Author: Γιώργος Ν. Ευσταθίου

Την μοναξιά την καταπίνει με τα τσόφλια,
αμάσητη. Eδώ και χρόνια δεν κάνει πίσω.

Κάθε προδοσία αυξάνει την ελπίδα μου
– τι μέγα παράδοξο – ευθέως ανάλογα.

Κάθε προδοσία αυξάνει την ελπίδα μου
– τι μέγα παράδοξο – ευθέως ανάλογα.

Μόνος, με την ουρά κάτω από τα σκέλια επιστρέφω
έτοιμος κάθε φορά το ίδιο εγχείρημα να επαναλάβω.

Μόνος, με την ουρά κάτω από τα σκέλια επιστρέφω
έτοιμος κάθε φορά το ίδιο εγχείρημα να επαναλάβω.

Τόσα στρείδια, μαργαριτάρι πουθενά
κι όμως συνέχισα με την ίδια λαχτάρα.

Τόσα στρείδια, μαργαριτάρι πουθενά
κι όμως συνέχισα με την ίδια λαχτάρα.

Κι απόψε τα όνειρά μου ένα μπλε σύννεφο από σιωπηλές πεταλούδες.

Κι απόψε τα όνειρά μου ένα μπλε σύννεφο από σιωπηλές πεταλούδες.

ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ

Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς, πώς
κι από πού νομίζεις ψωμίζεται η τέχνη;
Κάτι ξεχασμένες υποσχέσεις, δυο τρία
ασήμαντα παράπονα και τα μάτια σου.
Μέχρι να φέξει φως, χόρτασα σκοτάδι.