Γι΄αυτούς που διαχρονικώς παρακολουθούν φλανφλάν σουρπουίτσες της Ιστορίας, να αναλαμβάνονται στους ουρανούς ως σημαντικοί και υπεράνω, να παραπέμψω τόσο στον Ιφικράτη, Αθηναίο εκ Ραμνούντος που συνέφερε όσο ήταν δυνατόν τη πόλη του ως εμπνευστής ενός τύπου πελταστών, ανάμεσα στους «ψιλούς» και στους παρωχημένους της κλασικής οπλιτικής φάλαγγας και στον Γάιο Μάριο, επτά φορές Ύπατο της Ρώμης που ανασύνταξε την χαμένη από χέρι κλασική ταξική λεγεώνα, ελάφρυνε τον οπλισμό και τα καλαμπαλίκια του γυλιού των, ενέταξε στο στράτευμα τα φτωχαδάκια και τους συνταξιοδοτούσε με χρήματα και γαίες στα κατακτημένα μέρη και εμφύσησε πνεύμα ακορέστου πύθωνος στις λεγεώνες, δίδοντάς τους τον Αετό ως σύμβολο κάθε μονάδας.Χωρίς αυτούς, ο Δημοσθένης και ο Κικέρων θα ήταν σήμερα γνωστοί ως δικολάβος και ως μπερδεψομπούτης, άνευ βιογράφων. Διαλέξτε λοιπόν τα λουτρά που θα σας σκοτώσουν.Ιφικράτης και Μάριος δεν ευτύχησαν να γίνουν ήρωες τραγωδιών, μήτε να τους ανακαλύψει η Αναγέννηση του νέου κόσμου, αλλά παρέτειναν τον βέβαιο όλεθρο έως την Μαντίνεια και την Χαιρώνεια ο ένας, έως τον Ρουβίκωνα και τους Φιλίππους ο άλλος.