Αλλά και το όλο διαφημιστικό, είναι ένα τουρλουμπούκι από βίντατζ εικόνες και κλιπ-αρτ ατάκτως εριμμένες, που κλείνουν το μάτι στον πελάτη ότι όλα είναι ένα ψέμα, διαφήμιση κάνουμε, πώς κάνετε έτσι, πουλήστε κι εσείς με τη σειρά σας ψεύτικη νοσταλγία, μια μπύρα δρόμος είναι. Η πραγματική ιστορία φαίνεται πως είναι δαιδαλώδης και όχι πάντα κατάλληλη δια διαφημίσεις. Άλλωστε το κοινό μια μπίρα θέλει, όχι μάθημα ιστορίας. Ή γραμματικής.
Το κλου βέβαια είναι η μπίρα ως υγρός άρτος (μετά το υγρόν πυρ, το ελληνικό δαιμόνιο μεγαλουργεί ξανά). Αναρωτιέμαι αν μετά τον υγρό άρτο θα δούμε και υγρά θεάματα.
Εκτός κι αν τα είδαμε μόλις και δεν το έχουμε καταλάβει.