Δεν ξέρω, μάλλον χάνω συνέχειες. Οι απανωτές δηλώσεις διαφόρων, αρμοδίων και μη, για την «θερμή» γειτονία με την Τουρκία, αλλά και κάτι πρωτοβουλίες στον χώρο της επικοινωνίας, που δείχνουν αλλαγή σκυτάλης στην διαχείριση της Είδησης, με κάνουν να αισθάνομαι ωσάν Καρανίκας που τον ενόχλησε η Αρβελέρ.
Να δηλώσω προκαταβολικά πως με την τσίμπλα στο μάτι, αξημέρωτα κοίταξα για το αποτέλεσμα του αγώνα Ολυμπιακού ΠΑΟΚ (0-1). Εγκαίρως είχα προειδοποιηθεί από μια βροντόφωνη ιαχή στο παοκτσήδικο γωνιακό καφέ της γειτονιάς, όπου και εκτελώ τα ραντεβού μου) και ίδρωσα να διαβάσω το αποτέλεσμα στην ιστοσελίδα του «Πρώτου Θέματος». Eκεί, έγραφε “Φερέιρα: Η αφαίρεση βαθμών μας επηρέασε και αγωνιστικά” ήταν ο τίτλος για το ματς (ωρα 1.00) και η ομολογία “Χασάν: Ο Βαρέλα μου έκανε πέναλτι”. (ώρα 1.46) Πίσω από αυτά τα «αντικειμενικά» ήταν επιμελώς κρυμμένο το στραπάτσο του Ολυμπιακού.
Από κάτι τέτοιες ενδείξεις βγαίνει πολύ ζουμί, να μου το θυμάστε. Κανονικά, πρέπει να αποφεύγουμε το διάβασμα, διότι Κύριος οίδε τι μας κρύβει η «αντικειμενικότητα». Θα με ρωτήσετε γιατί δεν διαβάζω «φιλικώς προσκείμενα» Μέσα και η απάντηση είναι απλή: διότι διαβάζω τα πάντα και εκνευρίζομαι. Και αν θέλω «την αλήθεια», την βρίσκω από ανεκτίμητη πηγή, αλλά σέβομαι τον χρόνο της.
Γενικώς, πανεθνικώς, ισχύει ο αγνωστικισμός του Προυντόν, κόντρα στον πολιτικό δεκατισμό, ήτοι μια καινοφανή οικονομική θεωρία: το λαϊκό ενδιάθετο είναι «νέμα πάραι» (ντεν έκει λεφτά) τα κόμματα στην κοσμάρα τους (δώστε μου κι άλλα σχόλια όπου ο Μπογδάνος χαιρετάει το «κομμάντο» Πλεύρη) αλλά έχουν πάθει διαφωτισμό περιμένοντας την τριανταδυάρα των δις με κατεβασμένο ηθικό (και βρακιά, επιμένουν μερικοί). Οπότε τα λεφτά, όσα και οία, τα έχουν ή τα περιμένουν μερικοί καναλάρχες, δηλαδή ο εξής ένας. Cut.
Πιο σοβαρό εκτιμώ πως είναι το ζήτημα της Αγίας Σοφίας και αν η τελευταία λέξη της τεχνολογίας του έτους 537 μΧ είναι ελληνική, ελληνόκτητη, ρωμέικη ή όχι και τι έπιασε τον Πάπα και δήλωσε μια απλή κατάθλιψη.
Η χώρα μου γέμισε θαυμαστές του Γίββωνος και λάτρεις της μόνης υπαρκτής, αρχαίας ελληναριάς. Διότι οι βυζαντινοί ήσαν Ρωμαίοι και παπαδαριό. Ο Μωάμεθ βέβαια έκανε τσιμπολόγημα κατακτώντας την Πόλη, μπροστά σε αυτά που έπραξαν οι σταυροφόροι το 1204, αλλά βρε παιδί μου, κι αυτοί οι έρμοι δεν πληρώθηκαν για τον κόπο τους, οπότε δικαίως αφόδευαν όπου να ‘ναι και πηδούσαν τις αιρετικές καλόγρηες, όπως γράφει κάποιος «Ρωμαίος» Χωνιάτης σε δεινώς εκφραστικά ελληνικά.
Διότι, παρακαλω, αφού δε γίνεται να βγάλετε τον σκασμό, τουλάχιστον δεχτείτε πως είμεθα λαός ορκισμένων μαζοχιστών, για να μη σας βάλω να ψάχνετε στα μισθολόγια των «κριτών του Έθνους» και πάθετε κατάθλιψη από το payroll, γαμώ τη νενεκιά σας, γαμώ.
Αγνωστικιστής μπορεί να είμαι, αλλά δεν θα πάψω να θεωρώ εαυτόν ως φιλοπαίγμονα πεισιθάνατο, που θα προσπαθεί να διαβάσει, να ακούσει και να δει το κάθετι πριν επιβιβαστεί στην πλάβα του Αχέροντα.
Και εκτιμώ πως πολλών «αντικειμενικών νενέκων» τους έχει πιάσει κατατονία και επιληπτική κρίση, καθώς έχουν φάει το καταπέτασμα της «σκατωτής λαπάρας» του Πτωχοπρόδρομου και μετράνε πόσα απίδια έχει ο σάκκος, ο γεμάτος όχι απίδια, αλλά αρχίδια.
Είμαστε εδώ, ως αποτέλεσμα ηλιθίων συμμαχιών, βαρειάς εγκεφαλικής ιδεολογικής διάρροιας, κάτοχοι ενός οικοπέδου-φιλέτο, ηττημένοι πριν την ήττα και κρατώντας μια φαλτσέτα για να κόψουμε τις καρωτίδες μας, καθώς δεν στηρίζουμε καμιά πολιτική όπως την καταγράφει ο Ξενοφών κλείνοντας την μάχη της Μαντίνειας και το έργο του, στέλνοντας ένα μαίηλ στο μέλλον του, δικό του και δικό μας:
τούτων δὲ πραχθέντων τοὐναντίον ἐγεγένητο οὗ ἐνόμισαν πάντες ἄνθρωποι ἔσεσθαι. συνεληλυθυίας γὰρ σχεδὸν ἁπάσης τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀντιτεταγμένων, οὐδεὶς ἦν ὅστις οὐκ ᾤετο, εἰ μάχη ἔσοιτο, τοὺς μὲν κρατήσαντας ἄρξειν, τοὺς δὲ κρατηθέντας ὑπηκόους ἔσεσθαι: ὁ δὲ θεὸς οὕτως ἐποίησεν ὥστε ἀμφότεροι μὲν τροπαῖον ὡς νενικηκότες ἐστήσαντο, τοὺς δὲ ἱσταμένους οὐδέτεροι ἐκώλυον, νεκροὺς δὲ ἀμφότεροι μὲν ὡς νενικηκότες ὑποσπόνδους ἀπέδοσαν, ἀμφότεροι δὲ ὡς ἡττημένοι ὑποσπόνδους ἀπελάμβανον, νενικηκέναι δὲ φάσκοντες ἑκάτεροι οὔτε χώρᾳ οὔτε πόλει οὔτ’ ἀρχῇ οὐδέτεροι οὐδὲν πλέον ἔχοντες ἐφάνησαν ἢ πρὶν τὴν μάχην γενέσθαι: ἀκρισία δὲ καὶ ταραχὴ ἔτι πλείων μετὰ τὴν μάχην ἐγένετο ἢ πρόσθεν ἐν τῇ Ἑλλάδι. ἐμοὶ μὲν δὴ μέχρι τούτου γραφέσθω: τὰ δὲ μετὰ ταῦτα ἴσως ἄλλῳ μελήσει
Μετάφραση δεν χρειάζεστε. Τα δε μετά ταύτα, ίσως άλλω μελήσει.