Σαν σήμερα 27 Φεβρουαρίου του 2000, έφυγε ο Δημήτρης Δημητρίου γέννημα της Άνω Αγόριανης Παρνασσίδας, γνωστός και σαν Νικηφόρος. Ήταν ο πρώτος αξιωματικός του Ελληνικού στρατού που βγήκε στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Δεν ήταν γόνος αριστερής οικογένειας, ούτε ο ίδιος δήλωνε Κομμουνιστής αλλά είχε το ήθος να παλέψει τους ναζί πέρα από κομματικούς χρωματισμούς. Έχασε την αδερφή του χρόνια μετά τον πόλεμο, σε ένα εορτασμό επετείου της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου, μετά από ανατίναξη ύποπτης νάρκης το 1964. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο ίδιος είχε συμβάλει αποφασιστικά στην επιτυχία του σαμποτάζ το 1942. Κορυφαία του στιγμή σαν αντάρτης, ήταν όταν με εικοσιπέντε συναγωνιστές απελευθέρωσε ογδόντα πατριώτες, ανάμεσα τους και ο πατέρας του, από τις φυλακές Λιβαδειάς το 1943.
Εκτός από πανέξυπνος αξιωματικός, ήταν και ικανότατος λογοτέχνης. Μεταξύ άλλων, έγραψε το τρίτομο έργο “Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης” που εκτός από σημαντικά ιστορικά στοιχεία, μας περιγράφει με ένα πολύ όμορφο τρόπο την Ελληνική φύση καθώς και την υφή της τότε Ελληνικής κοινωνίας. Πάντα ζήλευα τον πατέρα μου που τον γνώριζε, ενώ εγώ δυστυχώς δεν πρόλαβα να το κάνω.