Author: Γιάννης Βαρβάκης

Α τι ωραία. Το άνοιγμα λογαριασμών Σημίτη ανοίγει το δρόμο για το άνοιγμα λογαριασμών Καραμανλή και, εν ευθέτω, το άνοιγμα λογαριασμών Τσίπρα.

Εφεξής, η 6η Νοεμβρίου θα είναι αργία για το Δημόσιο, καθώς θα εορτάζουμε την Απελευθέρωση των Μυρίων θέσεων εργασίας που ήταν δέσμιες των συντεχνιών, από τους ηρωικούς διαπραγματευτές του Σύριζα. Δεν είναι ακόμα σαφές αν θα σημάνουν οι καμπάνες.

Ακούω ξανά τους δύο απίστευτους δίσκους του Stevie Wonder, το Innervisions (1973) και ιδίως το ‎Fulfillingness’ First Finale (1974), που με συντρόφεψαν σε μικρή ηλικία. (Δυο χρήσιμα νούμερα: ο Wonder γεννήθηκε το 1950, οπότε το 1974 ήταν 24 χρονών και αυτός ήταν ο δέκατος έβδομος δίσκος του…) Ανακαλύπτω ξεχασμένα τραγούδια και μελωδίες και ενορχηστρώσεις και νοήματα σε στίχους που δεν καταλάβαινα παιδί και γενικά περνάω πολύ καλά, ώσπου αρχίζει και παίζει το «Too Shy to Say», και ξεδιπλώνεται μπροστά μου όλος ο George Michael.

Το ξέραμε, βεβαίως, που ο Georgios Kyriacos Panayiotou ήταν φαν (και δικαίως) του Stevland Hardaway Morris. Είχε ερμηνεύσει, άλλωστε, και τουλάχιστον ένα τραγούδι του Wonder σε δίσκο, κι άλλο σε συλλογή, κι ένα νωρίς-νωρίς σε λάιβ, μαζί με τον δημιουργό του, όταν ακόμη ήταν τρελό αγόρι με περμανάντ κι ανταύγειες.

Aλλά αυτό με το «Too Shy to Say» παραείναι. Μπαίνοντας στο Υοutube βρήκε ότι το είχε πει και σε μια περιοδεία, και ότι ερμήνευσε κι άλλα, μαζί με το δημιουργό τους.

Όλα καλά, το παζλ ολοκληρώθηκε.

Έτσι θυμόμαστε αυτόν τον λευκό τραγουδιστή της σόουλ που γεννήθηκε σε προάστιο του Λονδίνου από κύπριο πατέρα και αγγλίδα μητέρα, και φυσικά το πρότυπό του, τον μαύρο τραγουδιστή της σόουλ που γεννήθηκε στο Μίτσιγκαν. Με την προϋπόθεση ότι ξέρατε ποιος είναι ο Stevie Wonder…

“A second chance—that’s the delusion. There never was to be but one.”

― Henry James, The Middle Years

 

Υπάρχει ένα είδος άνδρα που θεωρεί πως όταν τακτοποιηθεί οικονομικά, όταν «φτιαχτεί», μπορεί να ξεφορτωθεί τη γυναίκα που τον συντρόφεψε ως τότε και να διαλέξει μια άλλη, συνήθως νεότερη, που αντανακλά ακριβέστερα την ανεβασμένη θέση που απέκτησε στην αγορά και την κοινωνία.

Υπάρχει ένα άλλο είδος άνδρα που θα ήθελε πολύ να το κάνει, αλλά δεν έχει το θάρρος.

Υπάρχει τέλος και ένα τρίτο είδος άνδρα για τον οποίο δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

Η ιδέα της δεύτερης ευκαιρίας, της νέας εκκίνησης στη ζωή είναι ανέφικτη και εντελώς ανεύθυνη, ιδίως όταν η προηγούμενη ζωή συνοδεύεται από οικογένεια και παιδιά.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν τα πρόσφατα τουίτ του Γώργου Κύρτσου, όπου ο φωτισμένος διανοητής και δεξιός δημοσιογράφος και έμπειρος ευρωβουλευτής κάνει διαδικτυακό διδακτικό χιούμορ εξηγώντας πώς λειτουργούν οι άνθρωποι και δη οι γυναίκες ως δεύτερες σύζυγοι. Ή ως γραμματείς που ανελίχτηκαν.

 

 

Να συμφωνήσουμε ότι ο Γιώργος Κύρτσος είναι ένα είδος άνδρα από μόνος του.

Ως προς τα είδη γυναικών, σίγουρα υπάρχουν πολλά, αλλά ως άνδρας δεν τα γνωρίζω και αφήνω να τα περιγράψει άλλος, κατά προτίμηση μια γυναίκα που μπορεί να κατανοήσει καλύτερα και την πρώτη και τη δεύτερη σύζυγο.

Εγώ απλώς θα καταθέσω τη διαπίστωση ότι οι περισσότεροι άνδρες που με ταλαιπώρησαν επαγγελματικά στη ζωή μου, ήταν παντρεμένοι σε δεύτερο γάμο. Και φυσικά το πρότυπό τους, ασχέτως πολιτικής ιδεολογίας, ήταν ο λαοφίλητος ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος απενοχοποίησε τον τρίτο γάμο.

Στην περίπτωσή του, αν και πέθανε νωρίς (οι περισσότερες από αυτές τις όψιμες σχέσεις έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης), η εκδίκηση έχει και πρόσωπο και ονοματεπώνυμο.