Μα αμέσως, γνωρίζοντας ότι η περίοδος ωοτοκίας ξεκινά με το τέλος της Άνοιξης και τελειώνει στις αρχές του Φθινοπώρου, ανησύχησα για τα αγέννητα μικρά, για τις φωλιές που μετρούσα φέτος διάσπαρτες στις παραλίες του νησιού όπου ξάπλωσα, σημειωμένες από εθελοντές με προστατευτική κορδέλα για τους κολυμβητές.
Έχουν χαλάσει οι παραλίες, πήρε την άμμο το κύμα, ήταν τα λόγια της μητέρας μου όταν αποκαταστάθηκε η επικοινωνία μαζί της. Κάθε χρόνο εγκαταλείπει τη γενέθλια γη κι επιστρέφει Αθήνα έχοντας μπει για καλά ο Οκτώβρης.
Έψαξα στο Google με λέξεις κλειδιά: loggerhead turtle και nesting και hurricane. Βρήκα ότι από έναν παλιό, ξεχασμένο κυκλώνα, τον Φλόιντ το φθινόπωρο του ’99 στη Φλόριντα, καταστράφηκαν χιλιάδες φωλιές με αποτέλεσμα να χαθούν δεκάδες χιλιάδες χελωνάκια. Τη γλύτωσαν φωλιές σκαμμένες από τις μητέρες πιο ψηλά στην παραλία, κοντά στη ζώνη με τις αμμοθίνες.
Η Φλόριντα δεν βρίσκεται σε τεκτονικά ενεργή περιοχή, οι παραλίες της είναι πλατιές, ευρύχωρες, με σχηματισμό αμμοθινών προς τα μέσα, κάτι όχι συχνό γεωμορφολογικά στη δραστήρια Ελλάδα (στις εξαιρέσεις ο Λαγανάς), όπου οι παραλίες μας είναι γενικά στενές, με γκρεμό ή πλαγιά από πάνω.
Η ελπίδα μου για τα αγέννητα χελωνάκια του καλοκαιριού στην Κεφαλονιά έσβησε.
Αυτό που χαρίζει με χαρά απλόχερα η φύση θα το πάρει απρόβλεπτα, με καπρίτσιο και σκληρότητα. Ζαριές. Εμείς το χαβά μας – how is the weather? so happy together. Κλιματική αλλαγή, ολοένα συχνότερα τα καταστροφικά καιρικά φαινόμενα, αδιάκοπη η οικιστική πίεση στις παράκτιες περιοχές. Κάποια είδη στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Φθινοπωρινή ισημερία αύριο. Σήμερα μια σύντομη υποσημείωση για το φετινό καλοκαίρι που σε λίγη ώρα θα είναι περασμένο.
