Μένω μακριά απ την Αθήνα, εδώ και έξι χρόνια.
Κλείνω τα μάτια…και προσπαθώ να σκεφτώ τι μου λείπει πιο πολύ απ’ το τοπίο.
Τα κίτρινα Τρόλεη, που σαν κήτη διέσχιζαν την ασφάλτινη θάλασσα; Τα διανυκτερεύοντα τυροπιτάδικα με τις ηλεκτρικές λάμπες; Τα φυτά που μύριζαν σπέρμα στο Χίλτον; Όχι. Είναι τα πεζοδρόμια…
Παντού πεζοδρόμια.
Leave a Reply