Author: Γιάννης Βαρβάκης

  • Πρωινή ναυτία

     

    Υπάρχουν πολλοί πρόποι για να ξυπνήσει κανείς, είτε είναι ξημερώματα είτε οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας. Μπορεί κάποιος να σου ψιθυρίσει ποίηση στο αυτί. Μπορεί να σου βάλει Αργυρό. Μπορεί να σε μπουγελώσει. Το αποτέλεσμα θα είναι συνήθως το ίδιο, ποικίλει μόνον ανάλογα με τις αντοχές σου και το στομάχι σου. Και φυσικά υπάρχουν και άλλα τραγούδια, από το ελληνικό και το διεθνές ρεπερτόριο, που έχουν την ίδια επίδραση.

     

     

    Όποιος αντέξει τη μετάβαση από τον Κουρκούλη στη Νταϊάνα κερδίζει το θαυμασμό μου. Είναι πολύ γερό σκαρί. Και του αξίζει ο πρίγκηψ του δημοτικολαϊκού, Κώστας Σκαφίδας.

    Kαλημέρα είπαμε;

     

     

  • Ανακάλυψα ότι στο Φέισμπουκ έχω είκοσι κοινούς φίλους με την ιντερνετική περσόνα που λέγεται Μανιάτης. Αποφάσισα να σβήνω έναν κάθε μέρα, έτσι και καθαρίζω τη λίστα των φίλων μου και ταυτόχρονα αισθάνομαι και λίγο Αγκάθα Κρίστι.

  • Μπλουζ της καψούρας

    Ο Σκιπ Τζέιμς είχε έναν απαράμιλλο τρόπο να τραγουδάει και να κουρδίζει την κιθάρα του. Και ως συνθέτης και στιχουργός, μοναδικός ήταν. Και ως άνθρωπος. Γι’ αυτό και το ερωτικό τραγούδι του προειδοποιεί την κυρία να μην περηφανεύεται και πολύ, γιατί μια μέρα θα πεθάνει, και μάλιστα της σκάβει και τον τάφο με ασημένιο φτυάρι, όπου την κατεβάζουν με χρυσή αλυσίδα, κι έτσι κανείς δεν θα πάρει τη θέση της. Ένα πλήρες τραγούδι του αμερικανικού νότου, ανάμεσα στο δημοτικό και στο ρεμπέτικο, από το Δέλτα του Μισισιπή στις οθόνες σας σε λιγότερο από δύο λεπτά, ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  • Κορεκτίλα και άλλες ασθένειες

    Όσο διαβάζω για τον Αρκά (και παλιότερα για τον Χαντζόπουλο και τον Πετρουλάκη, που επίσης σέβομαι και υπολήπτομαι) τόσο χαίρομαι τη δουλειά του, και τόσο μου λείπει ο Reiser, ο Don Martin, o Gotlib και άλλοι υπερήρωες που μας έμαθαν να βλέπουμε τον κόσμο με άλλα μάτια. Ευτυχώς δεν μένουν μόνον τα γραπτά, μένουν και τα ζωγραφιστά!