Χαιρετίσματα πως όταν «παράγεται Πολιτική» (κι εννοώ μια έκφραση στα όρια του παραλογισμού και της ελαφρομυαλιάς) στην ουσία μπαίνει σε καραντίνα ένας μετροσκώληκας, ως θέτων προτεραιότητες σε ένα μείζον εθνικό πρόβλημα. Έπονται και άλλοι συντελεστές -ο κοινωνικός, ο οικογενειακός, ενίοτε ο ψηφοσυλλεκτικός και πάντοτε, μα πάντοτε θα επικρατήσει ο «προσγειωμένος μαλάκας» που θα πείσει μια συνεδρίαση με το κλασικό «δεν ξέρω τι λέγουτε και τι κάνουτε, αλλά ο κόσμος θέλει…» κι ακολουθεί μια σκουληκαντέρα με το «λαϊκό ενδιάθετο» ήτοι μια μπαλαφάρα βλακώδους επίνοιας.
Η πανδημία που βιώνουμε από τις αρχές του τρέχοντος έτους, είναι χαρακτηριστική αλυσίδα συμβάντων εξωγήινης προέλευσης. Ξεκίνησε από ένα πληθυσμιακό σύμπλεγμα καταναλωτών ενός ζωαρίου ονόματι «πιγκολίνος», «που στην κίνα βρίσκεται» και ιδρύθηκε εκ βάθρων ένα νοσοκομείο σε ελάχιστες ώρες και μέρες, για το οποίο δεν ξανακούσαμε. Ένας «ιθαγενής», από τους εγχρώμους που διοικούν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας που τον ακούει ο Τραμπ και βγάζει άφθες, κάθε τόσο έκανε παραγωγή Πολιτικής, αν με εννοείτε ενώ ο δυτικός κοσμος έθαβε νεκρούς με τα καντάρια. Η ιατρική διαφήμιση πρωτοπόρος πάντα, λανσάριζε φιλοσοφικά τουβλάκια βρώμης παροιμιώδους ανοστιάς, γιατροί έχαναν το φως του και η φάρα των λοιμωξιολόγων, την οποία ελάχιστοι γνώριζαν, κατέστησε ανενεργές πολλές ειδικότητες, ενώ η έκφραση «φιλοσοφών ιατρός» κοντεύει να φτάσει την φήμη του Αλβέρτου Σβάιτσερ ενώ θυμόμαστε την μπάμπου Τερέζα ως Φλωρεντία Nάητινγκέηλ. Συστατικά δηλαδή άκρως κατάλληλα για να μουρμουράνε στις αμφόδους οι λαοί «ούλα είναι ψώμματα, ο Σόρος και ο Μπηλγκαίητς για τα λεφτά τα κάνουν όλα».
Φυσικά, δεν υπάρχει πανδημία, θες πανούκλα, θες χολέρα, δες ευλογία ή εντερικά, που να μη σέρνει, πέραν των συμπτωμάτων, πλήθος γιατρικών που εμπνέονται από νερά του Καματερού, και η λογοτεχνική έκφραση «τρελές αγελάδες» μόνον με την έκφραση «ταμαχιάρικα ποντίκια» μπορεί να συγκριθεί.
Στην ουσία σήμερα βιώνουμε ένα σύμπαν χωρίς γιατρικό. Απλό εννοώ, ωσάν το κινίνο. Ο κόσμος όλος μπατάρισε από συστάδες βραβευμένων ή βραβεύσιμων τιποτάδων, ενώ μερικά απαραίτητα στατιστικά στοιχεία που θα επέτρεπαν αβίαστη ερμηνεία ή απόπειρα εξήγησης του κόσμου μας, απλώς δεν είναι διαθέσιμα.
Ασθένεια που δεν εξηγείται, είναι αμετροεπής θάνατος. Και κάποιος κάπου καποτε, πρέπει να εξηγήσει απλά και πειστικά τον λόγο που λείπουν χονδρικώς σε 8 χιλιάδες χρόνια πρωτοϊστορίας και Ιστορίας οι κορονοϊοί. Αυτά τα σπόρια, τα τρυβλία, οι ιοί, σε σχήμα βέργας ή καραβίδας που σου μετατρέπουν τα πνευμόνια σε ασθμαίνον κοκορέτσι. Άγνωστο τελείως πριν ένα έτος.
Δεν είναι ασθένεια, αλλά σύμπτωμα. Δεν «κολλάει», αλλά το διασχίζεις. Δεν απορροφάται. Και δεν είναι εγκυκλοπαιδική απορία ενού οργανικού μαλάκα «από τι πέθανε ο Μεγαλέξαντρος». Ενώ ο Ηφαιστίωνας που χλαπάκιασε έναν κόκκορα, εξηγείται.
Για να θέσουμε έναν φραγμό στα λογοτεχνικά, και για να μας ανθιστεί και κάποιος βιαστικός, η Ελλάδα, κατά τα γνωστά «κλέβει» τεχνογνωσία από άλλες χώρες, ενώ η κοινωνία της βρίσκεται στον πάγκο του χασάπη: έτσι οι έμποροι, αλλοιώς οι ανησυχούντες για τα πολιτικά, με έπαρση οι ανόητοι και με ψιλοφοφικό υπόβαρθρο οι γιατροί επαναλαμβάνονται συναλλάζοντας τη λευκή ποδιά τους με γενικές γνώσεις υποθετικών πρωτοκόλλων.