Ραγκούσης και Χρυσοχοΐδης, πέρα από φήμες και πανωπροίκια, έχουν μια παράδοση: είναι κεντρώοι. Και μάλιστα με την αρχαιοελληνική έννοια, όπου κέντρο=το αγκάθι. Επομένως γειτονεύουν οι αιθήσεις αγκαθιού και κεντρώου χώρου, κατά το γνωμικό «μη προς κέντρα λακτίζειν=δεν κλωτσάμε τα αγκάθια». Και μια και ελληνίζετε, μη ξεχνάτε πως υπάρχει και το κεντρί, αλλά και το κέντρωμα=το εμβόλιο.
Όποιο έχει ακούσει την αρχηγό Φώφη με γύρω της ηττημένους κεντρώους μάταιων αρχαιρεσιών, εύκολα παγώνει το αίμα του. Η κυρία προφανώς επιθυμεί μια γωνίτσα με μια τοσηδούλα καρεκλιτσα, ώστε να συμμετέχει σε συσκέψεις. Ο Κεντρώος είναι δίπορτη προσωπικότητα. Ένας πρύτανις του είδους, ονόματι Γέρος της Δημοκρατίας, έλεγε σε ΕΑΜικο ακροατήριο «πιστεύομεν ΚΑΙ εις την Λαοκρατίαν» και ταυτόχρονα ήταν πολιτικός προϊστάμενος εθνικιστικών και δεξιών ομάδων στα Δεκεμβριανά. Ο Ραγκούσης λοιπόν, δεν αισθάνεται αμετροεπής ξαμολημένος, ο συγκαθιστός εν Πάρω στο επιτελικό τραπεζάκι του Γιωργάκη, αλλά άνετα μετακομίζει στην Αριστερά, ίσως επειδή κι εκεί τον λέγουν σύντροφο. Όσο για τον Χρυσοχοΐδη, είναι η απόλυτη μορφή Κεντρώου: φέρεται στους πάντες ως εχθρός παντός συμβιβασμού. Μόνο που, έχοντας εγκάρδια σχέση με τον αμερικάνσκη παράγοντα από τον καιρό που έπιανε την 17η Νοέμβρη, έχει κολλήσει την εφεκτικότητα και το ομοϊδεατόν του συμμαχικού παράγοντα. Άρα, θεωρώντας εθνικισμό τα 12 μίλια, μάλλον δεν είναι με τον Μπάιντεν στις εκλογές.
Πατριώτες, περιμένουμε αργά ή γρήγορα σύγκρουση του φανατικού Ισλαμ με τους «ανεκτικούς» χριστιανούς. Όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Και δηλώνω εντυπωσιασμένος από τους επιλόγους Μητσοτάκη και Τσίπρα στη Βουλή. Αμφότεροι είναι φωτοαντίγραφα κεντροδεξιού και κεντροαριστερού. Φαίνεται πως ο όλεθρος της ανθρωπότητας περνάει από κεντρώες πολιτικές. Αυτά.