Author: Κάπα Κάπα Μοίρης

Ό,τι αισιόδοξο και να γράψεις σήμερα, θα ακουστεί εντελώς πρωταπριλιάτικο.

Πέφτω, κατά λάθος, πάνω σε «στατιστικολόγους ιού» στο φέισμπουκ και σκέφτομαι αν όντως καβλώνουν μ’ αυτά που γράφουν κάθε μέρα. Το ίδιο κι αυτοί που βλέπουν το «Contagion» κάθε εβδομάδα.

Χτες είδαμε το «The Gentlemen». Το κερασάκι ήταν το «That’s entertainment» στα end credits. Ο Γκάι Ρίτσι ξέρει καντάρια σινεμά.

Πρέπει να πάω στο μάρκετ. Κυκλοφορούμε όλοι εκεί μέσα σαν να παίζουμε στο ριμέικ του Ρομέρο. Προσπαθώ βλέποντας καθέναν που νιώθω ότι με πλησιάζει να καταλάβω αν έχει τον ιό και ανάλογα αλλάζω διαδρομή. Σαν Pac-Man. Μερικές φορές έχει πλάκα.

Είχε κι αυτό χτες ο Γκάι Ρίτσι. Αν το ‘βαζαν να ακούγεται στο μάρκετ θα μας πετσόκοβαν.

Οι μέρες κυλάνε.

Pilgrimage, ξανά μανά, στο νησί, τρεις νύχτες, τριάντα βουτιές, μια μερίδα λουκουμάδες, τέσσερα στραγγισμένα πλωμάρια παρέα με τον Κιθ, μπαλκόνια, παραλίες Κυριακής με τα Ηρώδης Greatest Hits, κρέας με κριθαράκι μετά, δυο ακυρωμένες πτήσεις, έχουμε καιρό μπροστά μας, ένας ιβίσκος που επέμενε να γεννοβολάει, δυο νεκροί βασιλικοί, φωτογραφίες από Κυκλάδες, να τρως και να μη σε τρώει ο ήλιος, μπαλκόνια, δυο ΚΤΕΛ (απ’ έξω), λικέρ κίτρο, μια ταράτσα χωρίς ασανσέρ στην φτωχομάνα, μια τενοντίτιδα, μια θερμοπληξία, καρυδάκι γλυκό, βιαστικές πινακίδες με BG, RO, TR, μέλισσες πάνω στο λιόκαφτο, σφήκες στα ντους, μπαλκόνια, κοντομάνικα πουκαμισάκια, κάποτε τα σιχαινόμουν, αλατισμένα λατρεμένα παρτάλια, τρία μπουκάλια τζιν (χώρια τα αλλότρια), μια αιματολογική, μια διμοιρία μπουρκίνια, ούτε μισή τσούχτρα, κολοκυθάκια και μελιτζάνες τηγανητές, τρεις βουτιές με τη μικρή, καμία με τον μεγάλο, σχέδια -εκ προοιμίου φέικ- για τον Σεπτέμβριο, μπαλκόνια, ένα κιλό συν, πενήντα τρίχες μείον, δέκα ‘πάμε;’ (ένα επέζησε), κουρτίνες τετραπληγικές, γόνος καλαμάρι -δεν έχω τύψεις-, η μικρή με ένα αρχαίο μαγιώ γραμματόσημο της μεγάλης, φακ μι σουίτ Λορντ, κανένας γάμος, καμία βάφτιση, καμιά κηδεία, lucky me, παραποτάμιες μπύρες όταν βράζανε τα τσιμέντα, ξαπλώστρες που στενάζαν απ’ τα υπέρβαρα tattoo, ωραία κορίτσια με κυτταρίτιδα, μαμάδες με γυαλιά ηλίου σαράντα ίντσες και ρέουσα κάβλα, μπαλκόνι, τρία κιλά λάιμ, πεπόνι με τσίπουρο, ένα μαγιώ αφόρετο, ύπνος στις τρεις, ξύπνημα στις εξήμιση, κανένα υγρό όνειρο, δεν γίνεται δουλειά έτσι, μια καινούρια λίστα στο σποτιφάι, τρεις σβησμένες, σαχλοτράγουδα σε λούπα, τρεις γραμμές ακόμη και τελειώνω, καθόλου απέραντο γαλάζιο (μόνο κάτι αποχρώσεις περιορισμένης εμβέλειας), τέσσερα κεριά παραμονή της Παναγίας, πότε πήγε κιόλας 25 ο μήνας, ένας εντελώς πεθαμένος ιππόκαμπος, άμμος στη μπανιέρα, γιατί νύχτωσε από τώρα; , τη μέρα που βλέπεις -από το μπαλκόνι- να συνωστίζονται στους δρόμους πατεράδες και μανάδες πίσω από ‘Ενοικιάζεται’ είναι η ώρα να βάλεις τελεία.