Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, βλέπεις αυτόν τον ηλικιωμένο κύριο που έχει επωμιστεί το βάρος του να κουβαλά την ψυχή σου, που ουδεμία ηλικιακή σχέση έχει μ΄αυτόν τον κύριο του καθρέφτη και σου λένε μετά αγάπα τον εαυτό σου.
Μα δες, είσαι (τουλάχιστον) δύο.
Ένας που είσαι εσύ, κι ο άλλος που σε μεταφέρει για ν΄ αγοράσεις τσιγάρα. Αυτόν που αναγνωρίζουν και χαιρετούν στον δρόμο ενώ ο πραγματικός εαυτός χειρίζεται αυτό το ανδροειδές που φθίνει σιγά σιγά κι εσύ ψάχνεις την σχέση μεταξύ του εαυτού σου και του σώματος που τον φιλοξενεί.
Το θέμα είναι ότι αν τον κόψεις, θα πονέσεις εσύ ο ίδιος, πράγμα που μαρτυρά ότι έχετε μια πολύ στενή σχέση μεταξύ σας.
Και καλύτερα, γιατί διαφορετικά δεν είσαι σε κρίση μέσης ηλικίας αλλά φλερτάρεις σοβαρά με ψυχιατρικά ζητήματα.
Πάντως είσαι τουλάχιστον δύο, νομίζω κάθε λογικός άνθρωπος κοντά στα πενήντα θα συμφωνεί μ αυτό.