Πώς να μην του τα συγχωρήσει κανείς όλα;

Πάμε πίσω σε μερικά από τα ωραιότερα λίντερ του Σούμπερτ, και, κυρίως, στο, επαναστατικό για την εποχή (1800), πρώτο μέρος της Σονάτας αρ. 14 έργο 27 αρ. 2, “Quasi una fantasia”, σε ντο δίεση ελάσσονα, στο Αντάτζο σοστενούτο της γνωστής  Σονάτας του σεληνόφωτος του Μπετόβεν. Όμως εκείνο το δημόσιο ρομαντικό πένθιμο άλγος διόλου δεν ξεθώριασε, μόνο τόσα χρόνια τόσα  ρεύματα στους βυθούς του χρόνου το άλλαξαν σε κάτι πολύτιμο και καινοφανές – ιδιωτικό.

Στο βίντεο που ακολουθεί, χωρίς εικόνα, αλλά ίσως καλύτερα έτσι, μόνο με την ομιλία του σπουδαίου πιανίστα Άντρας Σιφ για την Σονάτα, διανθισμένη με μουσικές εφαρμογές, δίνεται η ευκαιρία να καταλάβουμε πως αυτό που έλεγε ο Γιάννης Μόραλης, πως το ζωγραφικό γεγονός δεν έχει καμιά σχέση με το θέμα του πίνακα, ισχύει απολύτως και για τη μουσική.

Και στο τρίτο βίντεο, μπορούμε να παρακολουθήσουμε την αναλυτική  διδασκαλία της Σονάτας από τον Σιφ, σε έναν νέον πιανίστα, μπροστά σε κοινό.