Blog

Είμαστε τελείως λάθος. Το ζήτημα είναι πως βρίσκεσαι πάντοτε, εδώ και μήνες, φάτσα κάρτα παντού. Κυβερνάς όχι χώρα, αλλά την ατζέντα της ημέρας. Κι αν τυραννάς τα αγγλικούλια, δεμπειράζει: και κάτι ξαδερφάκια μου έλεγαν “Τριούμπη” την Τράιομφ, αλλά τα συμπαθούσα. Κι αν γελάς ωσάν τον χάχα, σε καλό σου βγαίνει-τόσοι και τόσοι μορφάζουν, δε γελούν. Ακόμη κι αν σε περάσουν από δίκη, αθώος θε να βγεις. Όταν φύγεις απο τα πράματα, μια βελέντζα θα σε σκεπάζει, και κάθε τόσο θα τηνε ξεπλένεις στην ντρίστρα. Στη λίστα των χειρότερων, μήτε στην πρώτη δεκάδα δεν θα είσαι.  Το κύριο συστατικό σου δεν είναι τοξικό, μήτε επικίνδυνο- είσαι γεμάτος διαλυτικό.Δεν θέλεις να ξέρεις, φυγόπονε. Δεν θέλεις να μάθεις παραπάνω απ΄οσα ξέρει ένα ντουβάρι. Ναι, είμαστε τελείως λάθος.

Κι αυτό Αθήνα.

Μην πολυτρίβεστε πάνω στους αχυρανθρώπους: μαδάνε.

Αχ και να ξέρατε πόσους ηγέτες , καθηγητάδες, αυτοδιοικητικούς και προέδρους διαλέγαμε επειδή ήταν “μπουνταλάδες, αλλά καλά παιδιά”, “αν δεν τον εκλέξουμε, θα αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης”, “χάλια είναι ,αλλά ξέρετε καναν καλύτερο;” και κυρίως με κριτήριο “μικρός είναι, θα μάθει”…

Καλοί οι Μεγάλοι Συγγραφείς, καλοί οι ποιητές, καλός ο Ντίλαν αλλά όλα τα Νόμπελ σ αυτούς που είπαν το Smokers outside the hospital doors. –

Δηλαδή αποκλείουμε εντελώς να ήταν μια παρέα καμηλοφάγων που έκαναν ουρά για να φάνε κι αυτοί;

Είπαν να ξεμουδιάσουν και ξεκινησαν από την ομογένεια. Άγνωστα άτομα, σαμπως μικρομεσαίοι επενδυτές. Γελαστοί, και οι δικοί μας περισσότεροι ,ως επισκέπτες. Συσκέψεις, και μια επίσκεψη σε κινηματογραφική βιομηχανία-σαν μανιφατούρα μου φάνηκε. Εδώ έχουν τρελαθεί να έρχονται από το Χόλιγουντ, σε νησιά και έτσι και δεν τους αρπάξαμε να τους χαρούμε, σαν τους Γάλλους που παρασημοφορούν ό,τι κινείται. Όχι. Παπούτσι από το Τσίκαγκο κι ας είναι μπαλωμένο. Αν αυτοί κάνουν μπίζνες, εγώ περιμένω περισσότερα από το Καζακστάν.

Είπαμε Τραμπ και άλλα υποστηρικτικά του Χρέου και μας μπλάστρωσε στους προϋπολογισμούς. Τόσο τα αερόπλανα ,θύμησες από το Ελληνικό, ο μυαλός τους να δουλέψουν οι εδικοί τους εργάτες. Είναι τόσο μπατιρημένοι, ή εμείς τόσον απεγνωσμένοι;

Γυρίσαμε με την καμήλα στο στόμα, αγνοώντας ότι αυτό το ζώον θυμάται τα πάντα, το κρατάει μανιάτικο και πτύει ροχάλες κατα πρόσωπο. Στην Ευρώπη, βγάλαν το αριθμητήριο και μετράνε ποσότητες γραικικών υποχρεώσεων στην παλάντζα.  Με το ΔΝΤ δεν έχομε μνημόνιο-κάτι πσιλά. Με την Ευρώπη έχουμε. Στις Βρυξέλλες ξύνισαν. Ευτυχώς πρόλαβε και πήγε ο Μητσοτάκης και τώρα που θα πάει και ο δικός μας θα τον θεωρήσουν τεφαρίκι.Οι Γερμανοί σκέφτονται: εδώ και με τα φτωχαδάκια οι Αμερικάνοι κάνουν μπίζνες. Εμάς θα μας ταράξουν στους εξοπλισμούς. Καράμπα.

Μακρόσυρτα ταξίδια ανατολίτικα και οι εδώ ιθαγενεμένοι ,σχολιάζουν  γόβες . Ευτυχώς  ύπνος βαθύς επικρατεί.

Έπρεπε να γράψω για την επέτειο της μάχης των Γιαννιτσών. Λάθος τακτικής.

Πολλές φορές όταν κάνω κριτική σε κάτι με ρωτούν “γιατί το μισώ”. Η κριτική δεν προϋποθέτει μίσος, ή μάλλον: με μίσος δεν μπορεί να γίνει κριτική. Αλλά το έχει πει πιο εύστοχα ο Σπινόζα στο πρώτο κεφάλαιο του Tractatus Politicus: “Με ζήλο πάσχισα τις πράξεις των ανθρώπων να μην τις περιγελώ, ούτε να τις μέμφομαι, ούτε να τις απεχθάνομαι – παρά να τις κατανοώ.”