Author: Θωμάς Ξωμερίτης

Το μεσκίτ (mesquite) είναι ένα δέντρο κοινό στην αμερικανική και στη μεξικανική έρημο. Συγγενές της χαρουπιάς και των οσπρίων με ξύλο ιδιαίτερα ανθεκτικό. Δίνει καλή σκιά και οι Ινδιάνοι άλεθαν τον καρπό του σε αλεύρι κι έφτιαχναν αναψυκτικό. Τέλος, το ψήσιμο στο κάρβουνό του δίνει ιδιαίτερο άρωμα και γεύση στο κοψίδι.

Μια κωμόπολη των δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών με το όνομα Mesquite περνά μάλλον απαραίτητη. Πιθανά όπως ένα ελληνικό χωριό με το όνομα Χαρουπιά.

Όταν διάβασα ότι ο δολοφόνος στο Λας Βέγκας ήταν κάτοικος του Mesquite της Νεβάδας, το έψαξα στο Google Earth. Το εντόπισα και θυμήθηκα. Στη νοτιοανατολική άκρη της Πολιτείας, ακριβώς στα δυτικά του συνόρου της με την Αριζόνα. Είχα περάσει από ‘κεί στις 18 του Αυγούστου του περσινού καλοκαιριού. Ο αυτοκινητόδρομος 15, ερχόμενος από Γιούτα, διασχίζει τη βορειοδυτική μύτη της Αριζόνας κατά μήκος του φαραγγιού του ποταμού Virgin. Το φαράγγι έχει δυτικό άνοιγμα προς την έρημο, εκεί στο σύνορο. Στη συνέχεια, μέχρι το Βέγκας, ο δρόμος διασχίζει ερημιά. Θάμνοι και πέρα στον ορίζοντα γυμνά χαμηλά βουνά.

Θυμήθηκα εκεί μια μικρή κωμόπολη κι αυτή ήταν το Mesquite. Δέντρα με το ίδιο όνομα δεν θυμάμαι. Ούτε τις χαρακτηριστικές στήλες με τα φωτεινά σήματα και τα ονόματα ταχυφαγείων στην άκρη του αυτοκινητοδρόμου. Ή μάλλον αυτά τα θυμάμαι, αν και θα μπορούσαν να είναι αλλού, σε κάποια άλλη κωμόπολη, κατά μήκος άλλου αυτοκινητοδρόμου.

«Ήταν σα να ζεις δίπλα στο τίποτα», δήλωσε ένας πρώην γείτονας του Paddock.

Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει στο φως αποτελέσματα από διάφορες έρευνες για τις επιπτώσεις της καλλιέργειας της κάνναβης. Όχι τις κοινωνικές αλλά τις περιβαλλοντικές. Οι σχετικές μελέτες έγιναν κυρίως στην Καλιφόρνια, μία από τις Πολιτείες των ΗΠΑ όπου έχει νομιμοποιηθεί η χρήση για φαρμακευτική και για προσωπική χρήση. Τα προβλήματα προκύπτουν από τις εκτροπές νερού για το πότισμα των φυτειών, την αυξημένη διάβρωση σε πλαγιές και ρέματα καθώς και απ’ τη χρήση φυτοφαρμάκων για την αντιμετώπιση των τρωκτικών που προκαλούν ζημιά στις σοδειές. Σημαντική η ζημιά από παραγωγούς που προμηθεύουν το λαθρεμπόριο των καρτέλ, εκτός νομικού πλαισίου, από καλλιέργειες δίχως αδειοδότηση, φυτεμένες σε δημόσια γη ή σε γη που ανήκει σε εθνότητες Ιθαγενών Αμερικανών. Πολλά τα παραδείγματα από καταπατημένες δασικές θέσεις στη Σιέρα Νεβάδα που έχουν καεί, ξέφωτα όπου η ηλιοφάνεια ικανοποιεί τα ιδιαίτερα απαιτητικά σε φως δενδρύλλια.

Μεγάλο το πρόβλημα από τη βιοσυσσώρευση φυτοφαρμάκων, την αύξηση της συγκέντρωσης της τοξικής ουσίας καθώς προχωράμε στην τροφική αλυσίδα. Νεκροψίες σε κουφάρια ενός είδους νυφίτσας που ζει στα δάση της Καλιφόρνιας, μακριά από γεωργικές δραστηριότητες, έδειξαν δηλητηρίαση σε μεγάλο ποσοστό από το ποντικοφάρμακο d-CON, το οποίο ως αντιθρομβωτικό προκαλεί ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία. Η έρευνα έδειξε ότι από τα νεκρά ζώα, αυτά με εντοπισμένο στους ιστούς φυτοφάρμακο βρέθηκαν κοντά σε σημεία που καλλιεργείτο η κάνναβη. Αυτά μάλιστα είχαν ζήσει λιγότερο από όσα ψόφησαν από άλλες ή από φυσικές αίτιες. Και η συγκέντρωση του δηλητηρίου αυξάνει ανεβαίνοντας και περνά σε απειλούμενα και μη απειλούμενα είδη, όπως η πιτσιλωτή και η μη πιτσιλωτή κουκουβάγια, οι αγριόχηνες, οι αγριόγατες…

Σε κάθε περίπτωση, το ρυθμιστικό πλαίσιο που νομιμοποιεί τη χρήση της κάνναβης έχει τυφλά σημεία καθώς οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την καλλιέργειά της μόλις έχουν συνειδητοποιηθεί. Οι μεν καλλιέργειες που τροφοδοτούν το λαθρεμπόριο θα πρέπει να αντιμετωπισθούν. Για τις φυτείες που παράγουν κάνναβη για το νόμιμο εμπόριο θα πρέπει να αποτυπωθούν οι ιδιαίτερες απατήσεις της καλλιέργειας, να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις της και να υπάρξει ρυθμιστικό πλαίσιο για την ελαχιστοποίηση αυτών των επιπτώσεων – όπως και για κάθε καλλιέργεια εξάλλου.

Αναφορικά με τις κοινωνικές επιπτώσεις της χρήσης της κάνναβης, πολλά έχουν ειπωθεί, πληθώρα οι μελέτες και οι εκτιμήσεις. Καταγράφω μόνο το πρόσφατο σχόλιο του Tyler Cowen από το τελευταίο του βιβλίο «Η Αυτάρεσκη Τάξη»: Η δεκαετία του ‘60 χαρακτήρισε μια εποχή που απαίτησε περισσότερη ελευθερία μέσω του πειραματισμού με ουσίες. Όμως, απ’ όλες τις ουσίες που θα μπορούσαν να νομιμοποιηθούν, οι Αμερικανοί πολίτες επέλεξαν τη μία η οποία κάνει τους χρήστες να αισθάνονται μπαφιασμένοι, ατάραχοι και νωθροί – τη μαριχουάνα.