Author: Πετεφρής

Aπό το μπανάτο της Νεβερλάνδης, όπου μετέφερα την προσωπική Βουλή και την πρωτεύουσά μου, ένα αίτημα προς τους ηγήτορες της καρακοινωνίας όπου με έρριξε η μαύρη μου τύχη και συμφορά ως μέλος της κοινωνίας των «γερόντων για πέταμα»: αφήστε τα σάπια, που όντως το παρακάνετε και ενωτισθείτε την Αρχή πως ο Έλλην υπεράνω άλλων χαρακτηριστικών, είναι μιμητικό όν.

Γι’ αυτό και να επιβάλετε, ακόμη και στα πιο εξεζητημένα ζητήματα, τη μάσκα όπου ορώνται γυμνά πρόσωπα. Και καταργήστε προσώρας κάθε δημόσια έκθεση πολίτη που δεν φοράει μάσκα, ό,τι και να επαγγέλλεται, ό,τι και να ασκεί.

Τέρμα οι νεορθόδοξες θεώσεις του Προσώπου, όπως εφαρμόζουν γυμνοπροσωπεία στους παρουσιαστές ή σχολιαστές της τηλεόρασης. Όλοι με μάσκα.

Παρομοίως παντού.

Διότι του Έλληνος ο τράχηλος που δεν υποφέρει ζυγόν, έτσι και ιδεί συμπατριώτη του γυμνοπρόσωπον, ψιθυράει «εώ, μαλάκας ειμί;» ή «εώ στο πηγάδι κατούρησα;» και παρευθύς γυμνοί τα μάγουλα, τον μύστακα και τα χείλη.

Διότι βλέπει σκηνές εορταστικού Λονδίνου και ξεροχύνει. Διότι κάποτε συνδύασε φόρεμα μάσκας με κατάποση εντεροξεροψημένου κοκορετσίου με παρέμβλητα τεμάχια πνευμονοκαρδούλας και μάσησε από την αναβασταγιά μέρος της μάσκας.

Δεν πειράζει που κυβερνώμεθα από θίασο ελαφρών ποικιλιών, την Ζαμάγια με τα μάγια τον δικυκλιστή του γύρου του θανάτου και έναντι ωχρού τιμήματος την είσοδο σε κουτί με παραμοφωτικούς καθρέφτες.

Μην ξεχνάτε πως δεν έχουμε πολλές εναλλακτικές, έτσι που τα καταφέραμε. Αν δεν μας αρέσει ο ενεργός λουναπαρκισμός, τι απομένει; Να αιτηθούμε είσοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες ως Τερίτορι, ή να μεταβληθούμε εις καισαροπαπικόν κράτος, διότι τα άλλα πολιτεύματα τα διαλύσαμε στο πιτς φιτίλι.

Σήμερα, ανήμερα ενός καταγελάστου «βασιλικού πραξικοπήματος» το θυμήθηκα, ήτοι μια όπερα μπούφα, με ματαιωμένες προσδοκιες παντού, 13 του μηνού 1967, χωρίς θεατές, μηδενός διώκοντος και με τον Κοκό επιτέλους δραστήριον για 4 λεπτά. Ενώ εάν εφόρει μάσκα, θα τον έπαιρναν για Ζορρό οι του οπερετικού πραξικοπήματος και θα βγαίναμε από το σινεμά κατευχαριστημένοι.

Οι σπόντες Τσακαλώτου προς Σταϊκούρα και η απάντησή του, συνοψίζουν με άριστο τρόπο το «σύνδρομο του φιλημένου βατράχου» που έπλαθα επί ημέρες και δεν ήξερα να το παρουσιάσω με χαρακτηριστικά επιχειρήματα.

Όλο και περισσότεροι Έλληνες φέρονται ως βαθρακοί, μπάκακες, ζάμπες και γυρίνοι. Κοινό τους γνώρισμα, το εμβρόντητο βλέμμα.

Πίστευαν πως εάν και μόλις φιληθούν από μία πριγκηπέσσα ή ένα βασιλόπουλο, παρευθύς να ξαναγίνουν οι πλήρους ζωντάνιας Ζαν Μαραί ενώπιον του Ζαν Κοκτώ, πως το αρχαίο ήθος και τάλαντο θα εξεικονίζετο στον δημόσιο σεβασμό, πως η νιότη τους θα έδειχνε πως θα γινόταν άλλοι.

Χάρη στο αβρό φίλημα μιας παινεμένης θα έχαναν κάθε υπόνοια γλίτσας και θα έλαμπαν παρομοίως με Δόξαν Μεταμορφώσεως και τα πλήθη θα συνωστίζονταν έξωθι του Πρυτανείου προκομίζοντα γουρνοπούλες, γαρδουμπάκια, γεμιστά καλαμαράκια και θαύματα μαγειρικής με κινόα.

Επιβαιώθηκε, μετά την τυπική διαδικασία μιας Ευρωπαϊκής ολομέλειας, πως μερικοί παραγωγοί πολιτικής γνωρίζουνε να πήζουν τη γιαούρτη, ενώ άλλοι, λέγοντας «έπηξα» εννοούν «οφλάντισα, βαριέστησα, μπιζέρισα». Προ εβδομάδων είχα προϋπολογίσει αυτήν την εξέλιξη, όχι λόγω σιβυλλισμού αλλά διότι έχομεν διαφανή πρωθυπουργόν που υφίσταται και δεν δυσφορούμε έως σημείου σκανιάσματος, επειδή ο υποτιθέμενος διαδοχός του, όχι μόνον δεν καιροφυλακτεί και ανέχεται τα μπινελίκια του Τσακαλώτου, αλλά μετατρέπεται με τον καιρό σε αόρατο άνθρωπο. Ο πολιτικός μας πολιτισμός είναι αβαρής, υποκείμενος δηλαδή σε αβαρίες.

Όταν ηγείται μιας χώρας άνθρωπος από φαμίλια που ασχολείται αποκλειστικά με το πως θα διαχειριστεί τον αέρα που ανασαίνουμε και γίνεται έτσι βαρετά προβλέψιμος, αρκεί ένα γραφείο με δυο-τρεις κειμενογράφους που τον καλύπτουν, ενώ ο άλλος, πράττει τα ίδια από μια θνησιγενή εφημερίδα. Η χώρα έχει προσαράξει.

Η αυτοτέλεια της Ευρώπης είναι μια αναμενόμενη εξέλιξη επιβεβαίωσης ποιος κάνει κουμάντο. Οι δύο χώρες που νίκησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο ήταν οι Ηνωμένες πολιτείες και η τότε ΕΣΣΔ. Το ότι γονάτισε η δεύτερη πριν τριάντα χρόνια, αποδείχτηκε η μεγαλύτερη φρεναπάτη του Ρήγκαν. Δεν ήταν ποτέ ζήτημα ισορροπίας του τρόμου, αλλά μια θρησκευτική προσήλωση στον Μολώχ της Κατανάλωσης. Στη θέση του Τρίτου κόσμου, η Αφρική και η νότια Αμερική δεν έχουν δικαιώματα, ενώ όλο και μικρότερη σημασία έχει η συνοριακή έμπνευση του Τσώρτσιλ «από τον Ρήνο ως τον Ιτζόνσο».

Η Τουρκία σε αυτό το παζλάκι έχει μύρια προβλήματα, αλλά κανένα από αυτά δεν αναλύεται επαρκώς από τους «σοφούς». Η οικονομική κρίση είναι όπλο της. Η φιλοξενία του εξτρεμιστικού Ισλάμ σε μία χώρα στουμπωμένη πρόσφυγες, προκαλεί υπερηφάνεια στους ηγέτες της, αφού εμπεδώνουν τον βίο σε πλαίσιο κόκκινης μηλιάς. Οι στρατηγοί του δυτικού κόσμου, όταν ρωτήθηκαν κρίνοντας τον χάρτη της Τουρκίας, σκέφτηκαν πως θα ήταν η Ρωσία με σύνορα στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο και ζαλίστηκαν από άγχος. Οι Ρώσοι ελέγχοντας την Τουρκία (αυτό υλοποιείται με πίκρες και με βάσανα) θα δεχτούν αιτήσεις συνεργασίας με το μισό τέως σύμφωνο της Βαρσοβίας χωρίς να κουνήσουν μήτε ένα τανκ.

Η «Ενωμένη Ευρώπη» το παίζει προχώ και μποχώ, αλλά αισθάνεται πολύ άνετα να δέρνει κίτρινα γελέκα και άλλους οραματικούς ή ψευδαισθητικούς ημισπαρτακιστές. Ο φασισμός, ο ναζισμός, ο φρανκισμός, το Βισύ, ο Κουίλινγκ, η βαθιά αυταρχικότητα της Κεντρικής Ευρώπης ναρκώθηκαν μεν, αλλά είναι ζήτημα μιας δεκαετίας να ανακατευτούν τα καυτά κάρβουνα. Και δεν θα μας κυβερνήσει η Γκρέτα – θα σταθεί μια από τις αιτίες της Ανατροπής.

Όλα είναι εμπόριο, κύριε πρωθυπουργέ. Ένα κράτος δεν κυβερνιέται με σωματοφύλακες πέριξ του άρματός σας. Ο ακροδεξιός σκελετός των στελεχών που σας εξέλεξαν πρόεδρο του κομματός σας, παραμένουν βογιάροι και εσείς νομίζετε πως είναι πειθαρχικοί και νομότυποι.

Η Τουρκία παλεύεται για λίγα χρόνια ακόμη μόνον εαν της σφίξετε το ζωνάρι στα τελωνεία. Και για να το κάμετε αυτό, σκεφτείτε γιατί δεν θέλουν ενάντια μέτρα η Ουγγαρία και η Βουλγαρία. Ώσπου να το πιάσετε το υπονοούμενο, ακούστε για παρηγοριά το «καραμπιμπεριμ».

Ένα δεν πρέπει να ξεχνάτε, αδέλφια: η σύγκρουση δεν ήταν ποτέ μεταξύ Αρετής και Κακίας, μήτε μεταξύ Ειρήνης και Πολεμου. Από γενέσεως φωτός κι σκότους, συγκρούονται, συνυπάρχοντες, ο Πατσιφίκος και ο Παπουλάκος.

Ο σαράφης της γειτονιάς μας, ξαναχτύπησε. Θεσπίζει, με τον ενθουσιασμό του ανθρώπου της πιάτσας, ένα σύστημα που επιτρέπει με τα ζόρια ολίγη λιανική, που είτε θα ακυρωθεί εν τοις πράγμασιν, είτε θα δημιουργήσει τέτοιο πονηρό ξεχείλωμα στην αγορά, που μόνον έκκεντρα άτομα, αεριτζήδες και σαλταδόροι θα κατανοήσουν. Λέγεται κλικ-αγουέη και ΔΕΝ είναι συνέχεια του θρυλικού έργου Γκετ-α-γουέη, που καταλήγει συνήθως σε ένα ξερό get a life.

Φυσικά, ο επί της Ανάπτυξης υπουργός, βρίσκει και κάνει. Κανένας αρχηγός ή το φάντασμα αυτού δεν φρόντισε να τον καταστήσει υπεύθυνο για το μαύρο χάλι που αναμένει τους καταναλωτές χριστουγεννιάτικα. Λέγοντάς του, για παράδειγμα: «Αδώνιδα έτσι και δεν σου βγει το σχέδιο, θα τζάσεις!»

Κατά τα άλλα, ξαναπαίζεται από την «Ιστορία του κόσμου» του Μελ Μπρουκς η εισαγωγική σκηνή στην Γαλλική Επανάσταση:

“- Πωλητής αρουραίων: Rats, rats for sale. Get your rats. Good for rat stew, rat soup, rat pies, or the ever -popular ratatouille.

-Πωλητής του τίποτε: Nothing, I have absolutely nothing for sale!”

Έμαθα πως το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, που κατεδαφίστηκε στον μεσοπόλεμο, διατηρήθηκε στην ζωή χάρη στη συνδρομή του Συγγρού, δηλαδή στη γενναία συνεισφορά του. Μόνον που ο Συγγρός δεν ήταν εστέτ και ντιλετάντης ― πάντα τον ενδιέφαρε η κάσα και τα τάλαρα. Επέβαλε λοιπόν στο ημιτελές κτίσμα, ουσιώδεις και αλλαντάλλων προσθήκες και μεταβολές: μαγαζιά για εκμετάλλευση στις εξωτερικές όψεις, κατάργηση καμαρινιών και άλλες τροποποιήσεις, βασισμένες στο σαράφικο ρητό «με τον παρά μου και την κυρά μου». Το θέατρο ξεψύχησε λόγω αυταρχικών, αμαθέστατων δημάρχων και επειδή επί χρόνια τα θεωρεία του ήταν δωμάτια φιλοξενίας «τουρκόσπορων» και η πλατεία πήρε επί τέλους την άπλα που επέβαλαν οι καιροί: έτοιμη να στηθεί το κέντρο της μια ιερή Πέτρα, μια Κάαμπα, και πέριξ πανάσχημες προτομές αρχαίων Αθηναίων.

Ωστόσο, ήταν ένα αποτυχημένο δείγμα άφραγκου κράτους συνεργαζόμενου με ιδιώτες ήρωες του Δίκενς (δηλαδή Σκρουτζ μαικήνες, με τον παρά τους και την κυρά τους). Ελάχιστοι από αυτόν τον τύπο χρηματοδοτών έμειναν αφώτιστοι και ανθρώπινοι, ελεήμονες ή οραματικοί. Οι περισσότεροι ακόμη και ως φαντάσματα προσέφεραν πακτωλούς χρημάτων ή επιρροής, είτε ανιδιοτελώς (οι λιγότεροι, κι απ΄αυτούς, οι περισσότεροι Ηπειρώτες) είτε έναντι άλλου τύπου ανταλλαγμάτων και το κόβω εδώ.

Το κράτος συχνά έπαιζε τον κατέχοντα και μη έχοντα. Και τα δυο κεφάλαιά του που οδήγησαν σε αμοιβαίο βασανισμό ήταν δύο υπηρεσίες: η Δασική και η Αρχαιολογική.

Δεν σκοπεύω να γράψω πραγματεία της επίσημης και υπεράνω αρχαιοπληξίας, όπως οι τακτικές των Εκθέσεων εκτός χώρας, των παλαιών «ποσοστών» που εδικαιούτο ένας κατασκευαστής που τύχαιναν αρχαιότητες στο θεμέλιό του και άλλα, ευαγή ή δύσοσμα.

Και ευτυχώς θα αποθάνω χωρίς να ιδώ να υπάρχει ένα και μόνο Υπουργείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς (χωρίς βραβεύσιμα γένη και αυτόνομα ζακόνια αρχαιοφυλάκων και άλλα ανόητα) καθώς και μετατροπή του ΚΑΣ σε Εθνικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ισότιμο με την Νομική Ισχύ του Αρείου Πάγου, συνταγματικά κατοχυρωμένο και μακριά από τοπικισμούς της κακιάς ώρας.

Τόσο ανεξάρτητο, τόσο μη κυβερνητικό, ώστε οι αποφάσεις του να δίδονται στον εκάστοτε υπουργό στο προθάλαμο της Αίθουσας Συσκέψεων, ώστε να υλοποιήσει τα αποφασισμένα. Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου, η μόνη θεμιτή γραφειοκρατία που επιτρέπεται σε αυτήν τη χώρα.

Αφορμή για το παρόν πιττάκιο, μία παράγραφος, από αυτές που μας συνήθισε ένα αφανές Γραφείο Τύπου του νυν Υπουργείου και αφορά την πρόσφατη νεροποντή που έκαμε μούτσατσα τον βράχο της Ακρόπολης. Εκεί λοιπόν, αναφέρεται πως

4. Όλοι οι εργαζόμενοι και παροικούντες την Ακρόπολη γνωρίζουν ότι στον αρχαιολογικό χώρο, κατά την περίοδο των βροχοπτώσεων, δημιουργούνται κατά καιρούς πολύ σημαντικές συγκεντρώσεις ομβρίων, κυρίως στην βόρεια πλευρά, του τοίχους καθόσον εδώ και χρόνια έχουν απομονωθεί και είναι παντελώς ανενεργές οι υδραυλικές εκτονώσεις στην βόρεια πλευρά του τοίχους (βλ. συνημμένο σχέδιο της Υπηρεσίας). Αυτή την στιγμή από τις 20 εκτονώσεις διαμέτρου Φ300 λειτουργεί ουσιαστικά μόνον μία και η οποία παραλαμβάνοντας τα όμβρια και των υπολοίπων 19, τα προωθεί υπό πίεση στην κλίμακα του παλαιού ανελκυστήρα. Είναι γνωστό ότι αυτός ήταν ο λόγος που ο υποβιβασμένος χώρος του ηλεκτρολογείου έχει γεμίσει στο παρελθόν με 1 μέτρο νερό, πολλά χρόνια πριν κατασκευασθούν οι διαδρομές.

Δεν είμαι μήτε ορθογράφος, μήτε Μιστριώτης, αλλά «το τοίχος» σε ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού, δεσμεύει άνετα ένα ρουμάνικο κελλί δίπλα στον Πάσαρη. Αποκλείω όθεν να συνετάγη από Αρχαιολόγο. Βέβαια δεν ξέρω ποιοί εργάζονται στο Γραφείο Τύπου, αλλά και εκεί θα έχουν προϊστάμενο. Άρα, τι μένει; Ο νέος Συγγρός κι ένας μη φιλόλογος εργαζόμενός του, από τον οποίο ζητήθηκε ένα τεχνικό σημείωμα με θέμα «Ακρόπολη Μούτσατσα: παρελθόν, παρόν και μέλλον».

Κι έτσι, το ανεπίληπτον Υπουργείον Κοσμητείας της Ρητορικής Τέχνης, που κατάφερε να μη καψαλίσει τας Μυκήνας και άλλα άγρια θηρία προπέτειας αναξίων κολλυβογραμματιστών, με βάναυση διάθεση καρφώματος, σπιουνιάς και κατάδοσης, καταγγέλει αβρά πως υπάρχει χώρος επί του βράχου που έφτασε ένα μέτρο το νερό, πως το Ακροπόλεως μουτσάτσειον είναι διαρκές, εθιμικόν και ο βουτυράτος πελτές – πεζόδρομος ο μόλις κτισθείς είναι αθώος ενός τυχαίου, αθώου φυσικού γεγονότος. Και δε μνημονεύεται, από φιλάνθρωπη διάθεση να μη καίμε χαρακτήρες μήτε η υπόγεια γκουμούτσα στην Εθνική Πινακοθήκη δεν έτυχε μελέτης εδάφους, αλλά πήραν μια κοντινή, μήτε κάν η γκουμούτσα του τέως μουσείου Ακροπόλεως, αμή και η μεγάλη γκουμούτσα τον Νέου Μουσείου Ακροπόλεως που ωστόσο έχει μια θέα μετά ποτού κι αρτυμάτων κάτσε καλά.

Καλά αυτά, σάψαλο, και ποιος είναι ο αυτουργός; Η έμμεση απάντηση, στο τέλος της ανακοίνωσης:

6. Ήδη εκπονείται ολοκληρωμένη υδραυλική μελέτη, όπως προβλέπεται στην ομόφωνη γνωμοδότηση του ΚΑΣ (19/5/20), σε συνεργασία της Υ.Σ.Μ.Α, της ΕΦΑ Πόλης Αθηνών και εξωτερικών συνεργατών του Ιδρύματος Ωνάση, το οποίο και χρηματοδοτεί την μελέτη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί συνολικά το πρόβλημα το οποίο υπάρχει επί πολλά χρόνια και μέχρι σήμερα δεν έχει αντιμετωπισθεί.

ΚΑΣ, ΥΣΜΑ, ΕΦΑ πόλης Αθηνών, είναι αφ΄υψηλού αθώα, διότι οι μέτοχοί των γράμματα γνωρίζουν. Τι απομένει; «Εξωτερικοί συνεργάτες το ιδρύματος Ωνάση, το οποίο και χρηματοδοτεί την μελέτη» άρα ικανοί στη δουλειά τους υδραυλικοί και ανάλογες εταιρείες, εθισμένες να δίνουν εκτιμήσεις, προϋπολογισμούς, προσφορές και ικανοί για παρόμοια ραπόρτα. Μου έχει συμβεί κι εμένα να λάβω ραπόρτα από τζίνια ελαφρώς ανορθόγραφα.

Θα καταλάβετε πως παίζω εν ου παικτοίς, διότι δεν σχολιάζω το ύφος της ανακοίνωσης αγανακτισμένο και δηκτικό, από άτομο που έχει γνώση του επι του βράχου μούτσατσα, στο οποίο έχει από καιρό εγκύψει και παίζει στα δάχτυλα. Άρα η υπουργός δέχεται από παντοίες πηγές τις πληροφορίες που επιθυμεί, είτε για την Βουλή, είτε για την τρέχουσα κόντρα με τα άλλα κόμματα. Πώς έγινε και ξέφυγε το «τοίχος», άδηλον.

Ενώ τρέχουν τα νερά, ο φαρμακόγλωσσος υπερασπιστής πάσης υπουργικής γκαφάρας, δεν διστάζει να περάσει πονηρά την στρεβλή ανεπάρκεια σε πιο εκτεταμένο πεδίο. Μόλις διάβασα πως από τα χρόνια του Σαμαρά υπάρχει ΚΑΣ που συζήτησε το νότισμα της Ακρόπολης, αλλά τότενες αγρόν ηγόρασαν οι εκτελεστικάριοι. Ίσχυσε δηλαδή το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» ανάλογο γνωμικό με το «τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πεντέξη». Εμ, δεν θα πέσουν από το «τοίχος» μονοσούμπιτοι! Εί δυνατόν, θα διαλύσουν κάθε άρρηκτο κομμάτι του, άσε που θα κατηγορήσουν τον Γκούρα πως πταίει που έρριξε τον Δυσσέα  από τον «γκραιμώ».

Φίλος είναι ο διαβάτης που αισθάνεται οικείος με το σκήνωμά σου, ακόμη κι αν δεν τον ξέρεις λόγω έντονου, δημιουργικού βλέμματος. Συχνά, μισή ώρα φτάνει και περισσεύει, κι όταν περισσεύει, τριάντα και σαράντα χρόνια δεν επαρκούν. Είναι η περίπτωση του γέροντα Επιφανίου στη ζωή μου.

Ο Μυλοπόταμος είναι κάθισμα υπαγόμενο στη Λαύρα, στην ανατολική αθωική ακτή. Τα ακρωτήρια σε αυτήν την πλευρά του Όρους συνήθως έχουν χαρακτηριστικά κτίσματα, σπανίως κατοικημένα, πασίγνωστα από αρχεία, μαρτυρίες και αξιέραστη θέα για τον τυχερό.

Τον αναδεκτό του χώρου, τον Επιφάνιο, γνώρισα πριν έτη τριάντα στο γονικό της Αγροσυκιάς, μαζί με μία παράταξη ζώντων και τεθνεώτων όντων, τον Γιώργο Πούπη, τον Χριστόδουλο Χάλαρη, τον Κώνστα Ζουράρη, και πολλούς ακόμη Τσηλότατους γιατρούς του βίου, και η ημέρα που ήρθε ο Επιφάνιος σημάδεψε επιτολή ενός αστέρος. Η φιλία ήταν δεκαετής που κορυφώθηκε στο σπιτικό της Περαίας σε μία μεσαιωνική μαγειρία με μυστικά φυλαγμένα σε ανόμοιες κρύπτες που μας αποκάλυπτε άλλος χαρακτήρας που εκοιμήθη και έλαμπε, ο γέροντας Ιερόθεος με τέσσερις χιλιάδες άλογα στο άρμα του, ακριβώς κάτω από την Θεοτόκο Παναφονίτισσα που χάρη στη φιλοξενία του διάβασα τα Πρακτικά όλων των Οικουμενικών Συνόδων.

Ένα βράδι κοιμήθηκα στον Μυλοπόταμο και ήταν σαν είκοσι χρονια φιλοξενία σε θεοσκέπαστο πύργο, πανταχόθεν να βροντάνε κύματα και η περιοδική επαναφορά μιας κραυγής της Φύσης, και αξέχαστους διαλόγους κάτω – ο βράχος του πύργου ήταν δεμένος με  κινητή γέφυρα και από τα ύψη φαίνονταν τα μόλις φυτεμένα αμπέλια, είχα την τιμή να γράψω κείμενα για το πρώτο ημερολόγιο του Μυλοποτάμου και να εκτιμήσω τις μελετημένες τελετές του που ανύψωναν τον μαϊντανό, το πηχτό κρεμμύδι και το ατίμητο κρασάκι σε πομπή ψαροφαγίας, μετατρέποντας εμέ, τον κρεατοφάγο, σε υμνητή οσπρίων.

Τον έχω στην καρδιά μου είτε με ορθάνοιχτη συνείδηση είτε τώρα που εκοιμήθη. Στον νέον αιώνα, ήμουν και ήταν αλλού και αλλαχού – αφού ξαφνιάστηκα όταν προ δεκαετίας ανταμώσαμε πάλι και φωτογραφηθήκαμε ήρεμοι, ωσάν μαγνάτοι άλλης εποχής, κι ας κρέμονταν επάνω μας τα κουρέλια από λαμπρές νίκες και επονίδιστες ήττες.

Από τότε που τον γνώρισα, παραμένει αξέχαστος, πανέξυπνος, κρυπτικά σοφός. Κι εκείνη η  προφορά του, από παραστρυμόνια και πιερικά μαλακά βουναλάκια, να κατάγεται από τα «Δάτου αγαθά» στα λοφώδη της Νικήσιανης, μεταξύ Σκαπτησύλης και Θασίας Λατομίας.

Κοιμού εν ειρήνη, Γέροντα, με το χέρι να σπας τα λαχανικά και στη μαγειρία να προσθέτεις την φροντίδα σου.

Ενθύμησιν ποιώ ότε Κικίλιας ενεφανίσθη ως γλυκερός υπουργός υπεξαιρέσας το σενάριον που συνήθως εκτελούσε ο επί της φιλοσοφικής προστασίας υφυπουργός Χαρδαλιάς, μόλις έπαυσε μια ανεπίληπτος απεργία, ενώ δίπλα του ένας Γενικός Γραμματέας, πανελληνίως Άγνωστος, αλλά προφανώς δυσφορών με την μάσκα που του εφόρεσαν, αγωνίζονταν ματαίως να απαντήσει στο Μέγα Πρόβλημα «τι έγινε και μειώθηκαν τα τεστ».

Ήτο απαρχή δειλινού της εορτής των Αγίων Ιωακείμ και Άννης, και προφανώς η Εξουσία διεσπείρετο εις Εσπερινούς. Εν όψει της επερχομένης και επαπειλουμένης εορτής του Αγίου Σπυριδώνου, η Γενική Γραμματέας Ακυρώσεως Προφανώς Ρατσιστικών Εφαρμογών (ΑΠΡΕ) δήλωσε πως ανήμερα του Αγιού, θα θεσπισθεί νέον έμβλημα της Γραμματείας, χρηματοδοτημένο από την νεότευκτον Ένωσιν Ευεργετών Ελλάδος Εφ΄Όσον Συνέπηξαν Ίδρυμα (ΕΕΕΕΟΣΙ), έσεται σίδερον σιδερώματος δι΄ού εσιδερώθη η άμοιρος παιδίσκη Σπυριδούλα από άκαρδον κηδεμόνα, προ πολλών ετών, ότε έζη ο Κλικλής και ο Κόνραντ Αντενάουερ.

«Ό,τι ειπούν οι ειδικοί» σχολίασεν εκ του Περιβάλλοντος του υπουργού Υγείας κλητήρ του Β’ ορόφου, περί του ζητήματος της Ψηφιακής Ανασυγκροτήσεως της Χώρας (ΨΑΧ) πριχού πάρει το ασανσέρ.

Μεγάλες πιένες το τηλεφωνικό εμπόριο, καθώς τηλεφωνήτριαι ενοχλούν επιμόνως τας ακοάς γερόντων και γεροντισσών, κουφαηδονιών ή βαρηκόων που σαστίζουν υποδεχόμενοι διάφορα μήποτε παραγγελθέντα μοδέρνα προιόντα, πλην τζερτζελές να γίνεται.

Πάμπολλοι τέως αντίπαλοι του Σύριζα και εκπροσώπων Τύπου του Κόμματος, έλυσαν την επιχειρουμένην απάτην εις βάρος του αρχηγού, άμα τη διανομή ειδικού τόμου επεξηγήσεων, 556 σελίδων που εξηγεί τα Πάντα και όποιος το διαβάζει βρίσκει το φως του και μετανοεί. «Εξηγεί τα Πάντα», για τους κομματικώς αγράμματους, σημαίνει πως εκλήθη ένα Πάντα από την Κίνα να έλθει αεροπορικώς και να προεδρεύσει σε κεντρική Επιτροπή τέως αριστερού κόμματος.

Α, και για τους πεσιμιστές της Δωδωναίας Φηγού και τους υπόλοιπους Ελληνολάτρες, είναι ώρα, και μη προς κακοφανισμόν σας, αν η Γερμανία περάσει τα δικά της, ως φοβούμαι στη μάζωξη τω θλιμμένων (και θλιβερών) Ευρωπαίων, να μας κουνήσει μαντήλι τόσον ο μπλαζέ πρωθυπουργός, όσον και ο πολιτικός μηχανικός που παρήγγειλε βιλλίτσα σύριζα στην κοινή λογική και να φτιάξωμεν μία κυβέρνησιν συνεγίζουσα την Βαλκάνιον ιδεολογίαν, αφού εμβολιασθούμε άπαντες όχι για τον κορονοϊόν, αλλά για την χλαμπάτσαν.

Κάποιος που ξέρει, να κλείσει αμέσως το μηχάνημα παραγωγής και ενεργοποίησης Γενικών Γραμματέων. Οι περισσευάμενοι να οδηγηθούν στην μάκινα διανομής δεμάτων όπου η έλλειψη είναι δραματική.

Εκ της Γενικής Γραμματείας Κουριερ και Τερατολόγων