Η Ελλάς επιστρέφει. Στο 1991, όταν οι θάμνοι της Ιόνιας και Εγνατίας διαδρομής είχαν ζωντανέψει, καθώς τα σύνορα με την Αλβανία άνοιξαν και οι κάτοικοί της άδειαζαν τη χώρα, μετά από μια ιδιοφυή ιδέα Σαμαρά τινός, από το όνομα του οποίου προβλέπω να δίδεται, ατύπως, το όνομα «Σαμαράς» σε κάθε φουρφούρι για παιδιά, σε κάθε ενεργό ανεμόμυλο, αλλά και σε όλα τα ανεμούρια των αεροδρομίων της χώρας.
Τώρα, η οδός της Απωλείας του Νιονιού ανατολίζει και βρίσκεται στο γεωγραφικό μποτάκι του τέως νομού Έβρου: είναι η περιοχή που μπορεί να φυλαχτεί πιο εύκολα από κάθε άλληνα στα Βαλκάνια (στην αρχαιότητα τα στενά των Σαπαίων δούλευαν καλά, και στον Μεσαίωνα οι βαρείς πρόγονοι φεύγοντας οι Κατελάνοι, έχτισαν ένα τοιχάκι από τη Βιστωνίδα στο βουνό του Βολερού και οι αθρώποι Κατελάν αναγκάστηκαν να κατέβουν στην Αθήνα για να παίξουν τους ηγεμόνες).
Κι όμως αυτό το διατείχισμα το περνάνε οι πρόσφυγες – μετανάστες (υπάρχουν και άλλοι τίτλοι) και το πολύ οι φιλάρχαιοι να βγάλουν καμιά σέλφι καθώς δεν κουβαλάνε χαρτιά και άλλα επιβαρυντικά της πορείας, καθώς ματοκυλιούνται στη χώρα των ΝεόΤυφλων.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί εξαρχής με ενόχλησε η διανομή φακέλων «δράσεων» σε κάθε υπουργό, σε μία κοινωνία που έπρεπε να ξέρει πως ακόμη και οι φάκελοι προς υπουργούς, άλλοι παίρνουν «άριστα» και οι περισσότεροι είναι γεμάτοι «τσόρτσοπ», του στύλ «διάβασα κύριε, αλλά δε μελέτησα».
‘Επρεπε να έρθουμε στα συγκαλά μας όταν ο Χρυσοχοΐδης πήγε στη Μόρια και την παίνεψε, άρα δεν επρόκειτο να θέσει όρια στους αλληλέγγυους που έπαιρναν το διάφορό τους.
Και ποτέ στην Ιστορία, δεν συνέβη το ακαταμάχητο, να σε απειλούν πως θα έρθουν κι εσύ οργάνωνες καταλήψεις, νομικά ακάλυπτος ωσάν πισινός μοντέλας που έπαιρνε τα αρχαικά αγάλματα του Κλεοβι και του Βίτωνα ως πρότυπα εμορφιάς. Σαρκογλυπτική λέγεται. Και εσύ να μη υπολογίζεις, έστω στα ψώμματα, πόσες και πόσοι θα μπουκάρουνε. Δεν κυβερνά κι ο Μπαρούφατζης, να θεσπίσει τα «μπήτ για μπήτ» κόηνς.
Η ωραία, άοπλη Ευρώπη, πλην μερικών παραδοσιακών αποικιοκρατών που τους έχει μείνει το θκουλίκι, βρήκε μαλάκες βολικούς. Το κακό είναι πως με κάθε πολιτικό χρώμα του ουράνιου τόξου, η μοίρα της χώρας ντύθηκε καθως της πρέπει, αλλά μάγκωσε ο ταφτάς που φόρεσε στην πόρτα και πρέπει να σκίσει το φόρεμα για να γλυτώσει, πράγμα πολύ χλομό.
Η επιστρέφουσα Ελλάς έχει συνηθίσει να μάχεται με οπισθέλκουσες δυνάμεις. Δε με παρηγορεί που δεν θα ζήσω τα δράματα που την περιμένονυν, διότι αφήνω παιδιά κι εγγόνια. Και οι φίλοι μου που θα επιζήσουν, βιώνουν το ίδιο δραματικό έκδοχο.