Δεν πειράζει που καμια φορά μπερδεύονται.

Τουλάχιστον μη χάσκετε κάθε φορά που θα διαβάζετε ή θα βλέπετε Ρουβίκωνες και πλήθος άλλων ομάδων. Αν ξέρατε πόσοι από αυτούς «έστρωσαν» (αηδιαστική έκφραση) και επινόησαν μια κανονικότητα.  Οι τραμπούκοι του Τζουμπέ, οι κυνηγοί «κομητών» (κομιτατζήδων) στην Αθήνα  του Παναγιώτη Ναούμ, οι οπαδοί της «Εθνικής Εταιρείας», οι συχνά αντίνομες ομάδες «επιστράτων», οι αντισυγκεντρωτιστές και οι «ανησυχούντες» διδάσκουν άλλα. Γέροντες πλέον, στο παραγώνι, λένε ιστορίες για αγρίους σε εγγονάκια, γεμάτα «αγώνες». Παρεκτός και είναι άκληροι, οπότε ονειρεύονται πως  καβαλάνε Χάρλεϊ και τους χαλβαδιάζουν θεές του Γούντστοκ και του Άλταμοντ Σπηντγουαίη.

Διότι όλα είναι legacy, μαλάκα μου και η πρώιμη δήθεν ατακτίλα οδηγεί τα ψηφαλάκια καλύτερα κι από πολύπειρο γκεσέμι.