Ο Περσέας ίδρυσε τις Μυκήνες στη θέση ενός μανιταριού. Έκανε ζέστη και τότε, διψούσε σαν είδε μπροστά του ξαφνικά το μανιτάρι. Το ξερίζωσε κι άρχισε ν’ αναβλύζει νερό, πολύ, κάτω από ‘κει που βρίσκονται τώρα τα κυκλώπεια τείχη. Ο Παυσανίας πίστευε ότι το σημείο που ίδρυσε ο ήρωας την πόλη είναι εκεί που έπεσε η θήκη του ξίφους του, ο «μύκης»: του ξίφους γαρ ενταύθα εξέπεσεν ο μύκης αυτώ. Ανοησίες, εκεί που ξεδιψάς χτίζεις θεμέλια. Ίσως ο Περσέας να είχε δει μανιτάρι από ’κείνα που λάμπουν στο σκοτάδι, που έχουν βιοφωταύγεια σαν φλεγόμενη βάτος. Τα αναφέρουν εξάλλου ο Αριστοτέλης και ο Πλίνιος. Όπως αυτό που βρέθηκε πρόσφατα στη Βραζιλία – Mycena lucentipes.
Άφαντη η φλεγόμενη βάτος, άφαντο το τρεχούμενο νερό για την Υπουργό. She just lives her myth in Greece. Χαμένο το κλειδί του Γκάτσου που βρήκε το παιδί στο δρόμο για τις Μυκήνες, θαμμένο στις στάχτες των κυπαρισσιών του νοτιά.
Εντάξει, δεν είναι και κάτι τρομερό.
Στεγνώσαμε.
