Έφαγαν τα δύο «ηθικά» κόμματα μια χαστουκάρα που ήταν όλη δική τους. Εννοώ πως η Νοvartis πληρώνει στην Αμέρικα, ως επισπεύδουσα, μερικά τουβλάκια εκατομμυρίων. Οι Έλληνες είναι υπεράνω φυσικά. Σφάχτηκαν μεταξύ τους τάχα για το ίρτζι και το αντέτι. Είναι βλέπετε παιδιά της πιάτσας.
Σε μια Δημοκρατία χωρίς φοβικά σύνδρομα, η Novartis και ο Μιωνής θα λύνονταν όπως λύθηκαν εντέλει: να σου ρίχνουν χλέπα και να λες «βρέχει». Καιρός ήταν, αν θέλετε τη γνώμη μου. Αυτά που δηλώθηκαν από τους παρ΄ολίγον ενόχους, ήταν αναμενόμενα και ήταν δύο. Αφ΄ενός οι Αμερικάνσκι έκλεισαν την υπόθεση Novartis όπως όλες τις αντίστοιχες προηγούμενες (έχει χρόνια που κατέθεσα σχετικά άρθρα ωσάν το ανέκδοτο της ξανθιάς σε κλαδί) αφ΄ετέρου επιβεβαιώθηκε η αποτίμηση της Ρηγούλας Γεωργιάδου πως ο Παππάς λειτούργησε ως «φαιά προσωπικότητα».
Οι Αμερικάνσκι δεν κυνηγάνε σκάνδαλα, αλλά τα αποτιμούν σε δολλάρες. Έτσι και τώρα. Γιατί το έκαναν; Διότι, Σύριζα, Ανέλοι, Νέα Δημοκρατία και άλλες προοδευτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν ή κυβερνούν παράγουν αποτελέσματα των ατρύτων τους κόπων. Κάλυψαν αμφότερες τις αντιμαχόμενες πλευρές, φράζοντας τον δρόμο για ανάλογες τσιρίδες στο μέλλον. Για τον Παππά, λειτούργησε άλλο σύνδρομο: «μη ξαναμιλάς κόκνεϊ για “μαγαζιά”, μη σου φορέσουμε τσιμεντένια κλογκς». Μεταφορικά φυσικά. Η απομείωση Παππά, είτε σημαίνει πως θα τον ξεκοκκαλίσουν αργότερα, ή έταξαν στο Τσίπρα καμιά νέα φουρνιά τέως Παπανδρεϊκών στελεχών του κύρους ενός Ραγκούση. Ο Μητσοτάκης, εκ των πραγμάτων θα τα βγάλει πέρα με τον Σκέρτσο. Δεν τίθεται θέμα δυσαρμονίας στο ποια ηγερία θα επικρατήσει ― φρόντισε ο Μπέλος και καπάρωσε την τσαχπίνα μαγείρισσα με τα πολλαπλά «εγώ».
Το δίλημμα Μητσοτάκη βγάζει μάτι. Εκλογές ή μήπως καμιά εκστρατεία πρόσληψης και άλλων Κυριακιστών; Ο ίδιος καταλαβαίνει σίγουρα πως το πρόσωπο του προεδρεύοντος και συντονιστή, μάλλον γελάκια προκαλεί: τι να πεις και τι να μολογήσεις σε τύπους σαν τον Μηταράκη και τον Θεοχάρη; Κι όλη η Ελλάδα γνωρίζει, ακόμη κι εγώ, πως ο παπάς βρίσκεται κάτω από την δεξιά του παλάμη. Κακώς πληρώνει κομπάρσους με την αθάνατη κραυγή «παίξε ρε συ, θα κερδίσεις».
Επομένως, καταλήγω, στο πολιτευμά μας δυσκολεύεσαι να βρεις αδιέξοδο, αλλά η ποικιλία των οδοστρωμάτων και οι λακκούβες πάνω στις απαστράπτουσες ασφάλτους είναι κανόνας. Φυσικά, τα συχνά ταξίδια του Παππά, ήταν μέχρι πρότινος τμήμα των δραστηριοτήτων του. Ξαφνικά, η Κύπρος μοιάζει με προσέγγιση σε φωλιά κατασκόπων. Και από σήμερα, ξαμολύθηκαν Ζαίοι σε έξαλλη κατάσταση δημόσιας καταγγελίας, δηλαδή άρχισαν να χάνουν το δίκιο τους τζάμπα κι άδικα. Στόχος τους είναι να πρωτοπορήσουν στις εκλογές του αύριο. Αλλά οι πόντοι δεν κερδίζονται έτσι. Θα έλεγα πως έτσι χάνονται οι ελπίδες τους.
Τους ψιλοβαρέθηκα. Όλους.