Η πρώτη παράγραφος του 21ου Άρθρου του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπει την απαγόρευση κάθε διάκρισης ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού.
Ο Χάρτης κατέστη νομικά δεσμευτικός για τα όργανα της ΕΕ και για τα κράτη μέλη ύστερα από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ίσως θα έπρεπε οι προτάσεις για την αναθεώρηση του άρθρου 5 του Συντάγματος να μείνουν εκεί, στη διατύπωση του Χάρτη, στο σεξουαλικό προσανατολισμό. Έτσι κάθε σχετικό νομοθέτημα, με διασταλτική ερμηνεία που θα αφορούσε στο σύνολο των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, θα πατούσε στο Σύνταγμα και θα ήταν δύσκολο σε μελλοντικές κυβερνήσεις να νομοθετήσουν με τρόπο που θα έθιγαν δικαιώματα των ατόμων αυτών.
Από καιρό φοβόμουν ότι η με σπουδή εισαγωγή του «ΛΟΑΤΚΙ» (μαζί με το συν στο τέλος) ξεχείλωνε τη δημόσια συζήτηση. Δύσκολο για μια ανώριμη κοινωνία. Γεννά αμφιβολίες (επιεικώς το αμφιβολίες) με την εισαγωγή πρωτάκουστων όρων, δίχως να είναι ξεκάθαρο σε ποιους αφορά το κάθε αρχικό ή, δυσκολότερο, αν αφορά σε υπαρκτές οντότητες. Το + ενδυναμώνει την αμφιβολία, δίνοντας εντύπωση μελλοντικών προσθηκών, περισσότερο πλασματικών και ανυπόστατων.
Τα γράφω αυτά ανήκοντας στη (συγκριτικά μεγάλη) μειονότητα των ομοφυλοφίλων και έχοντας επίγνωση ότι τα διεμφυλικά άτομα θα νιώσουν καπελωμένα με μια πρόταση για αναφορά μόνο σε σεξουαλικό προσανατολισμό και διασταλτική ερμηνεία της.
Η ευθυγράμμιση με τη Συνθήκη της Λισαβόνας όμως θα έκανε την συγκεκριμένη προσθήκη στο άρθρο του Συντάγματος πιο «βατή» για τους 178 που ψήφισαν κατά.
Τους δίνω έτσι το benefit of the doubt, ένα τεκμήριο αθωότητας.
Κανείς τους όμως δεν σηκώθηκε – όλοι τους ευρωπαϊστές – να προτείνει η προσθήκη να εναρμονιστεί με τη διατύπωση στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.