Υπεράσπιση της ετερότητας

Δεν ισχύει το «κάθε λαός και η μοίρα του». Μάλλον πρέπει να συμβιβαστούμε με το ανάποδο: «κάθε μοίρα χτίζει κι έναν λαό». Αλβανοί και Ρωμιοί συνυπήρξαν αιώνες και αιώνες, έφτασαν πολλές φορές στην γείωση και στην απογείωση, αυτοί με τα εκδυτικόθεν βαλκανί γονίδια, εμείς πιο κοσμοπολί, πλην πάντα με τον πόθο στην καθ΄ημάς ανατολή.

 

Κι αν δε γεννιόταν η Ιταλία τα κρίσιμα χρόνια της Ευρώπης, για να επιθυμεί διασκελισμό των θαλασσινών οριζόντων, πάλι Αλβανοί και Ρωμιοί θα συνυπήρχαν, όπως επί Τζουμπέ, χωρίς να αλλάζει ο ένας τον άλλον και χωρίς να φέρεται όπως η Μαρία η Αγρότις στην Κάτια την συμπατριώτισσα της Γιόβοβιτς και τούμπαλιν.

Επιμένω πως στα Βαλκάνια έπρεπε να αποφασίσουν να ζήσουν παρεάκι -είναι η μόνη χερσόνησος που υποστηρίζουν τις χαίνουσες διαφορές τους, οι λαοί που την κατοικούν. Αφήνω στους σοφούς να αποφασίσουν το πού  και το πότε. Γιατί το παραξηλώσαμε αναζητώντας κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν θα γίνουμε ποτέ, αλλά όλοι το πιπιλίζουμε. Να κατοικήσουμε τη Σελήνη.

Για την ώρα, το μόνο που βλέπω είναι μία σύγκρουση όχι πολιτισμών και λοιπές μάντολες, αλλά βαθιές υστερήσεις στην τεχνολογία. Οι άνθρωποι που από τη δεκαετία του 90 χτίσαν κατάγερα σπίτια και κατασκευές στην Ελλάδα, κι επέστρεψαν οίκαδε με οικονομίες, επένδυσαν σε φυρά τούβλα και ψαθυρά μπετόν ασιδέρωτα για να στεγάσουν τη ζωή τους, και ένας σεισμός έφτασε και περίσσεψε για να ορφανέψουν πάλι. Το δικό μας 6.1 πάλι κάτω από τα Αντικύθηρα, βαθύ και «άλλης σωλήνωσης» όπως μας λένε, δύσκολα κρύβει το σκορποχώρι που δημιούργησαν χύμα ρέματα, όχι στα πέλαγα, αλλά σε πλούσιους κάμπους και λοφάκια, «πλένοντας» όχι πλέον τα «παράνομα» και τα «αυθαίρετα» αλλά κατοικίες που εντάχτηκαν στο Σχέδιο και είχαν άδειες ή νομιμοποιητικές πράξεις.

Τελικά, αυτοί είναι μάλλον μισορωμιοί που δεν πρόκοψαν κι εμείς μισοαλβανοί που μετακινηθήκαμε μερικές δεκαετίες μπροστά.

Με την ετερότητα πρέπει να συμβληθούμε και να προσαρμοστούμε, συμπατριώτες, κι όχι με το «κύτταρο» μιας ανεπίγνωστης ομάδας Φυλών που περπατάνε σπέρνοντας δάκρια και το αίμα τους χωρις αιτία κι αφορμή.