Διασχίζοντας το web των Βαλκανίων

Υπογράψατε με μία χώρα που δεν γνωρίζετε, σε ένα ιδιόλεκτο που δεν καταλαβαίνετε. Την χώρα που επινοήσατε και διαπλάθετε επί δεκαετίες, η γαλάζια των ποιητών με τις γελοίες υποδομές που δεν διστάσατε να μας επιβάλετε μέσα από τις ηττοπαθείς ειδήσεις των πατεράδων σας, την κάνατε ρεζίλι πλάθοντας το αδιανόητο τοπίο της, φερμάροντάς την ως «άγνωστη» και «πονεμένη» κυρά που φαντάζει ποθητή μετά το τρίτο τσίπουρο, προσποιούμενοι πως το ξεραμένο αίμα της διαδρομής ήτανε γραμμές σιδηρομεταλλεύματος και όχι το μισοτελειωμένο φάντασμα των τελευταίων στιγμών του Εμφυλίου.

Ισονομία και δικαιοσύνη, ήταν η  σωστή απάντηση σε αυτό το άκεφο διαγώνισμα όπου συρθήκατε να λάβετε μέρος. Και θλίβομαι ακόμη περισσότερο βλέποντας πως οπλίσατε το ανεγκέφαλο στοιχειό του διχασμού και της τρομοκρατίας, διατεινόμενοι εκσυγχρονισμό και έκπληξη για σκάνδαλα από τα οποία πήρατε εγκαίρως το μεράδι σας.

Η Πρέσπα ήταν το Τομπρούκ, η τελευταία ερημιά που πλάσατε όλοι σας. Έχει όλα τα άχρηστα συστατικά μιας ξεχασμένης σειράς από ήττες. Μια μονιά που ήταν ήδη παρελθόν από τον 11^ο αιώνα, όταν μισθοφόροι, αφού συμπλήρωσαν τις δηώσεις από τα απόνερα του Βοϊτάχου, του Δελεάνου και τις παπαριές του Συνεχιστή του Σκυλίτζη, νομίσατε πως κολλώντας στην ψύχα της την ακεφιά ενός εναλλακτικού ξενώνα θα σας έβγαινε μια πασιέντζα παιγμένη με οστά αποθαμένων.

Η χώρα δεν συρρικνώθηκε για να γίνει πιστευτό το φασματικό προσωπείο της Ευρώπης, η Αμερικάνικη Ευήθεια και η Ρώσικη ψευδαίσθηση του ξανθού Γένους.

Ισονομία και δικαιοσύνη, ήταν το μόνο που ζητούσαν οι εθελόδουλοι τρέσαντες των συνόρων. Και δεν την βρήκαν, όπως την ψάχνουν ακόμη οι λεγεώνες με τα κοκκορόφτερα της Κατοχής, οι γερμανοντυμένοι «πολέμαρχοι» και τα τελειωμένα καθάρματα από τις εκκαθαρίσεις παρελθόντων ετών. Και οι γύφτοι και οι βλάχοι και οι αρβανίτες και οι εντόπιοι από τέσσερα μιλέτια και οι πρόσφυγγοι από τα τρία σημεία των χαμένων οριζόντων, γι’ αυτήν τη ρημάδα την ισονομία και τη δικαιοσύνη παρέμειναν εδώ, υπομονετικά, περιμένοντας να ξεπεράσετε τις μαλακίες των «εθνικών κινδύνων» γεμίζοντας τον βορρά μας με σύρματα, ναρκοπέδια και κινδυνολογία.

Υπογράψατε δοκιμάζοντας γριβάδια και γλυκίζον κρασοβόλι, τραβώντας με τις διάτρητες μασέλες σας το στεγνό βοδίσιο ξεραμένο κρεατάκι της Πελαγονίας και των Δασσαρητών, λησμονώντας πως, δεν θα βρεθούν ποτέ οι στήλες των Εγχέλεων, που γλύκαναν τα βασιλικά γεράματα του Κάδμου και της Αρμονίας, στις άξενες ακτές των Μανιών Ιλλυριών και βάραιναν τις ποδιές των Βαιμούνδων, όταν έπαιζαν τους ρηγάδες, δυο βήματα από τις φωλιές της κάθε προπαγάνδας.

Η Ελλάς, απέκτησε τους Ιροκέζους της, που πήρανε το σκαλπ των πρώτων Αποίκων και σκοτώνονται μεταξύ τους ανακαλύπτοντας την ενδελέχεια του μπαρουτιού και της ύσκας.

Τώρα, μπροστά μας η χώρα που περιμένει τον Όρμπαν της για να γλυτώσει από την συναισθηματική πανούκλα της κουτοπόνηρης δήθεν Αριστεράς.

Και γαμώ την ηδονή και τη φοβία του εκ βορρά κινδύνου, που ήταν το καθρέφτισμα κάποιων νότιων που ξεβράστηκαν στις διαβάθρες των κλεισουρών, από τις χώρες των Νέμιτζων, στα καλύβια της κάτω Μπογδανίας. Ενώ οι περιηγητές σημείωναν στα κιτάπια τους την σολομονική των εγχωρίων: Poune taverna; Kyratza thelo gamiso essena.