Στις 12 Φλεβάρη του 2012, για τους κυβερνώντες το alter ego των διαδηλωτών, το άλλο πρόσωπο, ήταν οι κουκουλοφόροι μπαχαλάκηδες. Ένα και το αυτό. Σήμερα ήταν οι κουκουλοφόροι χρυσαυγίτες.
«Και οι δύο είμαστε λάτρεις του επιθετικού ποδοσφαίρου», είχε πει ο Πρωθυπουργός στο Νταβούτογλου για τις πρωτοβουλίες Ελλάδας – Τουρκίας προς επίλυση των διαφορών τους. Είχα γράψει πόσο με φόβιζε η ποδοσφαιρική τακτική του Τσίπρα στην εξωτερική πολιτική και στα εθνικά θέματα. Είχε προηγηθεί το καλοκαίρι του 2015. Ποδοσφαιρικά χειρίστηκε το σκοπιανό, μόνος, δίχως ο ίδιος να κόπτεται ιδιαίτερα, δίχως να έχει υπολογίσει τις δυνάμεις (ή την ανικανότητα) του αντιπάλου στην αντιπολίτευση, ούτε το ανεξέλεγκτο όσων χορεύουν ομαδικά τσάμικο στο Σύνταγμα με φουστανέλα και ελληνική σημαία.
Δεν είναι μόνο ο διχασμός και η πόλωση. Το 2015 παραλίγο να παραδώσει τη χώρα στο χάος. Σήμερα την παρέδωσε στο ακραίο δεξί alter ego των χορευτών της 5 Ιουλίου του ’15 (αν είχαν ποτέ αριστερό). Δημοψήφισμα τους έδωσε τότε, χάρηκαν και χόρεψαν. Δημοψήφισμα ζήτησαν και τώρα, δεν τους το έδωσε, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι χόρεψαν. Αντί για φουστανέλα, περικεφαλαία.
Και δεν θα βρίσκεται Γιούνκερ να ξελασπώνει.