Blog

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το Astra Zeneka, έχω φίλους που είναι Astra Zeneka.

…do what you want, running wild – Cockney Rebel

Πριν δυόμιση βδομάδες, το σούρουπο της Κυριακής στις 4 του Απρίλη, τις πρόσεξα σκουροπράσινες ανάμεσα στις πέτρες/χαλάσματα του πάρκου στην Ακαδημία Πλάτωνος. Μάλλον οι πέτρες βρέθηκαν σκόρπιες ανάμεσα τους την εποχή που αυτές φούντωναν και πέταγαν άνθη. Σήμερα σε σύντομο περπάτημα/ξεμούδιασμα από τη Σπύρου Πάτση δυτικά κατά μήκος της Ιεράς Οδού προς το σταθμό του Ελαιώνα, είδα μια ολάνθιστη δίπλα στα κάγκελα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου.

Άκανθα η απαλή, Acanthus mollis. Σε αντίθεση με τη ξαδέλφη της την ακανθώδη, την Acanthus spinosus, με τα αγκαθάκια στο μίσχο του λουλουδιού και τα αιχμηρά φύλλα.

Υ.Γ. Ο Έλμουτ Μπάουμαν στο Η Ελληνική Χλωρίδα στο Μύθο, στην Τέχνη και στη Λογοτεχνία, υποστηρίζει ότι είναι η ακανθώδης που έδωσε έμπνευση στον Καλλίμαχο για τον κορινθιακό ρυθμό, καθώς η απαλή απαντάται κυρίως σε υγρά μέρη ενώ η ακανθωτή είναι η πλέον διαδεδομένη και το αιχμηρό των φύλλων της ευκολότερο να σκαλιστεί στην πέτρα.

Στα επιμέρους «αναπτυξιακά προγράμματα» με τρανταχτά ονόματα (λ.χ. Αντώνης Τρίτσης) δαπανώνται χρήματα για «στέγαση υπηρεσιών», και «κτίσματα μη εγνωσμένης χρησιμότητας» αγνοώντας το βασικό: ένα πανεπιστήμιο, όπως της Κοζάνης, δεν κρεμιέται από τα κερκέλια της αρχιτεκτονικής, αλλά του νιονιού των φοιτητών του. Κάθε οργανισμός, υπηρεσία και φορέας, χώρια η αυτοδιοίκηση, ψοφάει για στέγαση και την έχει. Ποιος ωφελείται;

Kάθε πρωί πιστεύω πως θα έρθει (η Π.Ι.), αλλά προλαβαίνω μόνον το κλείσιμο του καπακιού του κραγιόν της και το πολύ ένα βλέμμα στον καθρέφτη, όταν σουρώνει τα χείλη, παριστάνοντας το θήραμα ενός οδοστρωτήρα που ξεφουσκώνει οιδήματα και σκληραίνει το μπότοξ των παρειών της. Ξανακλείνω τα μάτια και υπόσχομαι πως την άλλη φορά, δεν θα την παρακολουθώ λαθραία να χορεύει στη γωνιά του ύπνου μου και δεν θα ανακαλέσω σκηνές από το ρέηβ πάρτι που την λίκνισαν και την μόλεψαν. Με τα παιδιά μας στην ξενητειά και έναν πολτό από διαφημίσεις που δεν ισορροπούν τις χασούρες, εν μέσω πολιτικών που βγαίνουν από το εργοστάσιο της πολιτικής και στεγνώνουν καθώς κάνουν πρωινό ντους με τα ρούχα, ενώ μασκοφόροι, γονείς, μαθητές και δάσκαλοι, παριστάνουν τον μύθο του Νέσσου και του Ηρακλή.

Ελάχιστες φορές αντίκρυσα την Π.Ι. και πάντα να κοιτάει με λατρεία έναν εκ γενετής μαλάκα και απερίγραπτο. Σπανίως ξεπέρασα την παιδικότητά της, την ασελγή εικόνα που έκρυβε με τέχνη απο αντίζηλους, ή τότε που ξεφορτώθηκε τα πολλά δαχτυλίδια από τον παράμεσο, για να μη μου γδάρει τον γκιώνη και πονέσω.

Κάθε φορά είμαι σίγουρος πως θα έρθει η Π.Ι., βρεμμένη από μπόρα που έστειλε ο Χορτιάτης ή μια πλάκα γρανίτη από το Σινιάτσικο. Και τότε, περιμένοντάς την, κάνω έναν περίπατο σε μνήματα φίλων και γονιών, βέβαιος πως ο θάνατος είναι τεράστια, τριφασική απάτη που δεν έχω καιρό να ξεψαχνίσω, ανκαι ξέρω να χωρίζω τα μάγουλα και τον σβέρκο ενός ψαριού, όσο μικρό και να΄ναι. Έπειτα, ενώ την περιμένω, της ετοιμάζω μια σκηνογραφία σε κάστρο της Σκωτίας, όπου ξεμοναχιάζονται οι μάγισσες πιο εύκολα, ενώ την ονειρεύομαι, εννοώ την μαστιχωτή αίσθηση της παλάμης της και τα δοντάκια που δείχνει ασεβώς στην μητέρα Σελήνη.

Πάντα δεν έρχεται μα δεν το βάζω κάτω. Από τότε που βρήκα σκάρους λαχταριστούς στον μαρκά των Κορυφών και μου τους πούλησαν για κοκοβιούς και χάνους.

Κάθε φορά ονειρεύομαι την Ποιητική Ιδέα. Και κάθε φορά, τα βγάζω πέρα με τις εξατμίσεις της εικόνας της, καθώς σαγηνεύει μιαν άλλη αγκαλιά.

Τη σκέφτομαι συχνά, όχι συνεχώς αν και συνεχώς τρέχει η παρουσία της σε αταχτοποίητους φακέλους του επεξεργαστή του μυαλού μου. Ελάχιστα μιλάω γι’ αυτή, όχι για πολύ και με λίγους. Συχνότερα τη βλέπω στον ύπνο μου.

Σήμερα η εικόνα της ήρθε απρόσμενα, όχι από εσωτερικά, προσωπικά αρχεία αλλά μέσω Messenger κι ενός συνδέσμου προς το Google Maps. Ο δικός μου προσπαθούσε να δει σε τί κατάσταση βρίσκεται ο κήπος μας ύστερα από τόσους μήνες lockdown. Εκεί λοιπόν την είδα, έξω από το σπίτι μας, λίγο πιο κάτω στο δρόμο, να κοιτάζει αυτόν που τη φωτογράφιζε. Ποιος ξέρει ποιόν, πάντα φιλική με τον κάθε ξένο.

Το είχε γράψει η Μαριανίνα Κριεζή σε κάτι στιχάκια: ίσως φάντασμα σκυλιού η αγάπη.

O μακαρίτης πλέον Φίλιππος, την κηδεία του οποίου είδαμε (όπως και την έξοδο των πενθούντων τριάκοντα στον πραγματικό κόσμο που διέσυρε βάναυσα μία Δανάη του MEGA με την ακολουθία της, ημέρα Δευτέρα, ώρα 11:27, δείχνοντας άηχη εικόνα και ενθέτοντας ένα μανιάτικο μοιρολόγι) έγινε γνωστό πως διατηρούσε στενή σχέση με μία Πηνελόπη που της έριχνε μόλις τριάντα χρόνια. Η χαλκέντερη βασίλισσα δεν διανοήθηκε να μη την καλέσει στο ξόδι. Φυσικά, το μιτάτο των λιάγκραβων κουτσομπόληδων (έχουσι οι θρακιώτες δεινή παρατηρητικότα, ως γεννηθέντες οι πρόγονοί των σε φλατ πεδιάδες) του δυτικού κόσμου, έβλεπε πονηριές και αγγλισμούς σε όλην εκείνην την σχέση. Αλλά θα ήλεγα να μη σπεύδετε. Το timeo Danaos et dona ferentes δεν περιέχει σεκς (sex) ― ίσως μια φούντωση, μια φλόγα, μια κάψα που διέβη και κατεπνίγη εις την νήσον Iona και εις τας όχθας του Thames. Τα ομόρρυθμα ερωτήματα «μήγαρις τα έχουσι» ή «μήπως το λυχνίζουν το κινόα» τα θεωρώ ψευδή. Και να γιατί:

Παράλληλα με την σχέση Πηνελόπης-Φιλίππου, άνθισε στον άγιο Κυριάκο (απλώς μετέφρασα) η σχέση Μαριαλένας-Σάκη, όπως παλαιότερα σουσούδιζαν για την Ανναμαρία και τον Νίκο. Φυσικά, αυτά είναι αποκυήματα του βαθέος επιτελείου του Ατζούν. Ο Σάκης, καθαρόαιμος αθλητής, σωματαράς και αντιπαθών τις χάρες της γλώσσας, ομιλών ωσάν επιλόχας, κοφτός και ταυτόχρονα δειλός έναντι ζυμωτών θηλυκών, διάγει βίον φοβίτσου υποψηφίου εραστή, «αγοράζων» (sic) ένα γκιρντάνι από τον έμπορο των χαμερπών ονείρων Αλέκση τον αβορίγινα και το προσφέρει στην καλή του. Δυστυχώς η Μαριαλένα δεν εστερήθη το πολύφερνον στο παρελθόν της και δεν διαθέτει τον τσαγανόν της απωλεσθείσης Ελευθερίας, άρα δεν κσέρει να υποκρίνεται. Κι αυτό το ζεύγος, του Ατζούν είναι εφεύρημα.

Αλλά ο Βοσποριανός πολιτισμός, παλαιόθεν έχει τα λουτρά, τα χαμάμια, τες πλύστρες, το αϊράνι και την αλισίβα και δεν απαυτώνει τα ένστικτά του ως όζων Βησιτοτθιάσεως. Η λέρα και η κόρα είναι εχθρικές έννοιες των εραστών αυτής της περιοχής. Πού να τολμήσει, εραστής τέτοιου τύπου, να τυλίξει με το μπράτσο του τον εύχαρι λαιμό της καλής του! Η μπόχα της αμασχάλης θα υπερκαλύψει πάντα έρωτα.

Δεν τσιμπάμε, φίλτατοι. Παιδάκια είσθε, που συγκρατούν τη λιβιδώ τους σπασμωδικά, ποντάροντας ο ένας στην διασημότητα, ο άλλος στα πεκούνια. Ο Φίλιππος, οργανωτής της κηδείας του, έχει σίγουρα κανονίσει μια συνάντηση με τον Ουίλιαμ Πητ και τον Κάρολο Δίκενς. Ενώ το ζεύγος του ηλιοβασιλέματος, το αναμένει μαύρη και άραχλη λησμονιά.

Δεν είναι μόνον όσοι ανεβάζουν τον εμβολιασμό τους στα σόσιαλ, είναι κι αυτοί που τους εύχονται «Καλή ανοσία»

Αν η ΟΥΕΦΑ πάει τη νέα Σούπερ Λιγκ στο δικαστήριο, οι ομάδες θα συμπεριλάβουν τον Ολυμπιακό στη διοργάνωση, και θα λήξει το θέμα.

Nα αλλάξει η κυβέρνηση ή η επιτροπή που την συμβουλεύει; Μήπως χρειάζονται και άλλες, κοινωνικές ειδικότητες;

Σεβαστές οι προσπάθειες σαν των Τρώων, των κυβερνητικών αρμοδίων και των λοιμωξιολόγων μετά συντροφίας, αλλά το παγκόσμιο φαινόμενο του διασπασμένου πλήθους που εμφανίζεται οικτρώς απελπισμένο, καθώς η νεότητα δεν είναι μήτε καν bitcoin να σε ξεγελάει, αλλά ένας άναρχος άπελπις δαιμονιώδης τελετουργικός «λειδινός» που οδηγεί στον θάνατο των μεγάλων ηλικιών και πολλών στενών φίλων, οδηγεί σε δημόσιες αντιδράσεις που ενδεχομένως να χρειάζονται φιλόσοφο για να διαλυθούν και όχι αστυνομικό.

Παγκοσμίως τα πλήθη συνωστίζονται σε πλατείες και οργισμένα διαδηλώνουν. Φυσικά δεν ξέρετε το γιατί. Θα κλείσουμε δεύτερο χρόνο όπου η λιβιδώ αγοριών και κοριτσιών, αφού φάει κατάμουτρα τη νωχελική ανυπαρξία της φαμίλιας Καρντάσιαν, αφού εθιστεί με την μόδα των μακρουλών προσώπων που δημιουργούνται αφαιρώντας τραπεζίτες και φρονιμίτες και κυρίως, αφού οικειωθούν τις μουσικές προτιμήσεις μιας μαφίας γλυκίβραστης τρυφεράντζας, είναι φυσικό να θελήσουν το «έξω» τους και να γιουχάρουν την μπατσική καημενωσύνη που διαχειρίζεται ο άνθρωπος-υπουργός με γεροντικές μπουκλίτσες στο ακατάστατο μέτωπο.

Θα ξεσπάσει ανταρσία και θα νομίζετε πως είναι αεροχείμαρος

Λοιπόν, χαιρετίσματα πως οι υπερασπιστές της ζωής τους, θεωρούνται από καιρό πως τα έκαναν πλακακια ωσάν του Δυσσέως  και οι «προστάτες του Έθνους» μας κουνάνε μαντίλι ως μασκοφόροι εκδικητές, με καλή οργάνωση, που θα ακυρωθεί λόγω έλλειψης εμβολίων και δημιουργίας ενός «αντάρτικου επιστροφής στην ζωή χωρίς πανδημία». Το κράτος ποτέ δεν ήταν από σόι, μήτε θα γίνει τώρα. Δεν ξέρω κανέναν από τη σέχτα των ιατρών που συμβουλεύουν τους κυβερνήτες και ευχαριστώ το Θεό γι αυτό. Αλήθεια, έβαλε κανένας κάτω όλα τα στοιχεία, και ανακάλυψε πως χίλιες φορές καλύτερα να κάθεται ο κόσμος σε τραπεζάκια, παρά να ξεροσταλιάζει υπό το πνεύμα μιας ανταρσίας που δεν υπάρχει αλλά τη νοιώθουμε;

..και οι γιατροί στα ακουστικά τους, όχι αναγνώστες του Κομφούκιου

Ακόμη και την πιο σκοτεινή ώρα, που με πάνε και με φέρνουν μυαλγίες και βάσανα από ένα έγκριτο εμβόλιο, βλαστημάω που δεν έχω τη δυνατότητα να ενωθώ με τους διαδηλωτές, ναι, αυτούς τους ανόητους αυτοκτόνους που έχουν περισσότερο μυαλό από τους οργανωμένους καθυσηχαστικούς πατσιφίκους.

Εμπιστεύομαι κάθε γιατρό, ακόμη και κάποιον που από αμέλεια ή κούραση άφησε μια ζωή να χαθεί, παρά τις συγκεντρώσεις «ειδικών» που μετράνε ιικά φορτία και λένε κάτι μασημένα για αποστάσεις και πλύσιμο χεριών, διότι ακολουθούν το μονοπάτι μιας αηδούς «κατήχησης του όχλου». Τα μέτρα που επιλέγει η κυβέρνηση να τηρήσει, σε μαγαζιά και εστίαση, σε σχολεία και σε τεστ-διαβατήρια της δουλειάς, επιτείνουν τα κρούσματα, διότι, απλά, μας πληροφορούν για την τελική απόφαση και δεν ξέρουμε την διαδικασία που προηγήθηκε. Τότε γιατί να δουλεύει η Βουλή και να μη μας δηλώνουν απλώς τι αποφάσισαν.

Η διαβούλευση, από την εποχή του Τσιόδρα, έπρεπε να είναι δημόσιο αγαθό. Τέρμα. Κατά τα άλλα, μη μεθάτε με το αθάνατο κρασί του εικοσιένα, που μετά διακόσια χρόνια δεν οδήγησε σε καμία νέα πληροφορία που επιβίωσε από σημερινή έρευνα.

Υπάρχει ακόμη καιρός να πάτε στα σπιτάκια σας. Μπορεί να χάλασε το πλυντήριο.