My Blog

Author: Δημήτρης Ντουραμάνης

  • Ο Ρατσισμός έχει πολλά πρόσωπα

    Θυμάμαι όταν είχα κατεβεί βλαχάκι στην Αθήνα για σπουδές τι αντιμετώπιση είχα από κάποιους αντιρατσιστές καλλιτέχνες και πόσο πληγωνόμουν για χρόνια. Ωστόσο κανείς δεν με πάτησε στον λαιμό, δεν με είπε αράπη, πούστη, βρωμοαλβανό αλλά και πάλι πονούσε πολύ. Ο Ρατσισμός είναι παιδί της ανασφάλειας. Ο διαχωρισμός είναι προϊόν
    μιας καρδιάς που φοβάται τον λάθος κίνδυνο και μισεί το θύμα νομίζοντας ότι μισεί τον βασανιστή.

  • Όλη η αλήθεια εδώ. Σας λέω την αλήθεια

    Ο Έλβις έχει περίπτερο στην Κάνιγγος και μου είπε ότι ο Κορόνα Βάηρους είναι ένα ψέμα, όσο γι αυτόν τον Φλόηντ που ήταν ηθοποιός, δεν πέθανε στ’ αλήθεια ήταν σκηνοθετημένο για να δημιουργηθεί χάος και να μην βγει στην επιφάνεια ότι χάθηκε λεγεώνα ΝοτιοΖηλανδών εθελοντών που βάδιζαν επί δύο συναπτά έτη προς Ανατολάς, μέχρι που έπεσαν από την άκρη του κόσμου διότι η γη είναι επίπεδη. Ο Μάηκελ Τσάκσον ωστόσο επέθανε στ’ αλήθεια διότι τον εδάγκασε ερπετάθρωπος ρεπτίλιος που ενοχλήθηκε από την όλη φασαρία που έκανε ο Τσόρταν με το Λάστ Ντανς αλλά εδάγκασε τον λάθος Μάηκελ επειδή φορούσε μάσκα – όχι όμως εξ αιτίας του Κορόνα αλλά του Ρεξόνα που παράγει αναθυμιάσεις που ελέγχουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και τις συμπεριφορές. Ρεστ ην Πις Μάικελ Τσάκσον την προηγούμενη Παρασκευή πέθανε έξω από το Φρίσκο του Κολοράντο, από τον Ρεπτίλιο που σας προανέφερα. Δεν ξέρω για πόσο θ’ αφήσουν το ποστ μου πριν το κατεβάσουν, το καλό είναι ότι έχουν στραμμένη την προσοχή τους στο να κρύβουν το εμβόλιο. Για το 5G δεν ξέρουμε κάτι, ότι ακούτε είναι απλά θεωρίες συνωμοσίας.

  • Συμβαίνει ακόμη στους κήπους

    Όταν περνάω από εγκαταλελειμμένα σπίτια ζωσμένα με άγρια γιασεμιά, κισσούς και ανεξέλεγκτη χλόη, φαντάζομαι και βλέπω τους χαμένους ιδιοκτήτες να βγαίνουν στα μπαλκόνια με τα κλειστά ξύλινα παντζούρια και να με χαιρετούν. Συνήθως είναι περιποιημένες κυρίες γύρω στα εξήντα με λευκά πιασμένα μαλλιά. Αυτά τα φαντάσματα έχουν καλοσυνάτα πρόσωπα, ευγενικές κινήσεις και πολύ καλούς τρόπους. Δεν κάνουν άσκοπο θόρυβο και η ησυχία τους παίζει πάντα μια μουσική από το παρελθόν που μου θυμίζει ότι η ομορφιά δεν χάθηκε. Οι κήποι τους δε, μοσχοβολούν ακόμη ολοζώντανοι.
  • Πάντως για να πούμε και κάτι αισιόδοξο επειδή κοιτάζω τις φωτογραφίες σας (Θεέ μου ήσασταν τόσο όμορφοι) καθώς και τα μούτρα μου στον καθρέφτη, πιστεύω ότι άσχετα Κορονοιού, όλοι όσοι είμαστε πάνω από 45 καλό θα ήταν να έχουμε πεθάνει.
    Δεν έχουμε απολύτως κανένα λόγο ύπαρξης σ’ αυτή την γη, πέρα από το να ζούμε είτε με αναμνήσεις, είτε να γινόμαστε γραφικά μοντέρνοι ή γελοία σοφοί. Ακόμη και τα παιδιά σας θα μεγάλωναν πολύ καλύτερα χωρίς εσάς. Νομίζω ότι θα ήταν καλό να πεθάνουμε όλοι και να μείνουν μόνο νέοι άνθρωποι.
    Και μην παρεξηγηθώ, μου αρέσει πολύ που ζω, αλλά το βρίσκω κάπως αδικία καθώς και κωμικό.

  • Εγώ την Sun την διάβαζα για τα θεϊκά βυζόμπαλα της Σαμάνθα Φοξ.

  • Κύριε Κυριάκο εγώ σαν “μεγάλο περίπατο” πάντα είχα στο μυαλό μου την αργή πεζοπορία προς τον Άγιο Πέτρο με το που κλείσεις τα μάτια.
    Λίγο πριν τις μεγάλες διακοπές δηλαδή.

  • Δώστε τους το δικαίωμα να είναι ελεύθερες

    Απαίτηση για ευνουχισμό του κάθε βιαστή που δεν έχει θεραπευθεί ή δεν είναι φυλακή.
    Βοηθήστε όποια γυναίκα υποπτεύεστε ότι δέχεται σωματική ή ηθική κακοποίηση από τον σύντροφο της.
    Μην χαμογελάσετε ποτέ ούτε από ευγένεια σε κάποιον παπάρα που θα πει ένα σιχαμένο σεξιστικό αστείο δημόσια ή ένα εμετικό σχόλιο για μια κοπέλα που περνάει και μην αφήσετε ποτέ αναπάντητες ατάκες του στύλ -«Έλα μωρέ τα θελε ο κώλος της» ακόμη και αν ζείτε σε ένα μικρό μέρος που όλοι γνωρίζονται. Ας μάθουν ότι δεν είστε σαν τα μούτρα τους. Δώστε ένα καλύτερο παράδειγμα, έτσι ώστε να μπορούν να το δουν τα παιδιά τους.
    Οφείλουμε να καταδικάζουμε καθημερινά αυτό το αίσχος όπου το συναντούμε χωρίς ηλίθιες υπερβολές πάντα, μήπως και τα κορίτσια του αύριο ζήσουν σε μια καλύτερη κοινωνία χωρίς πουτάνες, ξεκωλιάρες, τσούλες και καβλάκια. Παροτρύνετέ τις στο να διεκδικούν τα δικαιώματά τους με θάρρος και όχι με πονηριά σαν να ντρέπονται γι αυτό. Ενθαρρύνετέ τις στο να είναι ότι θέλουν. Στο να ερωτεύονται όποιο φύλο επιθυμούν. Στο να είναι άσεμνες, όσιες, κοκέτες, λέτσοι, παχουλές ή γυμνασμένες, νοικοκυρές ή αστροναύτες σύμφωνα με τα θέλω τους και όχι σαν μια εναγώνια προσπάθεια στο να γίνουν το έπαθλο ενός άντρα. Υπενθυμίστε τους την δύναμή τους. Ελευθερώστε τις φυλακισμένες αδελφές μας που γεννήθηκαν με τον άδικο χαλκά της πατριαρχίας. Δώστε τους το δικαίωμα να σας αγαπήσουν, να σας αγνοήσουν, να σας καταστρέψουν ή να σας σώσουν την ζωή – Ελεύθερες.

  • Τα άχρηστα κουμάσια που είναι ποιητές

    Δεν έχει σημασία αν είναι πανέμορφη, ούτε έχει σημασία αν κάνει την καρδιά σου να ζαλίζεται. Έχεις ξαναβρεθεί εκεί, και στην ομορφιά και στις ζαλάδες. Μούσες που τις χρησιμοποίησες χωρίς να ρωτήσεις καν αν είχαν όρεξη να γίνουν μούσες από άνθρωποι με αδυναμίες κι όλα αυτά για την έμπνευση σαν ένα γνήσιο καθίκι, και βγήκες και από πάνω όταν σε διέλυσαν, ευαίσθητος και πληγωμένος. Καλός μαλάκας. Ο καλός μαλάκας. Το καλό παιδί που πληγώθηκε απ’ τον έρωτα και αν θυμάσαι είχες καταφέρει να πείσεις ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό όταν καβαλούσες την μηχανή, μόνο και μόνο για να ουρλιάζεις τ’ όνομά της μέσα στο κράνος, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να σ’ ακούσει. Ένα αδηφάγο κτήνος που δεν χόρταινε από την γεύση του ίδιου του του αίματος. Ένας ποιητής που ζητούσε δολοφόνους για ν’ ανοίξουν την καρδιά του και όταν δεν έβρισκε, τους δημιουργούσε ο ίδιος. Πόσο άτιμο είναι αυτό; Στο τέλος έμεινε μόνος, ολοκληρωμένος κατά φαντασίαν από τις δημιουργίες του που έγιναν από κάποιους ανθρώπους που επωμίστηκαν τον άδικο ρόλο του καταστροφέα.

    Ύπουλα πλάσματα οι ποιητές. Αναζητούν όμορφα θύματα για να γίνουν οι δολοφόνοι τους έτσι ώστε αυτοί μετά να μπορούν να μείνουν ολομόναχοι με τα έργα τους, ικανοποιημένοι από τον ναρκισσιστικό τους όλεθρο. Μια ζωή άχρηστοι μαλάκες, άκληρα κουμάσια χωρίς απογόνους, άτιμα τζάνκια του δράματος γιατί ενώ θα μπορούσαν να μείνουν εκεί και να πολεμήσουν. Ναι θα μπορούσαν να μείνουν εκεί σαν να μην υπάρχει αύριο πεθαίνοντας πιθανότατα από την ασφυξία, αυτοί τα θυσίασαν όλα για μερικούς στίχους, ένα τραγούδι ή έναν δρόμο ανοιχτό. Η μεγάλη τέχνη του να γίνεσαι ολοκαύτωμα ξεχνώντας ότι η επιλογή ήταν κυρίως δική σου.

    Όχι. Δεν έχει σημασία μόνο αν είναι πανέμορφη, ή κάνει την καρδιά σου να ζαλίζεται. Σημαντικό είναι το ποια θα μείνει μέσα στην αγάπη και όχι το πυροτέχνημα σου. Σημασία έχει να καταφέρεις ν’ αγαπηθείς με έναν άνθρωπο, όπως αγαπιέσαι με τον γάτο σου. Χωρίς στίχους απαραίτητα. Τραγούδια ξέρεις έχουν γράψει κι άλλοι κι εσύ μπορείς να τ’ ακούς ευτυχισμένος που κατάφερες επιτέλους για μια φορά να μην φεύγεις νικητής ή ηττημένος. Να μην φεύγεις. Να κάτσεις ως το τέλος μαζί, εσύ κι ο άνθρωπος σου. Ο αληθινός σου φίλος. Πόσα χρόνια σου πήρε ν’ ανακαλύψεις ότι η ιδέα που είχες για την ελευθερία, δημιούργησε η ίδια ένα κελί;  Ένα κελί πανέμορφο, με αέρα, χωρίς σίδερα, γεμάτο ανάσα. Και χωρίς κανέναν άλλο εκεί μέσα. Χωρίς κανέναν να σε πιέζει, να σε πνίγει, να σου σπάει τα νεύρα, χωρίς κανέναν να σ’ αγαπά την κάθε επόμενη μέρα. Την κάθε επόμενη άνοιξη. Την κάθε επόμενη πρωτοχρονιά που θα φιλήσεις την γροθιά σου για λίγο περισσότερη δύναμη, του να συνεχίσεις να είσαι ένας ελεύθερος και έξυπνος βλάκας.

  • Γιόγκες και Φιόγκες

    Έχω γνωρίσει ηλίθιες δασκάλες γιόγκα, έχω γνωρίσει και συμπαθέστατες δασκάλες γιόγκα. Έχω γνωρίσει σούργελα δασκάλες γιόγκ κι έχω μια πολύ αξιόλογη και αγαπημένη φίλη που είναι δασκάλα γιόγκα. Όλες τους πάντως διδάσκουν την γιόγκα. Και αν και είναι βλακώδες να στην σπάει κάτι που δεν γνωρίζεις όπως π.χ η γιόγκα, εμένα μου την σπάει η γιόγκα. Και όλοι όσοι κάνουν γιόγκα. Μπορώ πλέον απ’ τα παντελόνια που φοράνε, τον τρόπο ομιλίας, και την επιτηδευμένη φώτιση, να καταλάβω ποιος ενδιαφέρεται για την γιόγκα. Έχουν γεμίσει οι μεγάλες πόλεις με γιόγκα. Έχει γεμίσει το φέησμπουκ με την γιόγκα. Θα ήθελα να έχω μια πιο ενημερωμένη άποψη για την γιόγκα. Αλλά εμένα μου την σπάει όπως προείπα κι έτσι δεν μπορώ να ψαχτώ για γιόγκα. Προσοχή, δεν με εκνευρίζει το σούσι ή τα φρόζεν γιόγκουρντς. Μιλάω ξεκάθαρα για την γιόγκα. Την επί πληρωμή διδασκαλία, της γιόγκα. Καθώς και όσοι πληρώνουν χρήματα για να μάθουν. Την γιόγκα.

  • Οι αστυνομικοί στην επαρχία και ειδικότερα στα μικρά μέρη, καμία σχέση με Αθήνα. Ούτε όπλα βλέπουμε, ούτε τρομοκρατία, είναι όλοι τους διακριτικοί και ανθρώπινοι, αλλά κι εμείς με την σειρά μας, δεν λέμε κουβέντα που παίρνουν χίλια ευρώ τον μήνα για να πίνουν τσίπουρα. Ζούμε ήσυχα και ειρηνικά.