Author: Δημήτρης Ντουραμάνης

Κοίτα Θεέ, επειδή στο είπα προφορικά, και δεν κατάλαβες πιθανότατα, ότι δεν είχα βάλει κόμμα μπροστά, οπότε στο γράφω και μία, πανταχού παρόντα μεγαλοδύναμε.
Είπα ότι θέλω… Μία γυναίκα τρελή για μένα.
Χωρίς κόμμα μετά το τρελή.
Αμήν.

Ρε πούστη μου, με τον Τσίπρα, έχω το σύνδρομο της μάνας μου.
Όταν τον μαλώνουν δεξιοί, σπάζομαι, εκνευρίζομαι, τον υπερασπίζομαι…όταν τον μαλώνουν άλλοι, λέω εντάξει, έχουν κι αυτοί τα παράπονα τους. (Κι εγώ τον μαλώνω, ας παίρνω το σωτήριο επίδομα του μπατίρη).
Έτσι που λέτε, και η μαμά.
Όταν με μάλωνε αυτή, ήταν κυριλέ τα πράγματα.
Τις ελάχιστες φορές, που με μάλωνε ο μπαμπάς, έτρεχε αμέσως να με παρηγορήσει. Βέβαια ατυχής η σύγκριση, γιατί ο πατέρας μου ήταν πολύ γαμάτος…αλλά λέμε…
Τέλος πάντων, σόρρυ για τέτοιου είδους ποστζ, αλλά ποτέ δεν παίξαν φράγκα για ψυχολόγο. Δεν τους πολυπάω κιόλας δηλαδή.. τζάμπα λεφτά, η νέα μόδα…Κάτσε και σκέψου και μόνος σου κάπου. Τι μου πληρώνεις άλλον. (οκ ξέφυγα απ το θέμα, ζέστη)

Για τον Λιορής, που δεν κατάπιε το τεράστιο έντομο, που μπήκε στο στόμα του, και μας απέδειξε, ότι δεν είναι ο Ρένφηλντ.
Ρησπέκτ για το ταμείο – “Κόμης Ντουράκουλα”

Πάω ν’ αγοράσω ένα εσπρεσσάκι.
Την ώρα που περιμένω, έπαιζε το Kiss. Μπαίνει κι άλλος πελάτης…Παραγγέλνει, ακούει και με νταλκαδιασμένο ύφος, σιγοτραγουδά – “όλαα τα σάγαα ποο”..
Μεγάλε Πρίνς..
Πόσο ερωτιάρης ήσουν τελικά, άνθρωπε μου!

Αφού είστε εθνικιστές, μην παίρνετε Αλβανούς για τις σκληρές δουλειές. Τι πάει να πει, οι Έλληνες δεν έρχονται;
Θα σας βλέπουν τα φιλαράκια σας στην Σουηδία και την Γερμανία και θα σας κοροϊδεύουν ρε παιδιά.
Εγώ για το καλό σας, το λέω.
Ακόμη και φασίστες ιμιτασιόν βγάζει αυτή χώρα, λες και δεν μας έφταναν οι Έλληνες τράπερς.
Τίμα το μαίανδρό σου, τον αρχαιοελληνικό χαιρετισμό σου. Βρίσε τον Αντετοκούμπο σου.

Πάρος; Νάξος; Μύκονος;
Από το 2011, ο μαστ προορισμός, είναι ένας. – Άφραγκος κυρίες και κύριοι.
Στην πανέμορφη παραλία, της Παναγιάς της Καναπεδούσας, σ’ ένα ήρεμο κάμπινγκ, απολαμβάνουμε τα δροσερά μωσαϊκά, τα ανοιχτά τα παραθύρια, τα ιωδιούχα πόμολα.
Χωρίς τσούχτρες κι αχινούς.. με το αλάτι μόνο στο ντουλαπάκι, και τον Μπαρμπά Στρατή, τον καλοκάγαθο ντόπιο, να φέρνει μέρα παρά μέρα, φρέσκο ριο μάρε και ντοματούλα, ενώ στα απίστευτα ντουζ της, ηχεία με ήχους φαλαινών και δελφινιών, σε βοηθούν να διαλογιστείς, και να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, που η Άφραγκος, έχει φανατικό κοινό, αφού απ’ ό,τι βλέπω, όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι πάμε.
Μέσα στα δροσερά ψυγεία της, βρίσκουμε του κόσμου το κρύο το νεράκι, πίνουμε, και χαμογελώντας αναφωνούμε, όπως κάποτε έλεγε κι ο ποιητής, το… “Ποιος την γαμάει την εκδρομή” – Μην ξεχνάμε άλλωστε, πως η ζωή του καλλιτέχνη, είναι μια ζωή γεμάτη διακοπές… Άλλοτε νερού, άλλοτε ρεύματος, δεν έχει σημασία – η φάση είναι Γιόλο.

Kαι εκεί που έχω βάλει το πουλόβερ, και είμαι έτοιμος να πάω να πιω το κονιακάκι μου στην παραλία, είδα στις ειδήσεις ότι πρέπει να πίνω νερό, λέει, να φορώ ελαφριά ρούχα, και να μην κάθομαι στον ήλιο για ώρες!
Ελπίζω και τον χειμώνα, να μας πούνε να μην φοράμε πέδιλα στον παγετό, να αποφεύγουμε την άμεση έκθεση στην βροχή και να μην καταναλώνουμε ξεβράκωτοι γρανίτες – γιατί αλλιώς μπορεί να πάθουμε, κανά κακό.
Γενικά με τις παλιότερες κυβερνήσεις, υπήρχε καλύτερη τηλεοπτική ενημέρωση…με τον Σύριζα, διαλύθηκαν όλα.

Aμέριμνα τα τζιτζίκια Αίσωπε; Που τζιτζίζουν μέσα στην έγνοια, να προλάβουν σ ένα καλοκαίρι να ζευγαρώσουν πριν πεθάνουν…κάτι που σκεπτόντουσαν δεκαπέντε χρόνια, χωμένα κάτω απ’ την γη.
Αμέριμνα τα τζιτζίκια;

Ψάχνοντας παλιούς φακέλους, έπεσα σ’ αυτή την ωραία φωτό, από ένα περσινό λάηβ στο Ράηντ στα Χανιά. Ο λόγος που την ανεβάζω (εκτός του ότι γουστάρω τα παιδιά που τρέχουν το Ράηντ), είναι για να δούμε το εξής. Πίσω μου, η Κάντυ, παρηγορεί την Άννη, πιάνοντας το στήθος της! Τα παλιά αυτά Ιαπωνικά καρτούν, με την ιδιόμορφη μεταγλώττιση, που έτσι και άφηνες μόνο τον ήχο χωρίς την εικόνα, νόμιζες ότι έπαιζε πορνό, στιγμάτισαν την ζωή μας, σ’ αυτή την τρυφερή ηλικία. Είχαμε πλαντάξει και στο κλάμα, όταν πέθανε ο πρίγκιπας Άντονη…μετά, πως να μην Νταρκ Γουέηβ. Τώρα ελπίζω τα παιδάκια, να βλέπουν λιγότερο σκληρά μικημάου. #Υενέδ

Οι πολίτικαλ κορρέκτ του φέησμπουκ.
Αυτοί που πετάγονται συνέχεια στα ποστ άλλων, πιο δογματικοί κι από κουκουέδες. Πιο επεμβατικοί κι από μπάτσοι, να κατακεραυνώσουν τα “ουυ αυτό είναι σεξισμός, σε πιασάα, ουυυ αυτό είναι φαλλοκρατικόοο, 1-0, ουυ είσαι φασίστας, ουυ αυτό είναι υπέρ της πατριαρχικής κοινωνίας, ναιι” Και ρωτάω. Υπάρχουν ΤΟΣΑ κακώς κείμενα εκεί έξω προς διόρθωση.. αλλά θα μου πεις εκεί έξω, δεν φαίνονται τα λάηκ.
Οπότε θα πρέπει εδώ, να λένε ό,τι μάθανε στο νηπιαγωγείο, σε κάθε ευκαιρία, να απαγγέλλουν το μάθημά τους.. αλλά σοβαρά… Κουλάρετε λίγο. Έχει και ο συνάνθρωπός σου σκοτούρες και προβλήματα, ή μπορεί να είναι απλά χαζούλης…δεν χρειάζεται και προγραμματισμένους αστυνομικούς πολιτικής ορθότητας. Έκτος και αν ποστάρει, χοντρή παπαριά, οπότε ΟΚ. Για την ώρα οι παπάρες όμως, είναι οι Πολιτικαλοκορέκτηδες φίλε, κουραστικοί, και συχνά τζούφιοι – να καταδικάζουν ποστς, που είναι ενάντια στην φτώχεια, απ’ το διαμέρισμα τους στο Ψυχικό.
Εντάξει, αναγνωρίζω πως είναι ένα χόμπυ κι αυτό, αλλά φάτε κανένα παγωτάκι καλέ, ή βγείτε στο μπαλκόνι και κλάστε, να ακουστεί με εναλλακτικό τρόπο, η αγωνιστική ύπαρξη σας. Για όποιον έχει νεύρα, υπάρχουν και οι βρισιές. Δεν χρειάζεται τα νεύρα σας να πρέπει να φορέσουν μια κοινωνιολογική ενδυμασία. Σχολιάστε απλά ένα, “είσαι βλάκας” ή ακόμη καλύτερα, απομακρυνθείτε απ’ το πληκτρολόγιο κι ακούστε λίγο Napalm Death, αν και την υγειά του ο άνθρωπος, την βρίσκει με την Ρέγγε, ακόμη και αν δεν του αρέσει.