Ο Μαυρίκιος ήτο αυτοκράτορας Ρωμαίων που σταμάτησε τους Πέρσες, κερδίζοντας την Αρμενία, κατάφερε να συγκρατηθεί στην Ιταλία, αλλά κυρίως όρισε τον Ίστρο (Δούναβη) ποταμό ως «μεσίτη» μεταξύ Ρωμαίων και Αβάρων.
Σε αυτόν αποδίδεται ένα θαυμαστό «Στρατηγικόν» που άντεξε μισή χιλιετία στη φθορά του Χρόνου και στις νέες τεχνολογίες του βασιλέως πολέμου.
Αλλά ήτο σπάγγος και νοικοκύρης, μείωνε μισθούς και δεν εξαγόραζε αιχμαλώτους εκ πολέμων. Σε μια περίπτωση, οι Άβαρες του ζήτησαν λύτρα για 12000 αιχμαλώτους από το ασκέρι του, αυτός δεν πλήρωσε και εκείνοι τους έσφαξαν.
Τότε ξέσπασε επανάσταση και ο στρατός υπό τον Φωκά, αυτόν που τον καύκον έπιεν, τον ανέτρεψε και τον έσφαξε οικογενειακώς.
Γι αυτό και εσείς, τεκνία, όταν ακούτε ηγέτη να διαπράττει οικονομίες διότι ξόδιασε τριλιόνια για την πεταμένη Μέσην Ανατολήν και κάμνει ντρίμπλες για να του βγει φτηνότερα η Συρία και άλλα τοπία μουσκεμένα στο γαίμα, να κσέρετε πως η τέχνη μακρά, ο βίος βραχύς, ο καιρός οξύς και ο πακλαβάς γωνία.
Και θα έρτει η ώρα που οι Συριάνοι ακολουθώντας τον Ορόντην θα συνορευτούν με τση Τούρκοι και θα παγώσει το μέτωπον και το κογκρέσον να φρίξει και η Αβρούπα θα συνεδριάζει αλλά ο Πούτιν θα μεσολαβήσει και θα τονε λένε ελευθερωτή και μεσίτη όχι του Ίστρου, αλλά της Μεσοποταμίας. Και θα συμβεί το σύστριγγλον επειδή τα στρατά δεν είναι λόγος να τα διατηρείς εάν δεν δύνασαι να τα ελέγχεις και ο νέος Φωκάς θα μοιάζει λίγο με το προφίλ του Γκιουλένη. Και στο τέλος, προλέγω, όλοι θα τρέχουνε στον λαό Ισραήλ και θα παρακαλάνε να στείλει τας ρουκέτας μήπως και περισσέψει κανένας διπλωμάτης για να υπογράφει τας συνθήκας, έστω και με μπανταρισμένο χέρι.
Αυτά διδάσκει η Ιστορία και οχι κάτι Πρόεδροι που τους ακούς και βαριέσαι που ζής.