Kαλόμαθε η γριά στα σύκα. Πιο χυδαία και ανακριβή παροιμία δεν συνάντησα, στη χώρα όπου οι γριές έπρεπε να τρώνε φραγκόσυκα με τ΄αγκάθια ώστε να μοιάσουν με τη Δέσπω που κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.
Τρίζει ωστόσο ο βαρύς ξύλινος τροχός, αδέλφια, φαίνεται πως κινείται στενάζοντας. Τι κι αν εκτελέσει μια πλήρη περιστροφή και επιστρέψει κάθε ακτίνα του εκεί που την θυμάται ο καθένας στη θέση που την βρήκε όταν γεννιότανε;
Πολλοί, ανάμεσά τους κι εγώ δύσκολα θα είμαστε παρόντες σε μια νέα πλήρη στροφή. Ή θα μας φάει το μαύρο φίδι ή θα μας σκεπάσουν με κερί οι εργάτριες μιας κερήθρας.
Σε λίγο, ο αντιρρητικός μου λόγος, ο μόνος που εκτιμώ, θ’ αρχίσει να πετάει βελάκια στα νέα αφεντικά, κρατώντας τους ηττημένους σε μόνιμη αποδρομή και αποστρατεία.Το κροκί είναι έτοιμο, τα επιχειρήματα το ίδια, ανάλλαγα.
Δεν θα μου δροσίσει ποτέ τα χείλη το άπιαστο όνειρο μιας επανάστασης, ενώ οι φίλοι μου, μόνη του χαρακτήρα παρηγοριά, θα μου χαμογελάνε από την δική τους κυψέλη.