Author: Γιώργος Ν. Ευσταθίου

Έτσι έπρεπε να γίνει εξ αρχής, έφτανε λίγο να σε βλέπω.
Αυτό θα ήταν αρκετό. Όσο για τ’ άλλα, δική μου μέριμνα.

Έτσι έπρεπε να γίνει εξ αρχής, έφτανε λίγο να σε βλέπω.
Αυτό θα ήταν αρκετό. Όσο για τ’ άλλα, δική μου μέριμνα.

Το ίδιο ποίημα, συνεχώς με άλλους στίχους, τάχα.
Ένα και μόνο ποίημα, το ίδιο και μονότονο σε όλα
τα γραπτά του, ένα παράπονο αργόσυρτο, το ίδιο.

Το ίδιο ποίημα, συνεχώς με άλλους στίχους, τάχα.
Ένα και μόνο ποίημα, το ίδιο και μονότονο σε όλα
τα γραπτά του, ένα παράπονο αργόσυρτο, το ίδιο.

Το ίδιο ποίημα, συνεχώς με άλλους στίχους, τάχα.
Ένα και μόνο ποίημα, το ίδιο και μονότονο σε όλα
τα γραπτά του, ένα παράπονο αργόσυρτο, το ίδιο.

Ως τη συντέλεια του κόσμου και πάλι
λίγο, ελάχιστο μου φαίνεται για σένα.

Ως τη συντέλεια του κόσμου και πάλι
λίγο, ελάχιστο μου φαίνεται για σένα.

Ως τη συντέλεια του κόσμου και πάλι
λίγο, ελάχιστο μου φαίνεται για σένα.

Η συντριβή σε κάθε έρωτα ελλοχεύει.
Το μέγα μάθημα, ως μόνη αποσκευή.

Η συντριβή σε κάθε έρωτα ελλοχεύει.
Το μέγα μάθημα, ως μόνη αποσκευή.