Author: Γιώργος Ν. Ευσταθίου

Κανένας στίχος μου δεν μπήκε πιο
βαθιά, δεν μπόρεσε να σε ματώσει.

Να σε μαλώνω θέλω, να σε φορτώνω
με ήσυχα φιλιά, μετά. Να μη φοβάσαι.

Να σε μαλώνω θέλω, να σε φορτώνω
με ήσυχα φιλιά, μετά. Να μη φοβάσαι.

Με άδειες τσέπες η καρδιά, πάλι θα βγω στην επαιτεία.
Ξοδεύτηκα πολύ μαζί σου, τίναξα τη μπάνκα στον αέρα.

Με άδειες τσέπες η καρδιά, πάλι θα βγω στην επαιτεία.
Ξοδεύτηκα πολύ μαζί σου, τίναξα τη μπάνκα στον αέρα.

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

Τίποτα δεν έμεινε από το περασμένο καλοκαίρι
θυμάμαι πως κατέφθασε, με πόσες υποσχέσεις
φορτωμένο, με τι χαμόγελα πλατιά, πουκάμισα
ως κάτω ανοιχτά, στέρνα περίτεχνα μπαλκόνια.

Ένας χαμένος αστερίας στα ρηχά που ξέπεσε
ό,τι απόμεινε το καλοκαίρι αυτό, χωρίς εσένα.

στον Γιώργο Σαλπιγγίδη

ΟΙ ΚΑΛΤΣΕΣ

Αυτές τις κρύες μέρες εσύ γυρνάς στη σκέψη μου,
άραγε φοράς εκείνα τα ζεστά φιλιά στα χέρια σου;
Κι όταν σε άλλα, στα ξένα σπίτια ξυπνάς κάθε πρωί
πριν ψάξεις τα παπούτσια σου να πάρεις πάλι δρόμο
να βάζεις λέω τις μάλλινες, τις κάλτσες τις χοντρές
– τα χάδια που δε χόρταινες στα πόδια σου να δίνω;

Από την συλλογή, «Η τρυφερότητα των άκρων» των εκδόσεων «Οδός Πανός» (2016).

Τι απερίσκεπτα τα εύφλεκτα φιλιά σου
μια σπίθα έφτανε να γίνω παρανάλωμα.

Τι απερίσκεπτα τα εύφλεκτα φιλιά σου
μια σπίθα έφτανε να γίνω παρανάλωμα.

Ναυάγησα, όχι σε θάλασσα, ποτέ μου δεν ξανοίχτηκα σε μακρινά
ταξίδια, εν μια νυκτί μες το δικό σου το λιμάνι χάθηκα αύτανδρος.