Μια μέρα του Γενάρη στο λιμάνι

Από διήγηση της μητέρας μου, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πλάκα της Αθήνας: «Στον πόλεμο, όταν ήρθαν πρόσφυγες στη γειτονιά, μαζευτήκαμε τα παιδιά και κάναμε μια παράσταση για να μαζέψουμε χρήματα και να τους βοηθήσουμε. Στο τέλος της παράστασης, με τα χρήματα που βγάλαμε, αγοράσαμε αμέσως έναν τενεκέ λάδι για να τους δώσουμε. Αμέσως, γατί την επόμενη μέρα δεν θα μπορούσαμε, δεν θα έφταναν τα χρήματα». Στην ερώτησή μου, πού βρέθηκαν πρόσφυγες στον δεύτερο πόλεμο, με διαφώτισε: «Από τον Πειραιά, που τον είχαν βομβαρδίσει οι Σύμμαχοι».

Ο βομβαρδισμός του Πειραιά από τους Συμμάχους, με τις δεκάδες νεκρούς και τις χιλιάδες τραυματίες και ξεσπιτωμένους έλληνες, ήταν ένα από τα σκοτεινά σημεία του πολέμου, που συνήθως αποσιωπείται γιατί χαλάει την ηρωική αφήγηση. Στην επίσημη αμερικανική καταγραφή των επιχειρήσεων δεν γίνεται λόγος για νεκρούς στο έδαφος, παρά για 8 κατεστραμμένα εχθρικά καταδιωκτικά και 6 συμμαχικά βομβαρδιστικά που συγκρούστηκαν μεταξύ τους στον αέρα λόγω της συννεφιάς. Σχεδόν στα παραλειπόμενα της ημέρας, αν δεις και τις υπόλοιπες επιχειρήσεις. Έτσι είναι ο πόλεμος.

Ήταν 11 Ιανουαρίου 1944, το μεσημέρι. Όσοι βρεθείτε σήμερα στον Πειραιά, να περπατάτε ανάλαφρα.