Μπορεί να είμαι υπερβολικά κακόπιστος, μπορεί να δαιμονοποιώ υπερβολικά ανθρώπους αποκλειστικά και μόνο λόγω της πολιτικής τους ιδεολογίας, αλλά τείνω μάλλον να θεωρήσω ότι η κάθε Ασημακοπούλου, Κυρανάκης, Αυγενάκης και εν τέλει και Μητσοτάκης, δεν είναι ότι πίστεψαν στην αθωότητα του Γεωργιάδη, δεν είναι ότι έμειναν καν στο πεδίο της αμφιβολίας. Τείνω μάλλον να θεωρήσω ότι εντάξει, δεν θεώρησαν ότι έκανε και κάτι τόσο πολύ κακό. Οι κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε πρωτόδικα δεν αφορούν δικά τους παιδιά, αφορούν παιδιά -εφήβους για την ακρίβεια- μιας μακρινής, παρακατιανής, δεύτερης χώρας, είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού, πολίτες μιας χώρας ενός κατώτερου Θεού.
Ό,τι συμβαίνει στο Βέγκας, μένει Βέγκας, κι ό,τι συμβαίνει στην Μολδαβία, θα έπρεπε να μείνει στην Μολδαβία. Ή ό,τι συμβαίνει με Μολδαβούς. Σιγά δηλαδή, και τι έπαθαν, και ποιο το έγκλημα στην τελική. Έγκλημα είναι ότι είναι φτωχοί. Έγκλημα είναι ότι υπάρχει φτώχεια εκεί. Έγκλημα είναι ότι είχαν υπαρκτό σοσιαλισμό που τους κληροδότησε φτώχεια, μιζέρια κι οπισθοδρόμηση. Αντίθετα έγκλημα δεν είναι, και δεν μπορεί ποτέ να είναι, ό,τι γίνεται με όρους αγοράς. Έγκλημα δεν είναι, και δεν μπορεί ποτέ να είναι, ό,τι γίνεται οργανωμένα, με παραγωγούς, μεσάζοντες, καταναλωτές, προϊόντα. Και δεν είναι ότι θα τα βγάλουμε όλα για αγορά και για πώληση, δεν είναι ότι θα πούμε πως η ελεύθερη αγορά πρέπει να παραμένει ασύδοτη και πως η νομοθεσία δεν πρέπει να της βάζει περιορισμούς.
Είναι ότι η ελεύθερη αγορά, μέσα στη λειτουργική της σοφία, βάζει μόνη της όρια και σύνορα: στην Ελλάδα -ή εν πάση περιπτώσει στην Ελλάδα ακόμη- θα ήταν σκανδαλώδες να υπάρχει σεξοτουρισμός. Αφού είναι σκανδαλώδες, η ελεύθερη αγορά δεν ρίχνει το ενδιαφέρον της εδώ. Ξέρει που πάει. Πάει εκεί που την παίρνει. Πάει εκεί που γίνεται. Πάει εκεί που είναι οκ να γίνει. Και γίνεται η σχετική κατανομή: στην Ελλάδα τουρισμός στον οποίο πουλάμε θάλασσα και ήλιο, στην Μολδαβία, που δεν τα πολυέχει αυτά, τουρισμός στον οποίο πουλάμε ανηλίκους. Και το χρήμα κινείται. Και το χρήμα έρχεται από ξένους και μένει εκεί. Και οι τουρίστες έρχονται. Kαι αγοράζουν το τουριστικό προϊόν το οποίο τους διαφήμισαν. Και δρουν ως καταναλωτές σε μια αμοιβαία συναινετική και αμοιβαία επωφελή συναλλαγή. Αγόρασαν με το χρήμα τους μια υπηρεσία.
Δεν είναι η σεξουαλική διάσταση η προεξάρχουσα στην περίπτωσή μας. Δεν πρόκειται για κάποιον που απλά του αρέσουν οι ανήλικοι και βρίσκει τον τρόπο να ικανοποιεί την σεξουαλική του προτίμηση. Προεξάρχουσα είναι η οικονομική διάσταση. Δεν συμπεριφέρθηκε κανείς σαν κτήνος. Σαν αγοραστής υπηρεσιών συμπεριφέρθηκε. Ένας πλούσιος αγοράζει τις υπηρεσίες που πουλά ο αντισυμβαλλόμενός του, ο οποίος έχει ως εργατικό δυναμικό του φτωχούς. Ένας πλούσιος αγόρασε λίγη σάρκα φτωχών. Ανηλίκων φτωχών; Ανηλίκων, οκ. Δεν είναι και το τέλος του κόσμου.
Το τέλος του κόσμου είναι να γίνεται πολιτική σπέκουλα και κανιβαλισμός της μιας από τις δυο αντιμαχόμενες παρατάξεις σε προεκλογικό έτος. Αλλά ξέρετε κάτι; Έχουν αλλάξει οι καιροί. Δεν θα πετάξουμε κι εμείς τον Γεωργιάδη στην αρένα. Δεν θα τον αδειάσουμε. Δεν θα πούμε πως ό,τι έκανε ή δεν έκανε είναι δικό του επονείδιστο θέμα και μην τολμήσετε να μας ανακατέψετε, γελοίοι. Δεν θα καταδικάσουμε. Θα σωπάσουμε και εμείς και τα ΜΜΕ μας. Σιωπή. Σιγή. Και στήριξη έμμεση. Και τεκμήρια αθωότητας. Και απαγορεύεται σε δημόσιους φορείς να σχολιάζουν εκκρεμείς υποθέσεις. Και βγάλτε τον σκασμό. Όπως τον έχουν βγάλει και όλοι οι οργανικοί αρθογράφοι μας. Δεν υπάρχει θέμα Γεωργιάδη. Σκούξτε μόνοι σας. Δεν σας κάνουμε το χατίρι. Δεν θα μεταδοθεί καμία είδηση. Δεν υπάρχει είδηση. Είδηση είναι αυτό που θα πούμε εμείς ότι είναι είδηση.
Και είδηση δεν είναι σκύλος να δαγκώνει άνθρωπο, αλλά άνθρωπος σκύλο. Είδηση δεν είναι να ψωνίζει πλούσιος Έλληνας εφήβους στην Μολδαβία, είδηση θα είναι να ψωνίσει ποτέ φτωχός παιδιά πλουσίων στην Ελλάδα, ή στην Μολδαβία, ή οπουδήποτε αλλού. Αφήστε την αγορά να ρυθμίσει τα πράγματα μόνη της. Αφήστε μας να κάνουμε με τα λεφτά μας αυτό που θέλουμε. Όχι άλλους φραγμούς. Δικαιούμαστε να κάνουμε αυτό που λαχταράμε. Έτσι μάθαμε. Αυτός είναι ο κόσμος που μας παραδόθηκε, αυτός είναι ο κόσμος που θέλουμε να παραδώσουμε. Αλλά ακόμη πιο ελεύθερος. Με ακόμη λιγότερα ταμπού.