Author: Αλέξανδρος Ζωγραφάκης

Έχω φάει από το πρωί δυο σάντουιτς γεμιστά με γαλοπούλα. Μια κάποια παρηγοριά στην πολιτισμική απουσία της γεμιστής γαλοπούλας.

Εντάξει, αλλά αυτό είναι πολύ σοβαρό. Ο φούρνος, εδώ στην πλατεία Καραΐσκάκη, έχει βγάλει φυλλάδια από προχθές για μπλακ φράιντεϊ. Πήρα ένα χθες γιατί ήμουν περίεργος να δω τι προσφορές μπορεί να έχει ένας φούρνος μια μπλακ φράιντεϊ. Αλλά το φυλλάδιο δεν εξηγεί. Απλώς ανακοινώνει ότι Παρασκευή είναι μπλακ φράιντεϊ. Σήμερα λοιπόν ρώτησα την ταμία, και αυτό ήταν δύσκολο γιατί δεν συνηθίζω να ρωτάω όταν ανακατεύονται φυλλάδια στη μέση, γιατί περιμένεις να έχεις ήδη πάρει τις πληροφορίες που θα έπρεπε να πάρεις αν το φυλλάδιο ήταν σωστό, και ξέρετε και κάτι; Αυτές οι αναζητήσεις δεν έχουν ποτέ καλό τέλος γιατί δεν έχουν το τέλος που περιμένεις. «Έχουμε μεγάλες προσφορές!» μου είπε η χαμογελαστή ταμίας. «Δηλαδή; Μπορείτε να μου πείτε κάτι παραπάνω να κάνω τα κουμάντα μου;» ρώτησα, και μου απάντησε. Γιατί ask, and it shall be given to you; seek, and ye shall find, και όταν τολμάς, παίρνεις τελικά απαντήσεις. «Θα έχουμε 30% έκπτωση σε όλα μας τα προϊόντα!» μου είπε η ακόμα χαμογελαστή ταμίας, και κάπως σάστισα. «Δηλαδή η φρατζόλα καλαμποκιού από 0,50 λεπτά θα πωλείται 0,35;» ρώτησα σχεδόν χωρίς να πιστεύω ότι η ζωή τελικά σου χαμογελάει εκεί που δεν το περιμένεις.

Στο παρελθόν, πριν το φέισμπουκ, γνώριζες κόσμο και μπορούσες να συντηρείς μια ψευδαίσθηση άγνοιας για το ποιόν αυτού του κόσμου. Γνώριζες ανθρώπους που η εμπειρία σου για τις απόψεις και τα πιστεύω τους εξαντλείτο στην δια ζώσης, περιορισμένη και γι’ αυτό ενάρετη, διάδρασή σας. Η πρακτική αδυνατότητα του να παρακολουθείς έστω και μερικώς τα δρώμενα του νου κάποιου σε καθημερινή βάση έσωζε τα προσχήματα. Οι σχέσεις σου το πάλαι ποτέ ήταν γεμάτες ενάρετα κενά για το ποιόν αυτού του άλλου, γιατί εσύ, ως άνθρωπος που έκρινε εξ ιδίων τα αλλότρια είχες την αφέλεια να γεμίζεις τα κενά αυτής της άγνοιας με χνότα που υπέθετες ότι ταίριαζαν με τα χνότα σου. Και το μαγικό με όλο αυτό ήταν ότι μπορούσες να παραμένεις φίλος με αυτούς τους ανθρώπους για χρόνια εξαιτίας αυτής της ψευδαίσθησης άγνοιας απέναντί τους. Αυτό χάθηκε ανεπιστρεπτί. Όχι μόνο γιατί τα κενά που εσύ γέμιζες με καλή πίστη τελικά δεν σου ταιριάζουν, αλλά κυρίως, γιατί τα κενά, με τρόμο τώρα ανακαλύπτεις, είναι κενά. Familiarity breeds contempt, δίδασκε ο αφορισμός αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε, ούτε το βάθος της οικειότητας, ούτε το ύψος της περιφρόνησης.

Φέτος να στολίσουμε κέντρο.

Έπεσε λίγο η στάθμη του νερού, εδώ στην πλατεία, και στην πρωινή βόλτα πρόλαβα και μάζεψα δυο αστακουδάκια. Οι ομορφιές του Μεταξουργείου.

Εκτός από αυτούς που γράφουν για την τραγωδία έχουμε και αυτούς που γράφουν γι’ αυτούς που γράφουν για την τραγωδία, ότι δεν πρέπει να γράφουν για την τραγωδία. Με τη σειρά του, αυτό, προκαλεί κάποιους να γράφουν, γι’ αυτούς που γράφουν γι’ αυτούς που γράφουν για την τραγωδία, ότι είναι ελεύθεροι όλοι να γράφουν ό,τι θέλουν.

Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου ελεύθερα να πουλάς γιλέκα.

Σιγή ιχθύος για τον Αρχάγγελο που παρενοχλούσε την Παρθένο στο αυτάκι.

Τα χρόνια πέρασαν. Ο πύργος φτιάχτηκε ξανά από την αρχή. Πανομοιότυπος. Αυτή τη φορά όμως δεν στεκόταν μόνο ως σύμβολο για τις τέχνες και την πρόοδο της επιστήμης. Δεν στεκόταν μόνο ως σύμβολο ελευθερίας για τις κατακτήσεις του πνεύματος, αλλά ήταν και μνημείο αφιερωμένο σε όλους όσους έχασαν τη ζωή τους εκείνη την τραγική μέρα που τον ανατίναξαν. Λένε, μάλιστα, ότι τα συντρίμμια του παλιού πύργου έχουν αποκτήσει μεγάλη αξία στο δυτικό κόσμο, και πολλοί πληρώνουν διόλου ευκαταφρόνητα ποσά για να αποκτήσουν έστω και ένα μικρό κομματάκι, όχι Τίμιου Ξύλου πια, αλλά μετάλλου. Η πρόοδος θα συντελείται με ρυθμό σαλιγκαριού, ή καθόλου.