτελεί ύψιστο αγαθό. Ακόμα και όταν πρόκειται για καταδικασμένους επειδή δεν τη σεβάστηκαν.
Η Δημοκρατία, άλλωστε, είναι ισχυρή όταν έχει νόμους που ισχύουν για όλους και δεν εκδικείται».
Μετά το πρώτο κρύο του Μαρτίου, μη ένεσαι αράθυμος. Είναι ώρα για απλές συνταγές.
Οι οβριές ή αβρωνιές είναι λόγχες κατακόρυφες σε πράσινα λιβάδια, πολλές στην Κέρκυρα, αλλά σπανίως λείπουν από αλλού. Υπάρχουν ελεύθερες μήνα Μάρτη και στον ξανθόν Απρίλη γίνονται ωσάν σπάγγοι ταχυδρομείου, πολύ πρωί με την Ανατολή, ξαπλώνεις στο παχύ χορτάρι και βλέπεις κατάματα τον ήλιο. Διακρίνονται ωσάν βεργολυγερό παράστημα νύμφης παινεμένης. Τις κόπτεις σε ντανίτσες των δέκα και φτιάχνεις με την πρώτη δεκάδα την πρώτη άξια λόγου φλουτάγια της άνοιξης. Γεύεσαι το πιο συναρπαστικό πικρό βλαστάρι της ζωής σου. Ό,τι άλλο μάζεψες το στοιχίζεις σε δεκάδες και το φυλάς σε σακουλάκι στην κατάψυξη.
Στη πρώτη θερμή νύχτα, ασέληνη, με ψιλόβροχο, σε πεδιάδες και παρά δήμον ρεμματιών εν θάμνοις ξυπνάνε τα σαλιγκάρια (τρίχρονα και τετράχρονα, όχι από τα ριγέ κρητικά που τα λένε χοχλιούς και μπούμπουρα-κούμπουρα (άστους να οργανώνουν λαδερά κρέατα και την αλόη ωσάν σε μεξικάνικη πάμπα) και τα μαζεύεις σε σακκούλι. Τα φυλάεις σε καλάθι κρεμασμένο με καπάκι τέντζερη επάνω και βάρος πεντάκιλο, αλλοιώς θα ξυπνάς το βράδυ επειδή επαναστατούν και κρύβονται. Περιμένεις μέρες δύο, ώστε να βγάλουν το άσπρο σκατό και άλλες δύο μέρες ταϊζεις ό,τι ανθίζει σε γλάστρα ή κρεββατίνα. Μετά τα ζεματάς ώστε να τρυπιούνται με οδοντογλυφίδα, τα βγάζεις από το καύκαλο και πετάς το ελικοειδές κατάμαυρο και κατάπικρο εντεράκι. Μαρινάρεις με σκόρδο πολύ και γλυκολέμονο, προσθέτεις κρεμμύδι και είτε τα χώνεις για λίγο σε κάρβουνο, είτε κατσαρολιστά.
Καβούρια καλά έχει Ελλήσποντο και θάλασσα της Προποντίδας, Ερεγλή και Τεκήρδαγ και απέναντι στα Μουδανιά. Τα μικρά ανοιξέ τα σαν γυναικείο πορτοφολάκι και φάγε τα ωμά. Μη τα κρατάς στην κατάψυξη, διότι και μετά έξι μήνες ζωντανεύουν και κρύβονται σε σκοτεινές γωνίες.
Μικρά χταποδάκια που ξενερίζουν τέτοια εποχή στα πόδια της Χαλκιδικής, βγάζε μόνον το ράμφος και μη τα καταρίζεις. Τρίψε ένα-δύο φλιτζάνια πευκοβελόνες να γίνουν σκόνη και τα πασαλείβεις όπως χαϊδεύουμε κυρά τιμημένη και έπειτα, τα πλένεις με κρασί που ξύνισε ώσπου να γλυκάνει το μαρινάρισμα όπως Εκείνης. Τα τρως ωμά και μυρισμένα.
“This country has everything but politesse”
[Frank O’ Hara]
Αφού τον είχανε δεμένο, προσημασμένο από σαράντα κύματα και δεκαοχτώ κάμερες, προς τι εκλήθη ο Κούγιας να τον υπερασπίσει, πλάθοντας μια πραγματικότητα που δεν βρίσκονταν μήτε καν στα παιδικά όνειρα του Λιγνάδη; Για να αποδειχτεί, ως μη ώφειλε, πως η Ελλάς είναι πατρίς της Δικαιοσύνης και κατασκευάστρια της ζυγαριάς της;
Στο ζωή μου σιχαινόμουν διαρκώς το σέρτικο και λάτρευα το σνομπ, ως τεκμήριο απελπισίας. Αλλά διατήρησα το δικαίωμα να αποσβολώνομαι, κι ας γνώριζα τι φρεναπάτη υπηρετώ.
Από εγκληματικών πεύκων άρξασθαι
Οι παντοδύναμοι εφημεριδάδες, κόβουν καπίκια απο την δυστυχία μιας παγωμένης εβδομάδας διαδίδοντας πως «υπογειοποίηση καλωδίων αποκλείεται» και δεν πέρασε ακόμη ο κουτσοφλέβαρος. Το ‘χει χούι αυτή η κυβέρνηση να φέρεται εκδικητικά στους υπηκόους που ψελλίζουν γκουχ και γκμουχ. Μα τα υπόγεια καλώδια δεν έχουν σχεδιαστεί και δεν έχουν απορριφθεί από κανέναν! Μήτε και πρόκειται. Τα δέντρα που πέφτουν από την μαύρη μοίρα τους, ας όψεται η πευκοφιλία, που από τον μεσοπόλεμο κινείται επιθετικά εναντίον της υπόλοιπης χλωρίδας της χώρας, συντελεί στην περιοδική αποψίλωση του τοπίου και είναι βέβαια τέλειο για να αφισώνεται η Χαλκιδική και άλλα αξέχαστα τοπία, πλην θα έπρεπε να δικαστεί από πευκοδικείο και να παραμείνει ελεύθερης χρήσης μόνον σε χιλιάδες στρέμματα στα πανοραμικά τοπία και σε μη οικοδομικά τετράγωνα οικισμών και πόλεων. Και αντί να το παίζουν οι αμαθείς άσπρο-μαύρο, η ορθή λύση θα ήταν να θεσπιστεί, όπου αστικός ιστός, το αστικό πράσινο, ήτοι νεραντζιές και ακακίες γενικώς, οπότε πολύ λιγότερες περιοχές θα ήθελαν υπόγεια καλώδια. Αλλά η κυβέρνηση που μάχεται ως ύαινα υπέρ της κυρίας Μενδώνη, συνεργάζεται με ταηκούνους που από πράξεις αριθμητικές γνωρίζουν μόνον τον πολλαπλασιασμό.
Ζούμε σε κελλιά υπό προθεσμίαν
Η περίοδος «τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γής χορτάρι» ήτοι η λαμπριάτικη άνοιξη, στο τραγούδι του Αθανάση Διάκου, είναι για την κτηνοτροφική Ελλάδα έναρξη καύσης των χόρτων της υπαίθρου για να γλυτώσουν αγορασμένες τροφές. Επιπλέον, η ποιητική τέχνη μαυρίζει το κατάμαυρο-πίσσα γεγονός: ο Διάκος σουβλίστηκε και καψαλίστηκε για να του προκαλέσουν τον υπέρτατο πόνο και οι δήμιοι, όταν βαρέθηκαν, τον εσήκωσαν σουβλισμένον κάθετα στον αέρα και τον έβαζαν σημάδι με τα καριοφίλια τους. Εννοώ πως ωραία τα αρχέτυπα, ειδικά του γενναιόφρονος παρελθόντος, αλλά οι ματιές των αυτοπτών μαρτύρων διαθέτουν πίκρα και απόγνωση μόνον. Όπως η ματιά του Πουκεβίλου που είδε στον φόρο στα Γιάννενα, στο παλούκι, τον Μπλαχάβα, στιγμές πριν τον γδάρουν ζωντανό, καθημαγμένον και εν άκρα σιωπή, να υπομένει.
Δεν ζούμε σε χώρα. Ζούμε σε κελλιά υπό προθεσμία.
Με συνεχή, αντιπαθή διαρροϊκή διαφήμιση, αφού κείμεθα μαντρωμένοι. Με πληρωμένη έως καλοπληρωμένη την συντεχνία των ΜΜΕ χωρίς μήτε ένα Μέσον να τηρεί σεβασμό στις αρχές της δημοσιογραφίας. Κι όταν υπάρχει κάποιος ή κάποια, τους διαβάζουν ελάχιστα άτομα που αντέχουν το ύφος και την τεχνική της γραφής των.
Μια κυβέρνηση που ζητιανεύει ψίχουλα αναγνώρισης
Η κυβέρνηση φέρεται χονδροειδώς και αγενέστατα. Να σας προλάβω με την αξιωματική αντιπολίτευση που διακονεί μιας μορφής διαχείριση χρόνου που με ξεπερνά. Αλλά η Κυβέρνηση ως ναυαρχίς, κανονιοβολεί με τη δεξιά μπάντα προς το πουθενά. Οι αντίπαλοί της δεν έχουν σύμπνοια, οι ξένοι την έχουν πάρει χαμπάρι και ο πρωθυπουργός είναι πολύ ταιριαστός με το κοπάδι του: δεν σαλαγάει πρόβατα ή γαλοπούλες, αλλά κάτι ζαρκάδια και ζέβρες που κάθε τόσο δραπετεύουν πράττοντας του κεφαλιού των.
Παρά την αφθονία Ιεραπετριτών, Σκέρτσων και άλλων φημισμένων μυστικοσυμβούλων, διαθέτουν μόνον εξιδειδευμένα άτομα από το διπλωματικό σώμα, την ατλαντική συμμαχία και καμπόσους έμπειρους παραστάτες της Κομισιόν. Οργανικά ακμαίοι, καμωμένοι από σάρκα ευπιστίας προς τον Αρχηγό, είναι ωστόσο πάρα πολλοί, βρίσκονται και χάνονται κατά τις εμπνεύσεις των γραφείων τύπου και όλοι ψοφάνε για κανένα μαλλωματάκι, σε φιλικά πλαίσια.
Απέναντί τους το βαθύ, ανεπίγνωστο, επαγγελματικό Τίποτε.
Για την Μενδώνη τα κάνεις όλα
Υπόθεση εργασίας: το έργο της Μενδώνη, αν συγκριθεί με τους παλαιότερους του πολιτισμού, είναι ταχύτερο, επαφανειακότερο και πλήρως εργολαβίσσιμο, εάν με εννοείτε. Επομένως, εάν θελήσει να οργανώσει σχέδιο πολιτικής ανόδου θα εξακοντιστεί, μόνον σε κρίσιμες στιγμές ως υπηρεσιακό αποκούμπι, ως Μπέντλει με μηχανή ντεσεβώ και ταπετσαρία από τις καλές λεοπαρδαλέ ιδέες της μάνας του Σταλόνε για τον γιόκα της. Ο Κυριάκος, που σκέφτεται ως χιλιμπίλης των Απαλαχίων τυλιγμένος από συσκευασίες φαμίλιας, για να ενεργήσει δραστικά πρέπει να ξεπεράσει ένα συμπλεγματάκι ανωτερότητας, μια ομογενειακή εσάνς και την προσομοίωση κρητικαλισμού που τον τυραννάει. Στις κοινοβουλευτικές εμφανίσεις του δείχνει, παρά τα στενά κοστούμια του, να κολυμπάει σε αυτά.
Το κράτος των δικαστών, άκρως απαραίτητο, ευτυχώς δουλεύει. Αλλά οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι Φυλή. Θα τους μαχαιρώνουν και θα τους διασύρουν όλο και συχνότερα επειδή οι άντριδοι και οι μονόφυλοι τους θεωρούν κλέφτες της ηδονής των. Και δεν υπάρχει ποινή γι αυτό. Κι όποιος μπαίνει φυλακή, θα βγει. Η Ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη δεν έχει αρχίσει να φρίττει αρκετά.
Πίσω, στα αρχικά
H φασαρία στη Βουλη, με το εξεζητημένο τηλεκατευθυνόμενο θέμα και τα στελέχια που ούρλιαζαν επί μέρες στα τουήτερ, ήταν ένα «επι προσωπικού» ζήτημα που είχε κρεμάσει τα επιτελεία γύρω από το ερώτημα «ποιος κανάγιας τον διόρισε τον μεγαλοφυή;»
Θα ήταν σίγουρα κυβερνητικός, δύσκολα ο πρωθυπουργός, ακόμη πιο δύσκολα η Μενδώνη, αλλά πιθανότατα ένας «σώστροφος σνομπ» στη μεσαία σκάλα της κυβέρνησης που ήξερε τα χούγια του Λιγνάδη, αλλ΄όχι κάτι βίαιο, όσο ουιλδικά παράφορον τύπο, πράγματα που τον καθιστούσαν συνάδελφό του εν τη διοικήσει υπό γενικήν έννοιαν. Μόλις έμαθε τα πρώτα μαντάτα, εξαφανίστηκε ωσάν ΔΕΔΔΗΕ στον χιονιά.
Αν ισχύει αυτό, η Μενδώνη πρέπει να εξαγριώθηκε με το νούμερο που της παρουσίασαν ως Γίγαντα της ηδυσμένης εικόνας, ως Λάνθιμο του Θεάτρου, και εκτιμώ πως το τηλεφώνημά της στον πρωθυπουργό έφτασε έως τα υπόγεια του Αρχαιολογικού Μουσείου, με επωδό «τι σας ήκαμα και μου φορτώσατε το Συμπόσιο του Πλάτωνος σε μετάφραση Συκουτρή» και κάποιος έμπειρος ανέλαβε να μειώσει τις εντάσεις. Αν στο υπουργείο της επιζούσε κανας Συριζαίος, στραβοκατάλαβε και νόμιζε άλλαντάλλα.
Εμβόλιο για την αφελή ελαφρότητα δεν υπάρχει
Θα καταλάβει κάποιος καλύτερα τα ίχνη στραβισμού, γλαυκώματος, προϊούσας κώφωσης, πολλαπλών ψυχολογικών προβλημάτων και μειονεκτικής αίσθησης καλώς κεκρυμμένης εάν θεωρήσει, καθώς εγώ, εκπρόσωπο των Σνομπ τον κύριο Μητσοτάκη και με σέρτικα χαρακτηριστικά τον κύριο Τσίπρα.
Οι γουαναμπή Λιγνάδηδες που προσεταιρίστηκαν την κυβέρνηση, θα αρχίσουν να λακκίζουν.
Βολευτείτε με αυτούς που έχομε, διότι κυκλοφορεί και ακυβερνησία με το καντάρι.
Παράξενη εξέλιξη
Δεν ήξερα ότι υπάρχει πτέρυγα σε φυλακή στην Τρίπολη όπου διαμένουν κατάδικοι δικασμένοι για παιδεραστία ή περίπου. Εκτιμώ ότι ο εγκλεισμός Λιγνάδη σε έναν τέτοιον θάλαμο, καθιστά περιττό το «άμεμπτο» δικαστικό μας σύστημα, παρεκτός και πρόκειται για εκδίκηση αγνώστου παρ΄αγνώστου προς άγνωστον.
Όχι· δεν είμαστε ταγμένοι για να πούμε
πού είναι το δίκιο. Tο δικό μας χρέος
είναι να βρούμε το μικρότερο κακό.
― Γιώργος Σεφέρης, «Ο Δαίμων της Πορνείας»
Η κόντρα των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή ήταν αναμενόμενη ― και καλοδεχούμενη από τα κανάλια, που βρήκαν δωρεάν περιεχόμενο για να γεμίσουν το πρόγραμμά τους, και από τους πολίτες, που νοσταλγούν τα κλειστά καφενεία και τις καφετέριες. Αντί γι’ αυτά, ξεδίνουν τώρα στα σάιτ γενικώς, και στα καταχρηστικώς λεγόμενα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ειδικώς. Το λοκντάουν επιβάλει κάθε είδους οθόνη στην καθημερινότητα, και το διαδίκτυο δίνει την ψευδαίσθηση της επικοινωνίας.
Ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ έχει επικεντρώσει τις προσπάθειές του στο διαδίκτυο και τα ΜΚΔ, καθώς δεν κατάφερε να αποκτήσει αξιόπιστα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. (Κύριος οίδε πόσο το θέλησε και πόσο το προσπάθησε. Το γιατί δεν τα κατάφερε, θα πρέπει κάποτε να τον απασχολήσει σοβαρά.) Στο διαδίκτυο οι κανόνες είναι διαφορετικοί, οι αμοιβές χαμηλές και και οι προσδοκίες χαμηλότερες. Το πολυάριθμο κοινό χειραγωγείται εύκολα, οπότε λίγοι ικανοί χρήστες μπορούν να κάνουν πολύ θόρυβο.
Δεν είναι μόνο τα εντεταλμένα στελέχη, οι ιντερνετικές περσόνες, οι πολιτικοί ινφλουένσερ και τα τρολ, είναι και τα πολυάριθμα σάιτ γνώμης ή ενημέρωσης που πρόσκεινται εμφανώς ή αφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ, και υπηρετούν την κομματική γραμμή. Αυτή είναι μια τακτική που απέδωσε παλαιότερα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και πάλι αντιπολίτευση, και τον βοήθησε να γίνει κυβέρνηση. Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι πριν το 2015 η επικοινωνιακή στρατηγική ήταν δημιούργημα των Τσίπρα, Παππά και Βερναρδάκη, ενώ τώρα έχει προστεθεί και ο Θανάσης Καρτερός ― με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Με την υπόθεση Λιγνάδη ο Σύριζα διάλεξε το πεδίο της αντιπαράθεσης αλλά όχι τους όρους, και πιθανότατα να το πληρώσει. Ο Αλέξης Κούγιας, που ανέλαβε την υπεράσπιση του κατηγορούμενου, δεν έχει κάτι να φοβηθεί σε αυτήν την αντιπαράθεση, καθώς δεν διεκδικεί κανένα ηθικό πλεονέκτημα. Έμπειρος παίκτης, δίνει δύο παραστάσεις ταυτόχρονα: η μία είναι στο νομικό πεδίο, όπου ξέρει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού και παίζει μόνος του. (Είναι μάλλον σαφές ότι δεν πρόκειται να αθωώσει τον πελάτη του, αλλά θα πετύχει την ευνοϊκότερη δυνατή απόφαση με νομικά επιχειρήματα.) Η άλλη είναι στο πεδίο του εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης με κάθε μέσον, στο βαθμό που αυτός του είναι χρήσιμος και για τον πελάτη του και για τον ίδιον.
Η προβολή της υπόθεσης Λιγνάδη ως κυρίαρχου θέματος στο δημόσιο διάλογο, μέσα από τις δημοσιεύσεις εντύπων και σάιτ και των σόσιαλ, και η πολιτικοποίησή του από πλευράς Σύριζα προκειμένου να πλήξει δια της τεθλασμένης τον πρωθυπουργό, δείχνει μάλλον ανικανότητα, αναποτελεσματικότητα και έλλειψη επιχειρημάτων. Η δημιουργία του τοξικού κλίματος και η δημόσια αντιπαράθεση, εκτός από αποπροσανατολιστική και εν τέλει βλαβερή για το κίνημα #me_too, είναι και παραπλανητική. Διότι η αντιπαράθεση πλέον δεν είναι μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα, δεν είναι μεταξύ Σύριζα και Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, δεν είναι μεταξύ του καλού και του κακού. Είναι μεταξύ του κακού και του χειρότερου.
Κι αυτή είναι η θλιβερότερη διαπίστωση για την κατάσταση των πραγμάτων.
Απεργία πείνας ξεκινάει οσονούπω ο κρατούμενος Λιγνάδης
Απεργία πείνας ξεκινάει οσονούπω ο κρατούμενος Λιγνάδης